ASMALI SAKİNLERİ

Bölüm 13

"Kız Selma siz ne zaman istemeye gideceksiniz Defne'yi ?"

Mahallenin klasiği altın günü maalesef bugün bizim evdeydi,ağzıma attığım kurabiye şuan boğazıma takılmıştı.Ay bu kadınlar ne fenaydı ya !

"Meltem önce bi kız okulunu bitirecek öyle olur doğrusu hem ne acelesi var sen bunu bu kadar kafaya taktın."

Selam teyze mahallenin ayaklı gazetesi Meltem teyzeye gayet yerinde bir cevap verince biraz olsun rahatladım.

"Ay yani Defne bütün mahallelinin istediği bi gelindi ondan dedim yani"

Ah canım beni ne de güzel övüyordu o öyle cidden bu ortam beni çok darlamıştı.

"Gelindi derken artık değil mi Meltem ?"

Halamın olaya dahil olması ile bir tartışma çıkacağını çoktan sezmiştim konu benim psikolojik hastalığıma gelecekti çünkü mahalleli bu olayı tam olarak bilmese de ufak bir bunalıma girip okula gitmediğimi düşünüyordu.

Bu kanıya da hastalığımı ilk fark ettiğim zaman gecenin köründe tüm sokağın duyacağı şekilde ağlamam pardon böğürmem yüzünden varmışlardı.

"Ay Barlas'ın gazabından ağzımıza bile alamıyoruz.Selma'nın oğlu öyle kıskanç ki !"

Halam bana laf atmadığı için gülümseyip geri yaslandı,asla ağzımı açmadan köşede onları izliyordum.

Yengem hızla mutfaktan gelip yerine oturdu.

"Nesime bu hafta oğlunun düğününü yapıyormuş !"

Mikser Makbule şuan ortalığı karıştırmak için bombayı atmıştı akşama kadar bunu konuşacaklarına emindim.

"Ay sorma gelin de bir çirkin bir beceriksiz görmen lazım hem bak bi anda evlendiler kız kesin hamile."

Meltem'in bu boş cümlesi üzerine salondan çıktım.Çünkü kendimi tutamayıp cevap verecektim,kız hamile ise sizene ya da çirkinse bu yaşlılar ne kadar gaddardı !

Sınava 5 aydan az kalmıştı,o yüzden ders çalışmaya başladım.Hayatımı savcılık üzerine kurmuştum fakat hastalığım yüzünden her şeyimi değiştirmek zorunda kalmıştım.

Daha az kafa yoran bi meslek seçip diyetisyen olmaya karar vermiştim.Bu çok aniden gelişmiş bir şeydi fakat pişman değildim.

Savcı olsaydım sanırım hastalığım devam ederdi hatta ilerlerdi.Çünkü psikolojisi güçlü insanların kaldırabileceği bir meslekti.

Ve benim psikolojim artık bu mesleğe uygun değildi aslında geçen sene hukuk kazanmak için çok çalıştığım ve hala aklımdan çıkmamış oldukları için şuan sınava ölümüne çalışmıyordum.

Geçen sene ki çalışmamın yanından geçemezdi,arada test çözüyordum öyle işte o da yetiyordu gerçi ben Şükürler olsun ki çalışmadan yüksek alan tip olduğum için fazla çaba sarf etmeden hedefime ulaşıyordum.

Hukuk için TM kasıyordum ama şuan MF için çalışıyordum.Diyetisyenlik için MF okumam gerekiyordu çünkü ,testi hedeflediğim yere kadar gelince bıraktım boynum ağrımıştı.

Saat 8'e doğru geliyordu,içeriden kalabalık sesi gelmiyordu kesin dağılmışlardı.

Odamdan çıkıp salona girince yengem annem halam ve Meltem teyze oturuyordu.Meltem teyze neden gitmemişti ki ?

"Ay Defne gel otur seninle konuşacaklarım var."

Meltem teyzenin cümlesiyle karşısında ki koltuğa oturdum.Annemler de bilmiyordu galiba ifadeleri öyle gösteriyordu.