B U Z K A L P

# 10

Gözlerim sonuna kadar açılmış kaskatı kesildiğim kucağında ne yapacağımı şaşırdım. Hatta ilk bir kaç saniye nefes dahi almadım.

-"K-Karan b-bey ne yapıyorsunuz..?" Dilim mi uyuştu benim neden konuşamıyorum ?

Başımı çevirmemle burun buruna gelmemiz bir oldu. Bir eli belimde diğer eli bacaklarımın üzerinde sıkıca duruyordu. Kalkmamın mümkün olmadığı kucağı bütün bedenimi havale geçirtecekti. Elimi omzuna koyup kalkmak için destek alacakken hissettiğim sert teni ve yoğun kasları nedeniyle ateşe dokunmuş gibi irkildim. Burnunu yanağıma değdirip öyle kaldı. Aldığım nefesten dolayı şişik duran göğsümü yavaşça söndürürken kucağında ne kadar küçük kaldığımı fark ettim. Gözlerini kapatmış öylece nefes alıp veriyordu.

Bir insana bakarken kirpiklerini sabaha kadar izleyebileceğiniz hissine kapıldınız mı hiç ? Ben şuan kapılıyorum.

-"Niye böyle kokuyorsun ?" diye sordu hırıltılı sesiyle. Bacağımdaki parmakları sıklaşmıştı.

Dudaklarımı aralayıp dilimi gezdirdim.
-"Nasıl ?" dedim nefes nefese.

Biraz daha yaklaşıp dudağını dudaklarıma değdirdi. O anda gözlerim istemsizce düştü. Tüy kadar hafif dokunuşla elim omzuna gitti. Onu hissetmek istedim. Varlığını , nefesini. Herşeyini.

-"Baştan çıkarıcı."

Yutkunmama kalmadan dudaklarımı dudaklarıyla örttü. Bu dudaklar hissedebileceğim en yumuşak olanlarıdır. Alt dudağımı kavrayıp öperken öyle nazikti ki kollarında titredim. Tepki veremiyor sadece öyle duruyordum. Ağzının içi sıcacıktı.

Göğsümde sıkışıp kalan nefesimi vermek beni rahatlatmıştı. Kendimi kasmayı bırakınca dudaklarım biraz daha aralandı ve rahatlıkla öpmeye başladı. Bacaklarımın arasında daha önce kendini belli etmeyen yerin ilk defa zonkladığını hissettim. İçten gelen tutkum çekingen tavrımı kenara savurup onun öpüşüne karşılık vermeme neden oldu. Dilimle dudağıma sıkıştırıp öptüğüm dudağıyla inip kalkan göğsünden hırıltı yükseldi.

Sanırım inledi.

Tanrım çok utanç verici ! Karan'ın...diğer yönden patronumun kucağında onunla öpüşüyorum ! Hemde çılgınlar gibi !

Git gide kaybettiğim bilincime şehvet hakim olmaya başladığı an dudaklarından hiç istemeyerek ayrıldım. Alnım alnına yapışık seri nefeslerimi düzene sokmaya çabalarken gece karasına dönmüş gözlerini araladı. Beni içine çekecek gibi derin bakıyordu.

Dudaklarımı bir kaç saniyeliğine birbirine bastırdım. Biraz olsun nefeslerim düzene girmişti.

-"Yapmayın. Bir daha yapmayın , lütfen." dedim kısık sesle. Çünkü sana git gide kopamayacak kadar çok bağlanıyorum.

Kısa bir süre sessiz kaldı. Bacağımda duran elini bastırarak bir kaç santim yukarı getirirken yüzünü omzumla başımın arasına koydu. Kıpırdamadan tabiri caizse put kesildim.

-"Buna ben karar veririm." dedi tok sesiyle. Sanki az önceki hali hiç olmamış gibi .

Ben karar veririm de ne demekti ? Onun hiç bir fikre sahip olmadığı kalbim avucunda küçülürken karşısında güçlü kalamazdım ki. Her dakika ona daha fazla giderken içimdeki sevgiye sınır koyup sahip çıkamazdım.

-"İstemiyorum Karan bey bu çok yanlış. Siz...ah hayır olmaz." Apar topar kaçtığım kucağından kapıya ilerleyip arkama bakmadan odama girdim.

Uzun süre odamda baygın rolü yapmayı planlıyorum.

'

Öyle bir lüksüm olmadı tabikide. On beş yirmi dakikada toparlanıp öyle çıkabilmiştim. Tek dileğim Karan'ı görmemek.