B U Z K A L P

# 6

Yumuşak dudaklarının dudağıma yaptığı baskıyı aynı şekilde kalbim göğsüme yapıyordu. Nefessizlikten ölmemek için başımı geri çektim.

Kısmen öpüşme sayılan bu öpücük ruhumun derinliklerine kadar titrememi sağladı. Tüm bedenim buz kesilmişti onun karşısında.

-"Karan bir bakar mısın ? "

Önümden çekilmesiyle ayaklarımı yere bastım ve ona arkamı döndüm. Kalbim küt küt atarken sesini duymamak imkansızdı. Uzaklaşma sesiyle sertçe yutkundum. Gözlerim sonuna kadar açılmış nefes nefese tutunacak yer aradım.

Beni öptü !

Öptü resmen öptü !

İçeride olduklarını bilmesem şurada kahkahalara boğulurdum. İyice salaklaştım.

Bu adam beni niye öptü ?

Ah Alin tamam kafayı yiyeceksin.

Boynuma bez yapıştırmadan ilaçları yerine koydum ve içeriye gitmeden önce kendime kısa bir zaman tanıdım. Salona girip etrafa bakındım. Hepsi koltukta oturuyorlardı.

-"İstediğiniz bir şey var mı ?" diye sordum koltuk takımına yaklaşıp.

-"Otur." dedi Karan bana dönmeden. Buraya mı diye sormak yerine söylediğini yapıp yanına oturdum. Karşımda o kızla kadın vardı. Kız baya gözlerini Karan'a dikmiş asla ayırmıyordu.

Yanında oturmanın vermiş olduğu gerginliğe az önceki olanlar eklenince çekilmez bir hal alıyordu. Ya dizimi titretiyor yada ellerimle oynayıp duruyordum.

-"Sen şimdi tamamen çekilince bir sorun olmayacağından emin misin ? Akbaba gibi üşüşmesinler sana." Adamın cümlesi ilgimi çekince oraya kulak kesildim.

Karan çenesini sıvazladığı elini indirip ifadesiz yüzünü eğdi.
-"Yok ona kimse cesaret edemez. Önemli olan senin kontrolü bir an önce ele alman."

-"Hallederiz bakalım." dedikten sonra yanındaki kadın kıpırdanıp adama baktı. Gözlerindeki yumuşama ikisinde de çok belirgindi.

-"Yeniden bu işlere girmesen çok tehlikeli ?" dedi üzgünlüğünü belli ederek.

Adam dizine elini koyup sıvazladı.
-"Konuştuk bunları Zeliş bir şey olmayacak güven bana."

-"Burada ne kadar kalacağız baba ?" Kız uzun çıplak bacaklarını üst üste atıp dikleşmişti.

-"İşleri hallene kadar işte bakacağız."

-"Sen işlerin başına geçene kadar birisi bize zarar vermesin diye saklanıyoruz desene." dedi kadın araya girip.

-"Öyle de denebilir."

-"Burada güvendesiniz." dedi Karan ayağa kalkarken.

Ortada dönen konuyu az buçuk anlamıştım artık. Karan'ın bıraktığı yere bu adam geçecekti. Ama hangi işini bırakıyor onu anlamadım.

Karan cam kenarına ilerlerken o kız ondan gözünü ayırmayınca içimde böyle bişeyler sıkışır gibi oldu. Sinirlenince gerilirsiniz ya şuan öyleyim. Neden olduğunu anlayamadım ama bakmasını istemedim. Camın ordaki koltuktan sigarasını alıp yanıma geri gelip oturdu.

-"Sizinle tanışamadık bu arada ben Aydın Dağlı. Siz , Karan'ın eşi oluyorsunuz sanırım."

Göz göze geldiğimiz adamın ağzından çıkanlarla yavaş yavaş kızardım.

-"Yok hayır değilim." dedim başımı hızlıca iki yana sallayıp. Gülümseyerek utanmamı gizlemek istedim ama Tanrım çok utandım !

-"Pardon öyleyse yanlış anladım." dedi Aydın beyde gülerek.