Bölüm 36

595 32 1
                                    

Yukarıdaki videodan çok sevdiğim arkadaşımın hazırladığı videoya ulaşabilirsiniz.Şimdiden iyi okumalar !

Telefonun çalması ile dosyaları bırakıp, açtım.

"Efendim?"

"Ege buraya gelmen gerekiyor seninle görüşmek istiyorlar."

"Kim istiyor Mesut?"

"İmhanlar."

"Tamam geliyorum."

Ayaklanıp ceketimi giydim üstüm başım mahvolmuştu, şerefsiz yüzünden de mahvettiği işleri toparlamak için sabahtan beri çalışıyordum.

İmhanların benimle ne işi olabilirdi bilmiyordum ama sanırım başa geçtiğim içindi.

Arabaya binip her zaman takım elbise aldığım mağazaya geldim.Bedenimi bildikleri için düz siyah bir takım giyindim ve geri arabaya döndüm.

Biraz geç olsa da gelmiştim silahı belime koyup indim,içeri girdiğimde başsağlığı dileyen herkese selam verip girdim.

Bu insanlar önemli bir şey olmadıkça buraya gelmezlerdi bu durum beni biraz gerse de Defne'nin dediği gibi devamının geleceğinin farkındaydım.

Bu işler basit değildi bi anda döndüm dedikten sonra gidemezdin babamlar için bile ayrılmak çok zordu.Ama o an bunu yapmak zorundaydım.

İçeri girdiğimde hepsi ile selamlaşıp oturdum.

"Direk konuya girmek isterim Ege."

"Dinliyorum."

"Ben bir iş yapacağım yüklü bir miktar taşımam gerek bahsettiğim para çok büyük bir mevla hem taşımada hemde 3 günlüğüne emanet edeceğim biri olmalı.Senin mahalleni duydum orada bu para 3 gün kalabilir diye düşünüyorum."

Biraz düşündüm ama mahalleden desteğimi çekemezdim ve şuan şirketin durumu sadece bizim ailemizi toparlardı.

"Doğru düşünmüşsün."

"O zaman şöyle anlaşalım sana 5 milyon dolar teklif ediyorum. Ama bu parayı hafife alma sandığından çok daha kişi peşinde eğer tamam diyorsan Çarşamba günü transfer yapacağım."

"Tamam,parana o mahallede kimse dokunamaz emin olabilirsin."

"O zaman bu ön ödeme parayı teslim aldığımda kalanını vereceğim."

Koyduğu çantaya bakıp kafamı salladım.

"Başka bir şey kalmadıysa biz kalkalım, Mesut görüşürüz Ege sende."

Tokalaştığımızda adamlar çıkınca Mesut'a döndüm.

"Desene şimdiden başladılar."

"Sana ve mahallene güveniyorlar benim güvendiğim gibi."

"Sağol biliyorsun bende iş bitmez sana da kolay gelsin bi sıkıntı çıkarsa bana ulaş."

"Tamam."

El sallayıp çıktım,arabaya bindiğimde çantayı koltuğun altına ittim.Ve mahalleye sürdüm,yoğun bir sessizlik hakimdi.

Defne ile son konuşmamız aklıma geldiğinde arabadan indim.Herkes Defnelere gelmişti şu andan itibaren ne olacak onu konuşacaktık.

Kapıyı Esma açtığında içeri girdim ve salona geçtim herkes oturmuştu.Çantayı kenara koyup koltuğa oturdum.

"Bizde seni bekliyorduk."

Kafamı salladım telefonun çalması ile dikkatimi çevirip telefona baktım Mesut arıyordu.

"Efendim?"

ASMALI SAKİNLERİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin