3 Jaar later, lente
Licht scheen in mijn gezicht en maakte mij wakker. Ik gaapte en schudde mijn hoofd voordat ik omkeek naar Mex. Hij lag nog vredig te slapen. Ik stond op en rekte uit. Ik glimlachtte even toen ik naar Mex keek.
Mex en ik hadden vannacht niet bij de rest van de roedel geslapen. Diep in de nacht waren we weggeslopen naar de grot waar we partners werden. 'De grot met Geheimen' noemen we het, en we hadden er afgelopen nacht de meest magische nacht van ons leven van gemaakt. Naast hem wakker worden was genoeg voor mij om mijn hele dag op te vrolijken.
Ik draaide naar Mex toe en likte hem tussen zijn oren. Hij was zo lief zoals hij daar lag met zijn hoofd over zijn poten, zijn oren in zijn nek rustend en zijn prachtige zwarte haar dat alle kanten op stond. Ik grinnikte zacht en liep richting de uitgang van de grot toen Mex plotseling met een hele slaperige stem vroeg: 'Waar ga je heen?' Ik draaide me om en keek hem aan. Zijn ogen waren half dichtgeknepen en ik kon gewoon zien dat hij nog half lag te dromen. 'Alleen even de benen strekken liefje. Ik ben zo weer terug.'
Ik liep even naar hem toe en streek met mijn neus over zijn snuit. Hij mompelde iets goedkeurend en binnen enkele seconden sliep hij weer. Mijn oren draaide heen en weer toen ik naar buiten liep en alle heerlijke geuren van het woud in me opnam. De lente verspreidde een geur van leven over het woud, na al die dagen alleen maar koude en sneeuw. Ik snoof de geur van konijn en zakte meteen door mijn poten en achtervolgde het geurspoor. De geur kwam van een konijnenden diep in de grot en was vers. Ik verschool me een beetje achter de den en wachtte op de bewoner om een paar stappen naar buiten te zetten. Het duurde niet lang voordat er inderdaad een lichtbruin konijn zijn neus naar buiten stak en naar buiten hupte. Ik zag mijn kans schoon, sprong op het diertje en doodde het met een snelle beet. Daarna nam ik het mee terug naar de grot.
Daar zag ik dat Mex nu echt wakker was geworden. Hij gaapte en keek mij met vrolijke ogen aan. Ik gooide het konijn voor zijn poten neer en ging zitten.
'De benen strekken huh?' Grijnsde hij. Ik grinnikte en scheurde en stuk vlees van de buik af. De rest gaf ik aan Mex. We aten in stilte, en hoewel ik naar mijn stuk keek, voelde ik gewoon dat hij naar mij keek.
Nadat we beide klaar waren stond Mex op met het karkas in zijn mond en liep hij naar buiten om het te begraven. Ik bleef nog even liggen maar kwam daarna toch maar achter hem aan. Ik streek met mijn kin over zijn wang toen ik naast hem kwam staan. Ik keek hem aan. 'We moeten zo weer terug naar de roedel voor ze merken dat we weg zijn.' Zei ik met tegenzin. Mex leek even na te denken en zei toen: 'Maar wat als we nog even gaan jagen?' Ik knikte meteen. Alles om zoveel mogelijk tijd met hem door te brengen. 'Oké! Volg mij!' Hij sprong op en rende weg. Ik rende snel achter hem aan en haalde hem al snel in. Zij aan zij zigzagde we rond bomen, rende we door struiken en sprongen we over omgevallen stronken. We remde beide af en snoven.
Er liepen herten hier dichtbij. Mex gebaarde dat ik hem moest volgen en samen kropen we laag tegen de grond richting de dieren. Onze ogen speurde de groep af op zwakke of afgezonderde dieren. Aan de rand van de kudde stond een volwassen reu. Ze liep een eindje van de kudde weg naar een onaangeroerd stukje gras. Mex en ik focuste ons op haar. Samen kropen we op haar af tot we dichtbij genoeg stonden. Op een teken van Mex sprongen we tegelijk op de reu haar rug en onze hoektanden drongen in haar nek. Ze had amper tijd om te briesen van verbazing voor ze op de grond lag en Mex de genadeklap gaf. Ondertussen was de rest van de kudde verdwenen.
Mex en ik namen even de tijd om uit te hijgen. Daarna rende we zo snel als we konden met onze 'bagage' terug naar de roedel. Daar legde we het in het midden van de grot voordat we terugkeerde naar ons nest. Kayden had ons de vorige dag op patrouille laten gaan en omdat we nu dus net op jacht waren gegaan betekende dat dat we vrij waren de rest van de dag. En die zou ik mooi met Mex besteden.
Heey lezers! Ik hoop echt dat jullie net zo genieten van mijn boek lezen als ik van het schrijven, maar als jullie misschien tips ofzo hebben, be free to comment! Ik ben alleen maar blij als ik mijn schrijfstijl kan verbeteren :)
Btw heel erg bedankt voor het lezen trouwens!!
Byee
Xx chloë
JE LEEST
Geen genade
WerewolfHeather Parker is een jong meisje van 13 jaar en zit in de brugklas. Ze wordt vreselijk gepest en haar thuissituatie is ook al niet te best. Maar op een dag komt ze erachter dat ze niet alleen mens is, maar ook wolf. Ze besluit het in eerste instant...