'ဘယ္ကျပန္လာတာလဲ ... ဒီေန႔သင္တန္းပိတ္တယ္မလား'
'ဝယ္စရာေလးေတြရွိလို႔ ... ေစ်းသြားေနတာ'
ေစ်းသြားဝယ္တယ္ဆိုေပမယ့္ လက္ထဲမွာ ေဘးလြယ္အိတ္
အေသးေလးကလြဲၿပီးဘာမွမပါ ...။
'ဘာမွလည္းပါမလာပါလား'
'ဟုတ္တယ္ ... လိုခ်င္တာမရခဲ့လို႔ ... ဧကရီ ဒီေန႔
အလုပ္မသြားဘူးလား'
'အခုသြားမလို႔'
'ဟုတ္လား ... အဲဒါဆိုသြားေလ ... ပန္းျမတ္လည္း
အေပၚတက္ေတာ့မယ္'
'ခဏ'
ေလွကားေပၚတက္မလို႔လုပ္ေနတဲ့ ပန္းျမတ္ျဖဴေက်ာ္လက္ကို
ဧကရီဆြဲထားလိုက္သည္။
'မေန႔ညကဘာလို႔ကိုယ့္အခန္းကိ္ုမလာတာလဲ'
'အိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔'
'ဒီမနက္လည္း မနက္စာဆင္းမစားဘူး ... ဘာျဖစ္လို႔လဲ'
'အိပ္ရာထေနာက္က်သြားလို႔ ... ဧကရီအလုပ္သြားမွာဆို
ေနာက္က်ေနမယ္ ... သြားေတာ့ေလ'
ဧကရီကိုင္ထားတဲ့လက္ကိုဖယ္ၿပီး အေပၚတက္ဖို႔လုပ္တာမို႔
လက္ကိုပိုၿပီးတင္းၾကပ္ေအာင္ ဧကရီကိုင္လိုက္သည္။
'နာတယ္ ... ဧကရီ'
'မင္းကိုယ့္ကိုေရွာင္ေနသလိုပဲ'
'မဟုတ္ပါဘူး ... ပန္းျမတ္နည္းနည္းအလုပ္႐ွဳပ္ေနလို႔ ...
ပန္းျမတ္အေပၚတက္ခ်င္လို႔ ... လက္ေလးလႊတ္ေပးပါလား
ဧကရီ'
ဧကရီသက္ျပင္းခ်ၿပီး လက္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္သည္။
ဒီေလာက္ထိသိသာေနတာေတာင္ သူ႔ကိုေရွာင္ေနတာ
မဟုတ္ဘူးတဲ့လား ...။
'ပန္းျမတ္ျဖဴေက်ာ္'
ဧကရီေခၚလိုက္ေတာ့ အေပၚတက္ဖို႔လုပ္ေနရာက
ျပန္လွည့္ၾကည့္သည္။
'မင္းတစ္ခုခုျဖစ္ေနတယ္မလား'
ဘာမွမေျပာပဲ ေခါင္းခါျပသည္။ ေသခ်ာတယ္ ...
မင္းတစ္ခုခုေတာ့ျဖစ္ေနတယ္ ...။
'မင္းမေျပာခ်င္ရင္လည္း အတင္းမေမးေတာ့ဘူး
ဒါေပမယ့္ မင္းေျပာျပမွာကိုေတာ့ေစာင့္ေနမယ္
ဘာလဲေတာ့မသိေပမယ့္
မင္းတစ္ခုခုျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကိုယ္ေသခ်ာသိေနတယ္'
