ခြဲစိတ္ခန္းေရွ႕တြင္စိတ္လႈပ္ရွားစြာ
ေစာင့္ေနသူေလးေယာက္ရွိေနသည္။
ဦးဘုန္းထိပ္ေခါင္နဲ႔ေဒၚပန္းျဖဴ ... ၿပီးေတာ့
ေကာင္းခန္႔နဲ႔ ဧကရီ႕ရဲ႕အတြင္းေရးမႉးျဖစ္သူ သင္ဇာ ...။
'အဆင္မွေျပၾကရဲ႕လား'
'အရမ္းမစိုးရိမ္ပါနဲ႔အန္တီ ...ႏွစ္ေယာက္လံုးက
အသက္ငယ္ၿပီး က်န္းမာၾကတဲ့သူေတြပဲ ...
အဆင္ေျပၾကမွာပါ'
စိတ္ပူေနတဲ့ေဒၚပန္းျဖဴကို ေကာင္းခန္႔အားေပးလိုက္ေပမယ့္
ကိုယ္တိုင္ကလည္းစိတ္ပူေနသည္။ ႏွစ္ေယာက္လံုး
အဆင္ေျပၾကမွာပါ ... အနည္းဆံုးသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားက
အခ်စ္စြမ္းအားနဲ႔တင္အဆင္ေျပၾကမွာပါ ... ေကာင္းခန္႔
အေတြးနဲ႔အတူကေလးရဲ႕စကားသံေတြကို
ျပန္ၾကားမိသည္။
'ကေလး'
'အစ္ကို ... ဘယ္လို'
ေကာင္းခန္႔ထင္တဲ့ခဲ့တဲ့အတိုင္းပင္ ... ဧကရီ႕အတြက္
ေက်ာက္ကပ္အလႉရွင္က ကေလးတဲ့လား ... ။
အလႉရွင္ကိုယ္တိုင္က လွ်ိဳ႕ဝွက္ထားခိုင္းတဲ့အေၾကာင္းကို
စံုစမ္းတာဟာ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ရဲ႕က်င့္ဝတ္နဲ႔
မညီေပမယ့္ တကယ္လို႔ကေလးျဖစ္ေနခဲ့ရင္ဆိုတဲ့
သံသယေၾကာင့္ ဒီေဆး႐ုံမွာရွိတဲ့ စီနီယာတစ္ေယာက္ရဲ႕
အကူအညီနဲ႔ ဧကရီနဲ႔တစ္ရက္တည္းခြဲစိတ္မယ့္သူစာရင္းကို
ေကာင္းခန္႔စံုစမ္းခဲ့မိသည္။ စာရင္းထဲမွာ ကေလးရဲ႕နာမည္ကို
ေတြ႕လိုက္ေတာ့ ေကာင္းခန္႔ထင္ထားတာ လံုးဝကို
ေသခ်ာသြားသည္။ ဧကရီ႕ကို အဲ့ေလာက္ေတာင္ပဲ
ခ်စ္ရသလားကေလး ...။ ကေလးရွိတဲ့အခန္းဘက္ကို
လိုက္သြားေတာ့ ကေလးေဘးနားမွာဘယ္သူမွမရွိ ...
ဒီေလာက္ထိ စြန္႔စားရမယ့္ကိစၥႀကီးလုပ္ခါနီးမွာ
ကေလးေဘးမွာ ဘယ္သူမွမရွိပဲ
တစ္ေယာက္တည္းတဲ့လား ...။
''တကယ္ကိုကေလးျဖစ္ေနတာပဲ
ကိုယ္ကေလးကိုအႏၲရာယ္ေပးဖို႔လာတာမဟုတ္လို႔
ကိုယ့္ကိုမေၾကာက္ပါနဲ႔ကေလး'
သူ႔ကိုေတြ႕ၿပီး လန္႔သြားတဲ့ကေလးကို ေကာင္းခန္႔
ရွင္းျပလိုက္သည္။ ကိုယ္ဘယ္ေတာ့မွ ကေလးကို
အႏၲရာယ္မေပးေတာ့ပါဘူး ...။
'ဧကရီ႕ရဲ႕ေက်ာက္ကပ္အလႉရွင္က
ကေလးဟုတ္တယ္မလား'
'အစ္ကိုက ... ဘယ္လိုလုပ္ ...'
