Dirty Little Game called "LOVE"

CHAPTER 35--- "Fantasy"

"this time I surrender my everything forever, life doesn't matter just our souls together..."

--Kismet, Silent Sanctuary

Naomie's POV

I'm happy now that we're fine. Bumalik na ulit kasi ang sweet side ng parrot monster head na yun. I just cant believe na ganun lang niya ako kabilis patawarin. Hindi niya na ako kinulit pa sa kung ano ba tlagang nangyari between me and Enzo.

Okay na rin yun dahil yun lang naman talaga ang natatandaan ko. At  yung hawak braso moments daw naming dalawa? Hindi ko tlga alam yun. Wala talaga akong matandaan.

Kaya nga ngayon masayang-masaya na ako.

I dont need to defend and explain myself anymore. Alam ko naman na pinagkakatiwalaan niya ako.

I know he's holding that trust.

And if about my health condition? Ayun mas napapadalas kasi na masyado ang hilo ko and that really makes me worry. I better checked for a doctor's advice regarding this. As far as Im concerned hindi naman ako buntis para mapadalas ang hilo ko. Hindi din naman ako naduduwal kung sakaling mangyari yun, kaya napakaimposible talaga.

Alas tres lang yun ng umaga ng magising ako bigla, at hindi na ako halos tantanan ng bagay na yun na gumugulo sa isip ko. What if mangyari talaga yung panaginip ko? Thinking about it seems like dragging myself to the hell. What if I lost him? What if I cant remember anything about him? Or about us?

I cant even hold the fact that I might hurt his feelings because of my condition. What am I gonna do?

I felt myself crying and the longing of hugging and kissing him.

I wrapped myself to this guy beside me, giving all the love I can offer. Alam ko hindi pa sapat ang mga nagawa ko para patunayan sa kanya na importante siya sa buhay ko, na kahit ilang beses pa akong mabuhay sa mundo, hindi pa rin sapat ang lahat ng yun para lang mapatunayan ko sa kanya kung gaano ko siya kamahal.

Naramdaman niya yata, napagalaw siya ng bahagya at siyang sagot naman niya ng isang mahigpit na yakap sakin.

"Hmmm... nirerape mo ba ako lagi habang natutulog ako?" he chuckled without opening his eyes.

I smiled a bit. I sobbed and hugged him even tighter.

I dont know what to do if I lost this guy.

Ewan. Hindi ko talaga alam. Paano na ako kung wala siya? Masyado na nga yata akong nagiging independent sa kanya. Parang hindi ko na kakayaning makipagsabayan sa mundo kung wala na siya.

Ano na nga lang ba ako pag nawala na ang taong pinakaiingatan ko?

"I just missed you." I replied.

"No... I missed you more. Hindi mo lang alam." hindi ko alam kung nakapikit pa rin siya ng sinabi niya yan.

Magkayakap lang kami buong magdamag hanggang sa pareho na kaming magising ng may parehas na nakisilip na ngiti.

Una siyang nagising.

"Good morning sleepy head. Bangon na!"kinikiliti na naman niya ako.