'အဲဒါ ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ'
'ဟင္ ... ဧကရီ'
'ဧကရီ'
ဧကရီ႕အသံၾကားေတာ့ ပန္းျမတ္သတိျပန္ဝင္လာသည္။
ပန္းျမတ္သတိဝင္လာလို႔ၾကည့္လိုက္မွ ပန္းျမတ္က
ကိုေကာင္းခန္႔ပခံုးကိုမွီထားသလိုျဖစ္ေနသည္။ ပန္းျမတ္
လက္ကလည္း ကိုေကာင္းခန္႔လက္ကိုခ်ိတ္လ်က္ ...
သတိဝင္လာၿပီး ေဘးကိုခ်က္ခ်င္းကပ္လိုက္ေပမယ့္ ...
'ဧကရီ ... ကိုယ္ရွင္းျပ'
'ဒီေလာက္လူေတြအမ်ားႀကီးရွိေနတာေတာင္
ငါ့မ်က္ႏွာကိုမေထာက္ပဲ ...'
'ဧကရီ ... ဟို ဧကရီထင္သလိုမဟုတ္ ...
'ျဖန္း !!!'
ပန္းျမတ္စကားဆံုးေအာင္မေျပာလိုက္ရခင္မွာပဲ
ဧကရီ႕လက္တစ္ခ်က္ မ်က္ႏွာေပၚေရာက္လာသည္။
ခုနကခံစားခ်က္ဘာကိုမွမကြဲတာေတြက
အေဝးကိုေပ်ာက္သြားသည္။ ပူထူသြားေသာဘယ္ဘက္
ပါးကို မယံုႏိုင္စြာကိုင္ၾကည့္မိသည္။ ဧကရီအခု ပန္းျမတ္ကို
႐ိုက္လိုက္တာလား ... မ်က္ႏွာေပၚမွာပူေႏြးေသာ
အထိအေတြ႕ေတြကိုခံစားလိုက္ရၿပီး မ်က္လံုးအိမ္ထဲမွလည္း
အရည္တစ္ခ်ိဳ႕ကစီးဆင္းလာသည္။
'ဧကရီ ... မင္းဒါဘာလုပ္တာလဲ'
'ရွင္ဘာမွမေျပာနဲ႔ကိုေကာင္းခန္႔'
'မဟုတ္ဘူး ... ဧကရီ မင္းလုပ္တာမွားေနၿပီ ... ဘာမွ
မဆိုင္တဲ့သူကို မင္း ...'
'ဧကရီ ... ဘာျမင္လိုက္လဲေတာ့ ပန္းျမတ္မသိဘူး ...
ဒါေပမယ့္ေလ ... ဧကရီထင္တာမဟုတ္ဘူးဧကရီ ...
ပန္းျမတ္ရွင္းျပပါ့မယ္ ... တကယ္ကေလ'
ကိုေကာင္းခန္႔နဲ႔ပန္းျမတ္ တစ္လွည့္စီေျပာေနေပမယ့္
ဧကရီဘာမွျပန္မေျပာ ... ပန္းျမတ္ကိုတစ္ခ်က္သာ
စိုက္ၾကည့္ၿပီး အိမ္ဘက္ကိုေလွ်ာက္သြားသည္။
'ညီမေလး ... အဆင္ေျပလား ... ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ ...
ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ... ကိုယ့္ေၾကာင့္ ...'
'ေတာင္းပန္ပါတယ္ အစ္ကို ... ပန္းျမတ္သြားေတာ့မယ္ေနာ္'
ကိုေကာင္းခန္႔ေျပာတာကို ဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္ပဲ ဧကရီ႕
ေနာက္ကိုသာ ပန္းျမတ္ေျပးလိုက္မိေတာ့သည္။
