အပိုင္း(၃၆)
မွိတ္ထားသည့္မ်က္လံုးအစံုထဲတြင္ ကမ္းပါးထက္က ရုန္းရင္းဆန္ခတ္မႈ၊ သူ႕ကိုေပြ႕ပိုက္ထားရင္း မ်က္ရည္လည္ရႊဲႏွင့္ မ်က္ရည္ႏုႏုေလး၊ တစ္ခါတစ္ခါ သူ ပစ္ပစ္ခါခါေျပာလုိက္တိုင္းနာက်င္သြားသည့္ မ်က္ႏွာငယ္ေလး။ သြားတက္ကေလး ေပၚေအာင္ရယ္ျပတတ္သည့္ ထုိေကာင္ေလး။
ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး တဆစ္ဆစ္နာက်င္ကုိက္ခဲလာပါသည္။
"ေနာင္ငယ္-"
ဝမ္းပန္းတနည္းေအာ္ေခၚလ်က္ သူ မ်က္လံုးေတြ ပြင့္လာခဲ့သည္။ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးနိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ျဖင့္ အသက္ရႈလုိ႕ေတာင္ မဝျဖစ္ေန၏။
"ေခၚႀက--ဆရာဝန္ႀကီးကုိ ျမန္ျမန္ေခၚႀကေလ ဘာလုပ္ေနတာလဲ."
ခ်က္ခ်င္းပင္ သူ႕အနားတြင္ ရႈပ္ယွက္ခတ္သြားႀကသည့္သူမ်ား။တစ္ခဏခ်င္းပင္ ဆရာဝန္ႀကီးမ်ားေရာက္လာစမ္းသပ္ျပီး စိတ္ခ်ရသည့္အေနအထားတစ္ခုတြင္မွ သြယ္တန္းထားသည့္ပိုက္ေတြကိုျဖဳတ္ေပးသြားႀကသည္။မသိစိတ္ သိစိတ္ဒြန္တြဲေနရင္း ခုမွ သူ အသိဝင္လာပါေတာ့သည္။
"သားငယ္ ခြန္မင္း--"
"ေမေမ."
ေငြမွင္ေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ျမန္မာဝမ္းဆက္ျဖင့္ အမ်ိဴးသမီးႀကီးသည္ ခြန္မင္း ၏လက္ကုိကိုင္လ်က္ မ်က္ရည္ဝဲေန သည္။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဟုလည္း ခဏခဏေျပာသည္။ခြန္မင္း မွတ္မိပါသည္။ ဒါက ခြန္မင္း၏ ေမေမ ေဒၚျမတ္သီရိ။မ်က္လံုးကုိ ေဝ့ဝဲႀကည့္လုိက္ေတာ့ ေခတ္မီအဆင့္ျမင့္ VIP ခန္းဟုသိသာေစသည့္ ေဆးရံုခန္းတစ္ခုျဖစ္ဟန္တူသည္။
ဒါ လက္ရွိ ၂၁ ရာစု.။
"ေမေမ ဒါ ဘယ္ႏွစ္ခုႏွစ္လဲ."
"၂၀၁၉ ေလ သားရဲ႕။ျဖည္းျဖည္းခ်င္းစဥ္းစားေနာ္ သိပ္မေလာနဲ႕။သားငယ္ သတိလစ္ေနတာ တစ္ႏွစ္နီးပါးေလာက္ရွိေနျပီ.။"
ခြန္မင္း စိတ္ေတြရႈပ္ေထြးသြားသည္။ဒါဆုိ သူ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရတာေတြက အိပ္မက္လား။ အသခၤယာေခတ္က လံုရြာသူႀကီးေလာင္း ခြန္မင္းဓန ဆုိတာ လက္ရွိ သူပဲဆုိတာေကာင္းေကာင္းသိသည္။ ခြန္မင္း ဘဝထဲ ေနာင္ငယ္ဆုိသည့္ ေကာင္ေလး ဝင္လာတာ ကို လည္းရွင္းရွင္းလင္းလင္းမွတ္မိသည္။ အသခၤယာမွာႀကံဳေတြ႕ခဲ့သမွ် ခံစားခဲ့ရသမွွ်က တစ္ႏွစ္နီးပါးေလာက္ရွိတာအမွန္ပင္မုိ႕ သူ႕ဝိညာဥ္ကမ်ား ထုိေခတ္ကုိကူးေျပာငး္သြားခဲ့သည္လား။ေသခ်ာတာကေတာ့ မည္သည့္ကိစၥကုိမဆို သူ မကြဲမျပားျဖစ္တာမရွိ အားလံုးရွင္းလင္းေနသည္။ ေနာက္ဆံုး ကမ္းပါးနားမွာ သူ ေနာင္ငယ့္ကို ကာကြယ္ကာ ျမွားျဖင့္ အပစ္ခံခဲ့သည့္ ခံစားခ်က္သည္ ပင္ လတ္တေလာပင္ရွိေသး၏။
YOU ARE READING
အသင်္ခယာခေတ်က သတို့သား (အသခၤယာေခတ္ကသတို႕သား)
Romance၁၆၃၅ ဆိုတာ ညောင်ရမ်းခေတ်ထဲက မလား။၁၆၃၅ ဆိုပြီး ငါက ဘယ်ခေတ်ကို ရောက်နေတာတုန်း. #ဤဇာတ်လမ်းတွင်ပါဝင်သောအကြောင်းအရာများသည် သမိုင်းနှင့်မသက်ဆိုင်ပါဘဲ စာရေးသူ၏ဖန်တီးစိတ်ကူးမှု သက်သက်သာ ဖြစ်ပါသည်။ Book Cover_ Lucy Xellies Written in Myanmar Language.~
