ျခံ၀န္းထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ ေျပး၀င္သြားသည့္ ေနာင္ငယ္မွာ ကုိယ့္အိမ္ကိုယ့္ရာ ကဲ့သုိ႕.။တစ္မနက္လံုး ခြန္မင္း ယာခင္း ထဲရွိသည့္ေနာက္ကို ဟုိစပ္စု ဒီစပ္စုျဖင့္ ေန႕ခင္းျပန္လာခိ်န္တြင္ ဗိုက္က အေတာ္ဆာေနျပီျဖစ္သည္.။အရင္ဆံုးစဥ့္အိုးနား ေျပးကာ ေျခလက္သန္႕စင္လိုက္သည္။ ေနာင္ငယ္၏ ဂြင္းထုိးဖိနပ္ေလးက အေကာင္းစားေပမုိ႕ေတာ္ေတာ့သည္။ဟုိဘက္ေခတ္ ဖိနပ္ေလးက ဒီဘက္ထိ စီးရက္သားျဖစ္ေနသည္ကို ေနာင္ငယ္ အ့ံႀသလို႕မဆံုး။ျပီးေတာ့ သူ႕ဆံပင္ကလည္း ေသွ်ာင္ထံုးႀကီး ႏွင့္ မဟုတ္သည္ကို အေတာ္သေဘာက်ရပါသည္.။တစ္ခုပါပဲ သူ႕အရင္က အ၀တ္ေတြကုိေတာ့ ျပိီးမွ ေမးႀကည့္ရေပမည္.။
“မိႏြယ္ ငါ ဗိုုက္ဆာျပီ.”
“အကိုငယ္ေလး စားလို႕ရပါျပီပ.ဦးရီးကေတာ့ စားႏွင့္ေလျပီး ရြာထဲထြက္သြားေလတယ္.။”
ေနာင္ငယ္ ထမင္း၀ိုင္းတြင္ ေနရာအရင္ယူလိုက္ျပီးမွ ခြန္မင္းက လက္ေဆးကာ ေရာက္လာသည္.။ထမင္း၀ိုင္းကိုႀကည့္ကာ ေနာင္ငယ ္မစားႏိုင္သည္ကေတာ့ ေသခ်ာသည္။သုိ႕ေပမယ့္ ဗိုက္ဆာေနသည္မို႕ ေခ်းမမ်ားႏိုင္.။ဟင္းရည္ကုိ ႏိုင္ႏိုင္စမ္းကာ ခရမ္းခ်ဥ္သီးအႏွစ္ႏွင့္အားရပါးရစားလိုက္မိသည္။
“စားေကာင္းရဲ႕လား ေနာင္ငယ္..”
“အင္း ဒီေန႕ဗိုက္ဆာေနလုိ႕ထင္တယ္.။ေန႕တိုင္း အသင္နဲ႕ယာခင္းလုိက္၇မလားပဲ ။ထမင္းစား၀င္ေအာင္ အဟီး..”
ခြန္မင္း ကတစ္ခ်က္ေတာ့ျပံဳးတံု႕တံု႕ျဖစ္သြားသည္.။ရယ္မွာကုိ မပြင့္တပြင့္လုပ္ေနေသးဟု ေနာင္ငယ္ စိတ္ထဲကေျပာမိေသးသည္။ အေနတည္ေတာ့ သူ႕ကို ဘယ္သူက ဆုေပးမွာမို႕.။ရွင္သန္ရသည့္ေလာက ကတုိတုိေလးကို ေနာင္ငယ္ကေတာ့ ေပ်ာ္ေအာင္ေနႏိုင္ဖို႕ပဲရည္စူးသည္။
“ရပ္ေရးကိစၥေတြ စီစဥ္လိုက္ဦးမယ္. ေနာင္ငယ္ အနားယူခ်င္တယ္ဆိုယူပါ.”
ခြန္မင္းက အိမ္ႀကီး၏ ဧည့္ခန္းတြင္းရွိ စားပြဲ၀ိုင္းေလးတြင္ ဖ်ာခင္းထုိင္လ်က္ စာတမ္းမ်ားကိုဖတ္ရႈေနသည္။ ေနာင္ငယ္ စားျပီးေတာ့ မ်က္စိစင္းလာသည္ေႀကာင့္ အိပ္ခန္းထဲ ၀င္လာခဲ့လိုက္သည္။အိပ္လိုက္ စားလိုက္ႏွင့္ ဘ၀ကေတာ့သာယာေနသည္ပဲ.။
YOU ARE READING
အသင်္ခယာခေတ်က သတို့သား (အသခၤယာေခတ္ကသတို႕သား)
Romance၁၆၃၅ ဆိုတာ ညောင်ရမ်းခေတ်ထဲက မလား။၁၆၃၅ ဆိုပြီး ငါက ဘယ်ခေတ်ကို ရောက်နေတာတုန်း. #ဤဇာတ်လမ်းတွင်ပါဝင်သောအကြောင်းအရာများသည် သမိုင်းနှင့်မသက်ဆိုင်ပါဘဲ စာရေးသူ၏ဖန်တီးစိတ်ကူးမှု သက်သက်သာ ဖြစ်ပါသည်။ Book Cover_ Lucy Xellies Written in Myanmar Language.~
