Now It's Time For Love | Completed

Chapter 39

Katelyn's pov.

ბეჭედს ვუყურებდი და ყურებამდე ვიღიმოდი. ჩემი ბედნიერების აღწერა შეუძლებელი იყო. ჩემს ცხოვრებაში ესეც მოხდა, ვთხოვდები. არც კი მჯერა ღმერთო. ხვალ ვქორწინდები, ხვალ მე და ჰარის ქორწილი გვაქვს. ჩვენს თავს ესეც მოხდა, რა ბედნიერებაა ყოფილა, ახლა მესმის სხვა გოგონების. სამსახურში ვიყავი რათა მეთქვა რომ შვებულებას ვიღებდი, როგორც ჩანს უკვე ყველას გაეგო. გაზეთებშიც კი ეწერა ამის შესახებ რაც არ მესიამოვნა. მედეა ალბათ კრიტიკას დაგვიწყებდა, მაგრამ საბედნიეროდ არაფერი ისეთი არ მომხდარა. ჰარი მირეკავდა

-ჰეი ჰაზ.

-პატარავ როგორ გრძნობ თავს?

-შენი აზრით? უბედნიერესი ვარ.

-სულ მალე ჩემი ცოლი გახდები.

ვიგრძენი რომ გაიღიმა. გული ამიჩქარდა.

-შენ კი ჩემი ქმარი. ქმარუკკ

გავიცინე მასაც გაეცინა.

-ისევ ცანცარებ ხო?

-სხვა რა დამრჩენია.

-ცუდად დაამთავრებ მაგ ცანცარით.

-მართლა მაინც როგორ?

-უფრო სწორი შეკითხვა იქნებოდა სად.

-უიმე კარგი სად?

-ჩემს საძინებელში.

-გარყვნილოოო.
დავუყვირე ორივე ვიცინოდით ტკბილი საუბრის შემდეგ კი დროებით დავემშვიდობეთ ერთმანეთს.

-არ მჯერა რომ თხოვდები.

ტირილი დაიწყო ბეტიმ და ჩამეხუტა.

-ჰეი ბეტი ძალიან გთხოვ ნუ ტირი, კარგი რა.

-გახსოვს ბეტ როგორი იყო, ბავშვობიდან ბევრი თაყვანისმცმელი ყავდა,მაგრამ არავის იკარებდა,  ახლა კი გვიფრინდება.

ემოციურად თქვა დილანმა.

ცრემლები წამომივიდა და ვუთხარი.

-გახსოვს დილ ჩემს გამო ვიღაც ბიჭი რომ სცემე? ასეთი პატარები ვიყავით მაგრამ ყოველთვის გვერდში ვედექით ერთმანეთს, ახლაც ასეა.

-შენი გათხოვება მართლაც დაუჯერებელია ჩვენთვის. ძალიან გვიყვარხარ და გვიხარია ასეთ ბედნიერს რომ გხედავთ.

ტირილით მითხრა ბეატრისმა.
მეც ტიროდი და მათ ორივეს ვეხუტებოდი.

-თქვენ რომ არა ჩემი ცხოვრება უკუნითი მოცული იქნებოდა, მე სიტყვებით ვერასდროს აგიხსნით რაოდენ ძვირფასები ხართ ჩემთვის. სიცოცხლეს დაუფიქრებლად გავწირავ თქვენს გამო.

ვუთხარი მათ და ხელები უფრო მაგრად მოვხვიე.

-ბუსო გთხოვ ნუ ტირი რას გვემშვიდობები, თხოვდები ბოლოს და ბოლოს.

ცრელები მომწმინდა და შუბლზე მაკოცა.

-არანაირი ტირილი, კაბის საყიდლად უნდა წავიდეთ, დანარჩენებიც გველოდებიან სავაჭრო ცენტრში.

თქვა ბეატრისმა.

-ჰო წავიდეთ.

-მე ჰარისთან წავალ, სიძესაც ხომ უნდა მივხედოთ.

თქვა დილანმა.
გავიცინეთ, ბედნიერი ვიყავი.

სავაჭრო ცენტრში მივდიოდით საპატარძლო კაბა უნდა გვეყიდა. უკვე დანიშნულების ადგილას ვიყავით. საკმაოდ ბევრი კრიტიკა წამოვიდა გოგონებისგან სხვადასხვა კაბებზე.

-არა არა ეს ვარგა.

დაიწუნა სკარლეტმა.
შემდეგი კაბა ჩავიცვი და გამოვედი. გოგონებს პირი ჰქონდათ ღია
-
ულამაზესი პატარძალი ხარ.

გაოცებულმა თქვა ბეატრისმა.
სადა კაბა შევარჩიეთ. სარკეში ჩემს თავს ვუყურებდი და სულელურად ვიღიმოდი.

ვთხოვდები, ხვალ ქორწილი გვაქვს.

ერთი თავიც და მოთხრობა დამთავრება. ძალიან გთხოვთ იაქტიურეთ და თქვენი აზრი მაქსიმალურად გამოხატეთ ❤️❤️❤️❤️❤️