ASMALI SAKİNLERİ

Bölüm 26(2.Kısım)

Derin bir nefes aldım hastaneden çıkıyordum, tüm sevdiklerim yanımdaydı. Bu tekerlekli sandalyede olmak canımı acıtıyordu.

Ege arabaya bindirmek için beni kucağına aldı kemerimi bağlayıp sürücü koltuğuna geçti.Diğerleri birlikte yaşamayı kabul etmişti ama ben istemiyordum.

Beni her gördüklerinde şimdi baktıkları gibi bakacaklardı.Başım ağrıyordu ve yorgundum kafamı geriye atıp gözlerimi kapattım 15 dakika gibi bir süre sonra araba durduğunda etrafa baktım.

2 katlı minik bir ev vardı,daha doğrusu bir sürü ev bir villa sitesiydi. Ege arabadan inip beni kucağına aldı ve kapıya kadar böyle gittik.
Berat anahtar ile kapıyı açtığında tüm ailem ile yeni evime girmiş oldum.

Ege beni koltuğa yatırdığında diklenmek için bacaklarımı çekmeye çalıştım ama hareket etmediğim aklıma geldi.

Bu suratımı buruşturmama neden oldu gözüm Ege'ye takıldığında bana acı ile baktığını gördüm.
Bu bakış canımı yakıyordu.Ve herkes bana bu bakış ile bakıyordu.

Derin bir nefes aldım ve iki kolumla baskı yaparak kendimi geri ittim.Hafif yaşlı gözlerimle etrafa baktım.

Evin içi çok güzeldi bakışlarımı aşağı indirdiğimde kuzenlerimin beni pür dikkat izlediğini fark ettim.
Bakışlarım ister istemez bacaklarkma gittiğinde kendimi kötü hissettim.

"Aç mısın anneciğim?"

Anneme olumsuz anlamında kafamı salladım halam gelip yastıklarımı kontrol etti.
Yengemde üstümü örterken sinirle hepsine baktım.

"İyiyim ben benimle ilgilenmenize gerek yok."

Üçüde kınayan bakışlar attı.

"İyilikte yaramıyor sana."

Tartışmaya gücüm olmadığı için cevap vermedim Ege gideli uzun zaman olmuştu ama hala inmemişti.

Telefonuma gelen mesajla açıp baktım kazada telefonum mahvolmuştu ve yenisini almak zorunda kalmıştım.

Gönderen:Sude Keser

Eve geçtiniz değil mi? Yarın seni ziyarete geleceğim.

Gönderilen:Sude Keser

Evet geçtik,tamam yarın ararsın.

Telefonu kapatıp tavana baktım haberlere çıkmıştım arabaya sıkışan kadın diye bizimkiler bir şeyler söylüyordu ama ben dikkat edemediğim için duyamıyordum zilin çalması ile dikkatimi onlara verebildim.

"Defne!"

Cihan'ın sesi ile şoka girmiştim uzun süredir onu görmemiştim.Çok uzun zamandır, Sude'den duymuştu sanırım.

"Cihan?"

Gülümsedi ve salondakileri selamlayıp yanıma geldi ve sarıldık.Sonra tam karşımdaki bana en yakın olan koltuğa oturdum.

"Geçmiş Olsun nasılsın?"

Gülümsedim ama buruk bi gülümsemeydi bu.

"Yani sakat bir insan ne kadar iyi olabilirse o kadar...Sen nasılsın?"

Gülümsedi ama içten ve samimi bir şekilde annemler ona ikramlık için sorular sorarken kibarca reddediyordu.

Üstünü değiştirmiş olan Ege salona geldi Cihan'ı gördüğünde başta kaşını çattı ama sonra tanımış olacak ki yüzü eski ifadesiz haline döndü Cihan ile selamlaşıp yanımda ki yere oturdu.