ေနာင္ငယ္ မနက္ႏိုးလာခ်ိန္တြင္ ကုတင္ေပၚမွာတင္ပုလႅင္ေလးေခြလ်က္ ထိုင္ေနမိေသးသည္။မေန႕ညက ခ်စ္စကားသည္ နားထဲမွာေတာင္ခုထိတဝဲလည္လည္။ ေျပာျပီးသည္ႏွင့္ ေနာင္ငယ့္အေျဖကုိေတာင္မေစာင့္ နဖူးကုိတစ္ခ်က္နမ္းလ်က္ အိမ္ထဲခပ္သုတ္သုတ္ေျပးဝင္သြားသူအား ရွက္ေနသည္ဟု ေနာင္ငယ္ သမုတ္လုိ႕ရသည္ထင္။
ေနာင္ငယ့္ ႏႈတ္ခမ္းစြန္းေတြေကာ့တက္ေနတာမ်ား ဒီေန႕အဖုိ႕ျပန္က်လာဖုိ႕ေတာင္မျမင္။ရင္ခြင္သည္းညွာသည္ တလွပ္လွပ္ ခုန္ကာ လႈပ္ခတ္ေနဆဲ။
"ႏုိးေနပ.ေနာင္ငယ္ ထမင္းစားရေအာင္ပ"
ေတြးေနတုန္းမွာပင္ ေနာင္ငယ့္အခန္းထဲဝင္လာသည့္ ခြန္မင္းသည္ မ်က္ႏွာထားက တည္တည္။ ေနာင္ငယ္ႏွင့္မ်က္လံုးခ်င္း မဆံု။ေနာင္ငယ္ လွစ္ခနဲျပံဳးကာ ကုတင္ေပၚမွ ေျပးဆင္းလ်က္ ခြန္မင္းကုိခါးကေန ေျပးဖက္လုိက္သည္။
"ေနာင္ငယ္-"
"အိပ္မက္မဟုတ္ပါဘူးေနာ္ ကြ်န္ေတာ္ တကယ္ယံုကုိမယံုႏိုင္ဘူး."
"မဟုတ္ပ ေနာင္ငယ္။ခ်စ္စကားအမွန္ဆုိခဲ့သည္သာ.။က်ဴပ္ တကယ္ ေနာင္ငယ့္ကိုျမတ္ႏုိးေရာ့တယ္။ "
"ျပီးေတာ့သမိီးရည္းစားလိုလည္းခ်စ္တယ္မလား။"
ဖက္ထားရာမွ ခြါကာေခါင္းေမာ့လ်က္ျပံဳးစစေမးလာသူေႀကာင့္ ခြန္မင္းမ်က္ႏွာအတန္ငယ္နီလ်က္ ေျဖစရာ မရွိျဖစ္သြားေသးသည္။
"မစေနာက္ေကာင္းသင့္ ေနာင္ငယ္"
"အယ္ အသင္ရွက္ေနတာႀကီးကလည္း ခ်စ္စရာ.ခ်စ္လုိက္တာဗ်ာ.."
ခြန္မင္းရင္ခြင္ထဲ တဖန္ျပန္ဝင္ကာ လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖင့္ ခုန္ေပါက္ေနသည့္ေနာင္ငယ္က အမွန္ပင္အသည္းကလီစာေတြ လိမ့္ေအာင္ယားေနသည့္ႏွယ္။ခြန္မင္းသည္ပါ လိုက္ျပံဳးေနမိရင္း ရင္ခြင္ထဲမွ ခြါေစလုိက္သည္။
"သြား မ်က္ႏွာသစ္ ျပီးရင္ မနက္စာစားရမယ္ ပ.။နဖူးကဒဏ္ရာကုိလည္းသတိထားေရာ့"
"ဟုတ္."
ေခါင္းညိတ္ကာ ခပ္သြက္သြက္ထြက္သြားသူကိုႀကည့္ကာ ခြန္မင္းျပံဳးေနမိေသးသည္။အဆုိးေလးက အိပ္ရာပင္သိမ္းမသြား။ ခ်စ္ေနပါျပီျဖစ္သည့္ မိမိသည္သာ ေစာင္ေခါက္လ်က္ အိပ္ရာခင္းကုိျပန္႕ျပန္႕ျပဴးျပဴးျဖစ္ေအာင္ သိမ္းေခါက္ေပးရေသးသည္။မိမိ အခန္းထဲခဏဝင္အဝတ္လဲျပိီးသည့္အခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေနာင္ငယ္က မီးဖိုခန္းနားမွ အသင့္ျဖစ္ေနျပီး ဦးရီးႏွင့္ စကားလက္ဆံုက်ေနသည္။
YOU ARE READING
အသင်္ခယာခေတ်က သတို့သား (အသခၤယာေခတ္ကသတို႕သား)
Romance၁၆၃၅ ဆိုတာ ညောင်ရမ်းခေတ်ထဲက မလား။၁၆၃၅ ဆိုပြီး ငါက ဘယ်ခေတ်ကို ရောက်နေတာတုန်း. #ဤဇာတ်လမ်းတွင်ပါဝင်သောအကြောင်းအရာများသည် သမိုင်းနှင့်မသက်ဆိုင်ပါဘဲ စာရေးသူ၏ဖန်တီးစိတ်ကူးမှု သက်သက်သာ ဖြစ်ပါသည်။ Book Cover_ Lucy Xellies Written in Myanmar Language.~
