"Saçma sapan konuşma canım kardeşim. Bak kardeşim diyorum. Biliyorsun ben Berna ile birlikteyim. İsterse dünya güzeli olsun. Benim onunla karşılaştığımda tek gördüğüm Oz Büyücüsü'ndeki yeşil renki cadı. Hadi yemeğine devam et. Benim de canımı sıkma...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aras oğlunu alıp kütüphaneye geçmiş. Hazır küçük bey yeni uyanmışken uykuya dalana kadar doya doya sevmek istemişti. En son baktığında Vuslat tekrar uykuya dalmıştı. Bu da daha rahat oğluyla vakit geçirmesini sağlıyordu.
Özellikle kütüphanede vakit geçirmelerini seviyordu Aras. Oğlunun şimdiden kitap kokusuna aşina, onlarla iç içe olarak büyümesi onun için önemliydi.
Aras suratını komik şekillere sokarken, Efe de babasına tebessümle bakıyordu. "Gözleriniz de iyiden iyiye maviye döndü Efe bey. Bence tıpkı benim gözlerim.
"Evet biliyorum ananın gözleri de mavi. Hatırlatmasan olmazdı." derken burnuna gelen farklı bir koku ile küçük bir aydınlanma yaşayarak konuyu değiştirdi.
"Oğlum sen böyle çok yalnızsın ya. Bak ben Hazar amcanın olmadığı bir çocukluk geçirdiğimi düşünemiyorum. Çok sıkıcı olurdu kesinlikle. Ne diyorsun? Sana da bir kardeş olsa fena olmaz değil mi babacım?
"Yalnız ufak bir problemimiz var. Annesi seninkinden farklı olacak sanırım. Ama babanız bir oğlum. Siz yine de kardeş olmuş olacaksınız." dediğinde kapının arkasında olan Vuslat bir hışımla içeri girdi. Kardeş lafını duyduğunda ne dediğini tam anlayamamış, devamını dinlediğinde küplere binmişti.
"Sen ne biçim laflarla oğlumun aklını dolduruyorsun bakayım." deyip Efe'yi kucağına aldı. "Kardeşi olmasını çok istiyorsan ben de halledebilirim." dedikten sonra sesini hafif kalınlaştırdı. "Yalnız babası farklı olacak olabilir ama yine de kardeş olacaklar. Anneleri aynı çünkü." dediğinde küplere binen bu kez Aras'tı.
"Saçma sapan konuşma. Kapıları dinlemezsen istemediğin şeyleri duymazsın. Hem sanane, oğlumla istediğim gibi konuşurum."
"Senden öğrendim kapı dinlemeyi sanırım." deyip tek kaşını kaldırdığında Aras yanıt veremedi. "Gel oğluşum biz seninle salona geçelim. Babacık şuan iyi değil. Duyma sen onu emi annecim." diye konuşarak salona geçip oturdu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Efe bebek bir annesinin bir babasının kucağında büyüyordu. Küçük bebek sadece uyuduğu zamanlar yatağındaydı. Onda bile çoğunlukla gündüzleri Aras Efe'yi göğsünde yatırıyordu. Pek tabi Vuslat da aynı şekilde.
