Nothing Gonna Change (ေျပာင္းလဲမရေသာ)

Part 3

ဧကရီ ေရခ်ိဳးၿပီးCompanyသြားဖို႔
အကၤ် ီထုတ္ရင္းက ဝတ္စံုတစ္စံုဆီ
လက္ကေရာက္သြားေတာ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို
သတိရမိသြားသည္။ ပန္းျမတ္ျဖဴေက်ာ္နဲ႔
တစ္အိမ္တည္းေနၿပီး မေတြ႕ျဖစ္တာေတာင္ၾကာေနၿပီ ...
မေတြ႕ျဖစ္တာ တစ္ပတ္ေလာက္ေတာ့
ရွိေလာက္ၿပီထင္သည္။ဧကရီ
အလုပ္ေတြအကုန္ၿပီးလို႔ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္က
ညဘက္ ၉နာရီေနာက္ပိုင္းေတြမို႔ ဒယ္ဒီ့နဲ႔တာင္ႏႈတ္ဆက္႐ုံပဲ
လုပ္ျဖစ္ၿပီး မနက္ဆိုလည္းပန္းျမတ္ျဖဴေက်ာ္က ရွစ္နာရီထဲက
သင္တန္းသြားတတ္တာမို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္
ဆံုခ်ိန္ကိုမရွိျဖစ္ေနသည္။ တစ္ေယာက္ေယာက္အေၾကာင္း
ေတြးၾကည့္တယ္ဆိုတာ ရွားတဲ့ ကိုယ့္ကအေၾကာင္းကို
အမွတ္ရမိေတာ့ဧကရီျပံဳးလိုက္မိသည္။ သူနဲ႔ေတြ႕မွ
ထူးထူးဆန္းဆန္း ... ပန္းျမတ္ျဖဴေက်ာ္ ေလွ်ာ္ၿပီးမီးပူတိုက္ေပးသြားသည့္အဝတ္ေတြပဲထုတ္ေနမိရင္းက အံဆြဲတစ္ခုကို
ဖြင့္မိေတာ့ နားရြက္ေတြပူလာသည္။ ဘာလို႔မ်ား
ျမင္သမွ်အဝတ္အကုန္ကို ... အာ ဘာျဖစ္လဲ
မိန္းကေလးခ်င္းပဲကို ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ...
စိတ္ကိုျပန္ေလွ်ာ့လိုက္ေပမယ့္ နားရြက္ေတြကပူေနဆဲ ...။
ရွက္တတ္ရင္နားရြက္ေတြကပူလာတာ ဧကရီ႕ရဲ႕
အက်င့္တစ္ခု ...။

💟💟💟

'ကားေတြကလည္းၾကာလိုက္တာ
လာလိုက္တဲ့ကားေတြကလည္းအကုန္လူျပည့္လို႔'

ပန္းျမတ္ ကားဂိတ္မွာကားေစာင့္ေနရင္း
ကားမလာႏိုင္ေသးတာေၾကာင့္ ညည္းေနမိသည္။
အခါတိုင္းသင္တန္းဆင္းခ်ိန္ဒီေလာက္လူမၾကပ္ပါဘူး ...
ညေနငါးနာရီေက်ာ္ေနၿပီမို႔တစ္ေယာက္တည္း
Taxi စီးရမွာလည္း ေၾကာက္ေနသည္။ အခုေခတ္ႀကီးက
သြားေလရာမွာ အႏၲရာယ္နဲ႔ျပည့္ေနတာေလ ... ။
ေမေမေတာ့ ေနာက္က်လို႔စိတ္ပူေနေလာက္ၿပီလို႔ ေတြးမိလို႔
ဖုန္းဆက္မယ္လုပ္ေနတုန္းမွာပဲ ...

'တီ ... တီ'

ပန္းျမတ္ေရွ႕မွာဟြန္းလာတီးတဲ့ နီညိဳေရာင္
ကားလွလွေလးတစ္စီး ... ခ်လိုက္တဲ့ကားမွန္ေနာက္ကေန
ျမင္လိုက္ရတဲ့သူက ...

'ဧကရီ'

'အိမ္ျပန္မွာမလား ... တက္'

ပန္းျမတ္ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိသည္။