Chapter 19

1.4K 88 1
                                    

Katelyn's pov.

სახლში შევედი და კარი მივიჯახუნე. ჩანთა დამივარდა, ჩემი ოთახისკენ დავიძარი.

-კარგად ვარ, ძალიან კარგად.

ვთქვი და ცრემლები წამომივიდა მე ქეითლინ მაიერი ვტირი კაცის გამო, ჰარი სტაილსის გამო, მასიური ნაგვის გამო.

-მე კარგად ვარ, კარგად.

კედელზე ჩავცურდი და დეპრესიული თინეიჯერი გოგონასავით ავტირდი.
მძულხარ ჰარი ედვარდ სტაილს.
მძულხარ რადგან სამყარო არასწორი თვალით დამანახე.
იდეალები დამინგრიე.
სუსტი გამხადე, ამატირე.
დამანახე რა სულელი და ბრმაა შეყვარებული ქალი.
ყველაზე ძლიერი ქალი აატირე, ახლა შენს გამო ვტირი, ამას არ იმსახურებ, არ იმსახურებ ჩემს ცრემლებს.

*ვიღაცამ სიყვარული ახსენაა*

რა? რა სიყვარული? სიყვარული საერთოდ რაშუაშია. მე არ მიყვარდება, მე არ ვარ ასეთი სუსტი. მე არავინ შემიყვარდება არასდროს, უგულო ვარ, ხალხის ენით გულის მაგივრად ქვა მიდევს. მხოლოდ იმიტომ რომ ისე ვექცევი მათ როგორც იმსახურებენ, კარგით ამას არ აქვს მნიშვნელობა.
ფეხზე წამოვდექი  და ჩემი მშობლების ფოტო ავიღე.
რამოხდებოდა აქ ყოფილიყავით ჩემს გვერდით. ჩემს ტკივილს მოგიყვებოდით, გულში ჩამიკრავდით.

-რატომ ღმერთო ასეთი სასჯელი ასე მკაცრი.

ფოტო თავის ადგილზე დავაბრუნე და აბაზანაში შევედი.

დილით ჩვეულებრივად წავედი წყეულ სამსახურში. ვცდილობდი მოცემული საქმისთვის გული დამედო და პირნათლად შემესრულებინა, ყველაფერი ძალიან ჩვეულებრივად ხდებოდა. მოდით, სანამ ქვეცნობიერი თავისი ცინიზმით შემომიტევს არაფერიც არ იყო კარგად. ცუდად ვარ, ასე საშინლად არასოდეს ვყოფილვარ. მორალურად და სულიერად გამანადგურა ჰარიმ.

მოღალატე ცრემლებმა გაიკვლიეს გზა ჩემს სახეზე. სუსტი ვარ გრძნობებთან.

Now It's Time For Love | CompletedWhere stories live. Discover now