အပုိင္း(၃၁)
ရြာျပင္လမ္းမတစ္ေလွ်ာက္ ႏြားလွည္းကုိ ေနာင္ငယ္ ကုိယ္တုိင္ေမာင္းလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေဖေဖ အလည္သြားသည့္ ရြာေတြ မွာလည္း တစ္ခါတစ္ေလ အလည္သြားစဥ္ကလည္း ေနာင္ငယ္ လွည္းေမာင္းဖူးသည္မုိ႕ ဒါက သိပ္ေတာ့မခက္ခဲ။ ခြန္မင္း ကေတာ့ ေနာင္ငယ့္ေဘးတြင္ ထိုင္ လ်က္ ေရွ႕တူရူကို လွမ္းႀကည့္သလုိတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေနာင္ငယ့္ဘက္ကုိလည္း လွည့္ႀကည့္လာေသးသည္။
ေနဝင္ရီတေရာအခ်ိန္အခါမ်ိဴးအပင္ေတြအံု႕ဆို္င္းသည့္ ရြာလမ္းမထက္မွာ ခ်စ္သူ ႏွင့္ရြာရုိးကုိးေပါက္ ေလွ်ာက္လည္ရ လိမ့္ မည္ဟု မထင္မွတ္ခဲ့ဖူး။ခုမ်ားေတာ့ျဖင့္ ေဘးတြင္ ခ်စ္ရသူက အရိပ္တႀကည့္ႀကည့္ျဖင့္ ရွိေနသည့္အခါ ေနာင္ငယ္ ေက်နပ္ မိသည္။တစ္ဖက္ရြာကို ကိစၥရွိ၍ သြားမည္ဆုိေတာ့ ေနာင္ငယ္ လုိက္ခြင့္ေတာင္းေတာ့လည္း ခြင့္ျပဳခဲ့သည့္ ခြန္မင္းသည္ ခ်စ္သူရည္းစားျဖစ္ျပီးသည့္အခါ ေနာင္ငယ့္ကို အလံုးစံုလိုက္ေလ်ာေပးတတ္သည္။
“ေပ်ာ္ေနပထင္.။မ်က္ႏွာေလးကုိႀကည့္ေရာ့”
“အင္း အသင့္ကုိေက်းဇူးတင္ေနတာ.။ဘယ္အရပ္ကလာမွန္းလည္းမသိ.။ဘယ္အခ်ိန္ျပန္ရမွန္းလဲ မသိတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္လုိလူတစ္ေယာက္ကုိ လက္ခံေပးထားတဲ့အျပင္ ခ်စ္ပါခ်စ္ေပးေသးတယ္။တကယ္ပဲ ကြ်န္ေတာ္ကံေကာင္းလြန္းတယ္လုိ႕ ခံစားမိတယ္ .”
“ေက်းဇူးဆို က်ဴပ္က ေတာင္တင္ရမယ္ပ။ က်ဴပ္ ကို ေမတၱာစစ္ကိုရွာေပးခဲ့တဲ့ေနာင္ငယ့္ကိုက်ဴပ္က ပုိလို႕ေက်းဇူးတင္အ့ံ”
“တတ္လုိက္တာ အသခၤယာ သား က”
ျပံဳးစစျဖင့္ သူ႕ဘက္လွည့္ကာ ဆုိေတာ့ ခြန္မင္းက ျပံဳးေနခဲ့သည္။ႏွစ္ကုိယ္တူရွိသည့္အခ်ိန္ တကယ္ပဲ စိတ္ေတြေအးခ်မ္းေနခဲ့ ပါသည္။ ခြန္မင္း ေသခ်ာသထက္ေသခ်ာလာခဲ့ျခင္းသည္ ဤေကာင္ငယ္ေလး အား ဘယ္ေသာအခါမွ လက္မလႊတ္ရန္ပင္။
“အယ့္ အသင္-ဟုိမွာ -အဲ့ဒါ အမမယ္မဒီ မလား။ အယ္ ဒုကၡပါပဲ.။ဟုိလူက ဘာလို႕ဆြဲလားယမ္းလား လုပ္ေနတာလဲ.။”
ခြန္မင္းက လွမ္းအႀကည့္ပင္ရွိေသးသည္။ ေနာင္ငယ္က လွည္းရပ္လ်က္ ျဖတ္ခနဲခုန္ဆင္းသြားေတာ့ သူလည္းအျမန္လုိက္ဆင္း ရေတာ့သည္။ရြာအဝင္ ေညာင္ပင္ႀကီး၏ေအာက္တြင္ မယ္မဒီအား ေယာက်ာ္းပိ်ဴတစ္ေယာက္က လက္ဆြဲထားလ်က္ အနည္း ငယ္ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ေနသည္။
YOU ARE READING
အသင်္ခယာခေတ်က သတို့သား (အသခၤယာေခတ္ကသတို႕သား)
Romance၁၆၃၅ ဆိုတာ ညောင်ရမ်းခေတ်ထဲက မလား။၁၆၃၅ ဆိုပြီး ငါက ဘယ်ခေတ်ကို ရောက်နေတာတုန်း. #ဤဇာတ်လမ်းတွင်ပါဝင်သောအကြောင်းအရာများသည် သမိုင်းနှင့်မသက်ဆိုင်ပါဘဲ စာရေးသူ၏ဖန်တီးစိတ်ကူးမှု သက်သက်သာ ဖြစ်ပါသည်။ Book Cover_ Lucy Xellies Written in Myanmar Language.~
