Nothing Gonna Change (ေျပာင္းလဲမရေသာ)

Part 32

'Reply ေလးေတာင္ျပန္မလာဘူး'

ျပန္လာမယ္စာပို႔ထားေပမယ့္ ေလဆိပ္ေရာက္တဲ့ထိကို
ဘာ replyမွျပန္မလာတာမို႔ ဧကရီမေက်မနပ္ေရရြတ္မိသည္။

'ဘာေတြဒီေလာက္အလုပ္႐ွဳပ္ေနတာလဲ ... ေတြ႕မယ္
ျပန္ေရာက္မွမေခၚပဲကိုထားဦးမွာ'

အားရပါးရစိတ္ေကာက္မယ္လို႔ေတြးမိလိုက္ေပမယ့္
လူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ အတူဝတ္ဖို႔ဝယ္လာတဲ့
ဆင္တူလက္စြပ္ဘူးေလးကိုဖြင့္ၾကည့္ရင္း ျပံဳးလိုက္မိသည္။

'သမီး ... ျပန္ေရာက္ၿပီလား'

'ဟုတ္ ဒယ္ဒီ ... ေနမေကာင္းဘူးလား မ်က္ႏွာက
သိပ္မလန္းသလိုပဲ'

'ေနေကာင္းပါတယ္သမီးရယ္ ... သမီးနားေတာ့ေလ'

'ဟုတ္ဒယ္ဒီ'

ေနေကာင္းတယ္ေျပာေပမယ့္ ဒယ္ဒီ့ပံုစံက ပံုမွန္နဲ႔မတူ ...။

'သမီး ျပန္လာၿပီလား'

'ဟုတ္ကဲ့အန္တီ'

'နားလိုက္ဦးေနာ္သမီး'

ဒယ္ဒီတစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ပဲ အန္တီပါ
မ်က္ႏွာမေကာင္းတာကို ဧကရီသတိထားမိလိုက္သည္။
ဘာမ်ားျဖစ္လို႔လဲ ... မဟုတ္မွ ... ႐ုတ္တရက္ေခါင္းထဲ
ဝင္လာေသာအေတြးေၾကာင့္ ဧကရီ
ကိုယ့္အခန္းကိုယ္မသြားပဲ ပန္းျမတ္အခန္းထဲဝင္လိုက္သည္။

'ေနမေကာင္းဘူးလား'

'ဧကရီ ... ဘယ္တုန္းကျပန္ေရာက္ ...

'အခုပဲ စာပို႔ထားတယ္ေလ ... မ်က္ႏွာေလးလည္း
ေခ်ာင္က်သြားတယ္ ... ေနမေကာင္းတာလား ...
လိုင္းေပၚေရာဘာလို႔မတက္တာလဲ'

'ေနေကာင္းပါတယ္ ... ဧကရီ ပင္ပန္းလာတယ္မလား
နားေတာ့ေလ'

'ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ... ဒယ္ဒီနဲ႔အန္တီ့လည္းတစ္ေယာက္မွ
မ်က္ႏွာမေကာင္းဘူး ... မင္းၾကည့္ရတာလဲ တစ္မ်ိဳးပဲ ...
မ်က္လံုးေတြနီေနတာ ... ငိုထားတာလား ...
ပါးႏွစ္ဖက္ကလည္းရဲေနတာပဲ ... ဘာေတြျဖစ္လို႔လဲ'

'ဘာမွမျဖစ္ဘူး ... မေန႔ကမိုးမိလို႔ နည္းနည္းအေအးမိသလို
ျဖစ္ေနတာ'

'ဟုတ္လား ... ကိုယ္ပူေနတာလား'

ဧကရီနဖူးကိုစမ္းၾကည့္လိုုက္ေတာ့ ...