Geen genade

15

De nacht na de ontmoeting met Matt was voor mij een onrustige nacht geworden. Hoewel Mex al snel in slaap viel, met zijn hoofd rustend op zijn poten, wilde de slaap mij niet vatten. Wat er vandaag was gebeurt kon ik niet vergeten. Na drie jaar weer een mens zien en spreken, daarna bijna ontdekt worden en dan ook nog apart worden aangestaart door je alfa, dat vergeet je ook niet snel. 

Ik draaide mijn hoofd een beetje en keek naar Mex. Hij lag vredig te slapen en zijn buik ging regelmatig op en neer. Mijn hoofd begon te bonken en veranderde in hoofdpijn. Ik legde mijn oren plat maar het hield niet op. Met tegenzin stond ik op en liep naar buiten voor wat frisse lucht. Buiten sprong ik op de heuvel waaronder de grot verborgen lag. Ik ging zitten en keek op naar de hemel. Honderden sterren schitterde boven mij, met de maan als één grote lichtbundel. De maan was helemaal rond. 

Ik voelde de hoofdpijn overgaan. Net toen ik van plan was terug te gaan naar Mex, borrelde er een raar gevoel op in mijn buik. Ik gromde.

'Doe nou niet zo raar buik, word weer gewoon normaal en stop rommelen.Waarom doe je de laatste tijd zo irritant?'  Fluisterde ik boos terwijl ik naar mijn buik keek.

'Omdat er op dit moment iets heel specials aan de gang is in je lichaam Heather.' 

Geschrokken draaide ik me om. Kayden stond achter me en hij keek naar me. Even meende ik een twinkeling in zijn ogen te zien.

'Hoe bedoelt u, special?' Vroeg ik verward. Mijn oren draaide ongemakkelijk naar achteren. Ik draaide een beetje om naar de alfa en ging daarna liggen.

'Je bent in verwachting van je eerste nest Heather.' Hij glimlachtte vermaakt. Mijn ogen werden groot.

'Wat?! Maar, ik, nest... puppies?!' Mijn oren vlogen overeind en ik verstijfde. Ik was... in verwachting? Dit kon niet. Het zou wel veel verklaren, maar... zwanger?!

'Hoe weet u dat?' Vroeg ik schichtig aan Kayden.

'Ik en Cinder hebben samen al drie nesten groot gebracht. Ik heb het al drie keer mogen meemaken.' Zei hij trots. Ik keek naar mijn poten, maar mijn blik verschoof naar mijn buik. Mijn oren kwamen overeind en ineens voelde ik blijdschap. Een verlegen glimlach verscheen op mijn snuit. Ik legde mijn poot tegen mijn buik en even dacht ik iets te voelen. 

'Wanneer ga je het hem vertellen?' Vroeg Kayden zacht. Ik keek op en wist wat hij bedoelde. 

'Ik weet niet.' Mompelde ik en beschaamd keek ik naar beneden. Ik hoorde hoe Kayden op me afliep en voor me stil bleef staan.

'Je hoeft het nog niet te vertellen Heather. Je heb nog genoeg tijd om na te denken. Weet dat er geen druk onder dit soort dingen staat.' 

Ik keek op naar hem en zag de medeleven in zijn ogen.

'Dankjewel Kayden.' Mompelde ik waarna ik opstond. De alfa volgde mijn voorbeeld.

Samen gingen we weer terug naar de grot. Ik zei snel welterusten en rende daarna terug naar Mex. Hij lag nog steeds hetzelfde als op het moment dat ik naar buiten ging. Ik ging naast hem liggen en nestelde me dicht tegen hem aan. Hij tilde zijn hoofd over mijn schouder en legde hem daar ten rusten. Ik sloot mijn ogen en glimlachtte. Met maar één gedachte in mijn hoofd viel ik in slaap:

Ik word moeder, en Mex is de vader.

*

De volgende ochtend werd ik wakker met meteen al een vrolijk gevoel. Mex was weg, maar zijn geur was nog sterk. Ik stond op en rekte uit. Mijn poten waren stijf, al had ik geen idee waarom. 

Het was rustig in de grot. Ik wist dat Kayden extra patrouilles zou wegsturen sinds de gebeurtenis van gister, en dat dit waarschijnlijk de reden was waarom het zo rustig was. Ook waren er waarschijnlijk wolven weggestuurd om te jagen. Het zou me niks verbazen als Kayden aan het voorbereiden was voor een mogelijke inval van de mensen. Als dat zou gebeuren zou dat betekenen dat we de grot zouden moeten afsluiten en een paar dagen zouden moeten overleven op maar weinig voedsel. Dat zou rampzalig kunnen eindigen.

Mijn neus en knorrende maag leidde me naar de stapel met vers gedoode prooi. Ik snoof en koos een klein konijn, die ik mee nam naar buiten om het daar op te eten. Ik zou later wel gaan jagen om de stapel weer aan te vullen, maar nu wilde ik alleen even mijn honger stillen. 

Mijn poten leidde me naar mijn favoriete plekje om even alleen te zijn: Een klein open veld dicht bij de grens naar het mensendorp dat half verscholen lag onder een uitstekend stuk rots. Het mooiste was dat links van mij een boom was omgevallen, en het overgebleven gat uitzicht bood aan het mensendorp. Vanaf hier zou ik het dus mooi in de gaten kunnen houden.

Ik ging in de schaduw liggen en begon van het konijn te genieten. Mijn maag rommelde toen het gevuld werd en ik bromde blij nadat ik het konijn op had. Na de botten even snel begraven te hebben, ging ik lekker onderuit liggen en even ontspannen. Mijn blik verschoof naar het gat dat uitzicht gaf op het dorp. Mijn hart bevroor. Er kwam iemand op het woud afgelopen. En die iemand was Matt.