Nothing Gonna Change (ေျပာင္းလဲမရေသာ)

Part 10

'ကိုေကာင္းခန္႔ ... မေတြ႕တာၾကာၿပီ ... ဒယ္ဒီ့ကို
လာၾကည့္တာလား'

'ဟုတ္တယ္ ဧကရီ ... အန္ကယ္ေရာ'

'အခန္းထဲမွာ ... ခဏေနာ္ ဧကရီသြားေခၚေပးမယ္'

မီးဖိုထဲကေနၾကားေနရတဲ့အသံေတြေၾကာင့္ ပန္းျမတ္
သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။ ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့သူက ေနာင္တခ်ိန္
သူ႔ရဲ႕လက္တြဲေဖာ္ျဖစ္လာႏိုင္တဲ့လူနဲ႔ စကားေျပာေနတယ္
ဆိုတဲ့အသိက ရင္ကိုပူေစသည္။ ေရခဲေရတစ္ခြက္ကို
ေမာ့ခ်လိုက္ေပမယ့္ ရင္ထဲကအပူကေလ်ာ့မသြား ...
အခုေတာင္ဒီေလာက္ျဖစ္ေနရင္
ေနာက္ျဖစ္လာမယ့္ကိစၥေတြကို ပန္းျမတ္ဘယ္လို
ရင္ဆိုင္ႏိုင္မွာလဲ ... အခ်စ္ဆိုတာပူေလာင္ရသည္။
မျဖစ္ႏိုင္တဲ့အခ်စ္ကိုမွခ်စ္မိတဲ့ပန္းျမတ္က ပိုၿပီးေတာ့
ပူေလာင္ရသည္။

'ဟူး ...'

သင္တန္းခ်ိန္ကလည္းနီးေနတာမို႔ ထမင္းစားခန္းထဲမွာပဲ
ပုန္းေနလို႔မရ ... အျပင္ထြက္လိုက္မယ္ဆိုရင္လည္း
ဧကရီနဲ႔ ဟိုလူ႔ကိုတြဲျမင္ရမယ့္ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ တစ္ေနကုန္
အလုပ္ပ်က္ႏိုင္သည္။ ေရွာင္ေန႐ုံလို႔လည္းမရတာမို႔
ပန္းျမတ္စိတ္ကိုတင္းၿပီး ဧည့္ခန္းဘက္သို႔
ထြက္လာလိုက္သည္။

'သမီးငယ္ေလး သင္တန္းသြားေတာ့မွာလား'

'ဟုတ္ေဖေဖ'

'ဪ ... ညီမေလး လက္ကသက္သာသြားၿပီလား'

'ဟုတ္ကဲ့ သက္သာသြားပါၿပီ အဲဒီေန႔ကေဆးထည့္ေပးလို႔
ေက်းဇူးပါ ... အစ္ကို'

'မလိုပါဘူးဗ်ာ ... ကိုယ္ကဆရာဝန္ပဲ ... ေဆးကုဖို႔က
ကိုယ့္တာဝန္ေလ'

ပန္းျမတ္ထက္အသက္ႀကီးတာမို႔ အစ္ကိုလို႔ပဲေခၚလိုက္သည္။
ပန္းျမတ္ကိုလည္း ကူညီဖူးသူမို႔ ကိုယ့္ၿပိဳင္ဘက္လို႔
ေတြးမိရင္ေတာင္ ကိုယ့္အေပၚကူညီဖူးတာကိုေတာ့
ပန္းျမတ္ေမ့မပစ္ပါ။ သို႔ေသာ္လည္း စိတ္ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔
ဆက္ဆံႏိုင္သည္အထိေတာ့မဟုတ္တာမို႔ ထိုလူရွိေနတဲ့
ေနရာကေန အျမန္ေရွာင္ထြက္လာမိေတာ့သည္။

'သမီးသြားၿပီေနာ္ ေဖေဖ'

'ဂ႐ုစိုက္သြားေနာ္သမီး'