-LUNATIC- [Дууссан]

Be vigilant

Chapter- 19

Би түүний хажууд хэтэрхий хүчгүй нэгэн ч гэлээ одоо бол Жонгүгийн бодлыг ганцхан үгээрээ  ч өөрчилж чадах хүчтэй нэгэн...
Ганцхан ганцхан удаа. Ердөө ахиад л ганц удаа өмнөх шигээ түүнд итгээд үзье! Би хэзээ ч хүнд тэгтлээ их дурлаж, итгэж, бас хайрлаж байсангүй. Харин би одоо өөр нэгэн болсон бололтой.

Тэр яг л ээждээ эрхлэж байгаа жаахан хүү шиг энгэрт минь наалдан тэврэхдээ мэгшин уйлж байсан юм. Нулимсаа надаас нуух гэсэндээ цээжинд минь нүүрээ нааснаас нь болоод, түүнийг амьсгалах бүрт нь цээж минь халуу дүүгэн мэдрэгдэж байсан юм.

                               ***

"Чи биеэ барьж чадна гэж бодож байна уу?"

"Би чамаас хүсэхгүй удаан тэвчиж чадсан болохоор одоо бид чадах байх"

"Гүг намайг битгий өвтгөөрэй! Гуйж байна"

"Хайрт минь би хяналтаа алдахгүйг хичээнээ., өвдвөл намайг сайн цохиорой! Би ухаанаа балартчихаж магадгүй болохоор"

"Чамд итгэж байна!"

Тэр хүзүүнээс минь эхлэн үнсээд аажим аажим доошилсоор нэг л мэдэхэд намайг эзэмдсэн байлаа.

"Гүг! Би.. Би"

"Хонгор минь би өөрийгөө барьж чадаж байх шиг байна"

Том давалгаа түрэн орж ирэх мэт өвдөж байсан хэрнэ тэрхүү таашаалаар дүүрэн өвдөлтүүд нь намайг галзууруулж байв.

Түүний нэрийг нь орь дуу тавин хүсэмжилж дуудах гал дунд дүрэлзэж буй би таашаал гэж юу болохыг маш ихээр мэдэрч байв. Түүний хөлөрсөн биеээр хуруугаа гулгуулан хааяахан харцаараа түүнийг ховосдож хоолойгоороо түүнийг өдөөх аж.

Тэр надад үнэнээ хэлсэн тэр гунигт өдрүүд өнгрөөд хэдийн нэг долоо хоног өнгөрчихсөн байлаа. Жонгүг өвчнөө тэвчиж тэр хугацаанд надтай ойртоогүй учраас бид хоёр энэ мэдрэмжүүдийг эд эсээрээ хүртэл саначихсан байлаа.

"Жонгүг одоо хэтэрч байна!!"

Би ийн хэлээд түүнийг гараараа цохьход тэр нэг гараараа хацарнаас минь шахаад "ДУУГАЙ БОЛООД ӨГ!" гэж ширүүн хэлээд улам хурдтай бүлж эхлэх нь улам л зүрх зүсэж байлаа.

"Аах..Жонгүг өвдөж байна! Гуйж байна боль"

Тэр үг хэлэхийн завдалгүй гараараа чанга алгадаад юу ч хэлэлгүйгээр намайг бүрэн эрхшээлдээ авчихав.