ASMALI SAKİNLERİ

Bölüm 25(2.Kısım)

Ege'den(Kaza gününün sabahı)

Abimin telefonu ile şoka girmiştim arabaya bindiğimizde olabildiğince hızlı gitmeye çalışıyordum.

Siktiğimin uçakları yoktu,bi dal yakıp sürmeye devam ettim.Bilmiyordum ne yapacağımı sadece korkuyordum her zaman zor durumda kalmıştım ama annem...

Nefesimin kesildiğini hissettim ona bir şey olursa ne yapardım ben ne yapardık biz.Defne'ye baktığımda telefon ile konuşuyordu geri yola odaklandım.

İstanbul'a yaklaştığımızda içimde ki korku daha da büyüyordu.Saate baktığımda 3 saat olmuştu daha da hızlandım.

Bi an önve varmam gerekiyordu olabildiğince hızlı gitmeye başladım.Defne bir şeyler söylüyordu ama anlamıyordum.

Telefonumun çalması ile hemen elime aldım abim arıyordu.

"Efen-"

Sarsılma ile telefon elimde fırlamıştı yana döndüğümde Defne'den kanlar akıyordu.Hızla sarsmaya başladım cevap vermiyordu.

"Defne uyan Defne!"

Defalarca seslenmeme rağmen cevap vermiyordu.Arabadan indiğimde her yerimden kan aktığını fark ettim hızla Defne'nin olduğu tarafa gittiğimde gözlerime inanamadım.

Çarpan otobüs Defne'nin olduğu kısmı içeri göçertmişti.Hareket edemiyordum insanlar sorular soruyor Defne ile ilgileniyordu.

Yüzü kanlar içindeydi kalbimde hissettiğim acı nefesimi kesiyordu.

"Yaşıyor mu?"

Bir kadının seslenmesi ile hızla kendime geldim.Yaşıyor muydu?Tabikide yaşıyordu beni bırakamazdı Defne.

"Yaşıyor ambulans nerede sıkışmış kadın."

İnsanlar koşuştururken ben hareket bile edemiyordum kendime geldiğimde hızla arabaya yöneldim.

İçeride ki adamı hızla çıkartıp nabzını kontrol ettim.O kadar az atıyordu ki nefesim kesildi.Ağzını kontrol ettiğimde nefes alışını hissettiğimde derin bir nefes aldım.

"Defne uyan."

Kaç kere söylediğimi hatırlamıyordum ama ses vermiyordu.Telefon sesi duyduğumda yerdeki telefonu aldım.Esma arıyordu.

"Alo Defne nerede kaldınız?"

"Esma benim biz kaza yaptık."

Bir süre ses gelmedi Defne'ye baktığımda hareket bile etmiyordu göz yaşlarımı tutamıyordum şuan kan kaybediyordu ve elimden bir şey gelmiyordu.

"Ne kazası iyi misiniz Ege neredesiniz?"

Derin bir nefes aldım çaresizlik beni mahvediyordu.

"İyiyiz."

Telefonu kapattım ve Defne'nin vücuduna baktım.Araba beline kadar kapatmıştı.Sıkışmıştı ne yapacağımı asla kestiremiyordum.

"Ambulans nerede?"

Çaresizce bağırıyordum elimden başka bir şey gelmiyordu.O kulak kanatan siren sesini duyduğumda hızla arabadan çıktım sonunda gelmişlerdi.

Benimle ilgilenmeye çalıştıklarında hızla ittim.

"Ona bakın ben iyiyim."

Defne ile ilgilenenler olduğunu söyleyip beni kontrol ediyordu.

"İtfaiye gelsin,kadın sıkışmış ve kan kaybediyor."

Herkes bir şey söylüyordu.Yerde ki telefon çalmaya başladığında o benim telefonumdu hemen alıp cevapladım.