My Ghost Boyfriend [COMPLETED]

PROLOGUE

PROLOGUE

Habang naglalakad ako may mga naririnig akong mga bulungan ng mga tao.

"Naku, ang bata nung na aksidente kanina. May itsura, mukhang anak mayaman."

Napailing na lang ako sa narinig. Well, mga kabataan nga naman ngayon hindi nag-iisip. Isa lang ang buhay natin kaya huwag sayangin. Minsan nga habang natutulog ako may humihingi ng tulong kasi gusto na niyang bumalik sa kanyang katawan.

Habang naglalakad ako, may nasagi akong isang lalaki. Ang tanga mo naman Klea.

"Sorry, hindi ko sinasadya." Sabi ko at yumuko pa. Baka mamaya papagalitan ako madami pa namang tao na nandito. Hindi man lang umimik ang lalaki na nasa harapan ko, ng tignan ko

Ang gwapo, ngunit mukhang masungit dahil tinitigan lang ako. Yumuko na lang ako upang humingi ng paumanhin ng may nagsalita sa likod ko.

"Ineng? Anong ginagawa mo diyan?" Sabi ng matanda sa akin na parang nasa 60's na.

"Huh? Humihingi po ako ng paumanhin sa nabangga ko." Sabi ko sabay turo sa lalaking nakabangga ko. Tinignan naman ni manang ang tinuro ko at taka akong tinignan.

"Naku Ineng wala naman ah. Hay naku mga kabataan talaga. Pumasok ka na nga sa paaralan mo ineng." Sabi ng matanda at umalis na.

Ano? Hindi niya nakita ang lalaki. Tinignan ko ang lalaki at tila nagtatanong ang mata niya na nakatingin sa matandang naglalakad palayo sa amin at mukhang naguguluhan.

"What? That old lady, didn't saw me?" Tanong niya sa akin at mukhang hindi siya makapaniwala.

Naku, lagot. Huwag niyong sabihin na kaluluwa ang isang ito. Bakit ko siya naramdaman kanina nang nabangga ko siya?

Hindi ko na siya sinagot, at dali dali na ako umalis at iniwan siya. Impossible. May itsura ang lalaking iyon sayang naman ang kagwapuhan niya, kaluluwa na pala siya.

Bakit ko siya nahahawakan? Akala ko ba kaluluwa na siya? Habang naglalakad ako patungong paaralan iniwaksi ko na sa isip ko ang nangyari kanina, bahala na nga iyon. Lagi naman nangyayari iyon yung pinagkakamalan akong baliw.