ဦးရီးႏွင့္မိႏြယ္တုိ႕ သည္ တစ္ပတ္ေတာင္မျပည့္ပါ။ အိမ္ျပန္ေရာက္ရွိလာသည္။ျခံထဲ၀င္လာသည့္ ဦးရီးလက္ထဲမွ ထန္းေခါက္ဖာ ေလးကို ေနာင္ငယ္ ေျပးသယ္ေလေတာ့ ဦးရီးက ခ်စ္စႏိုးျဖင့္ ျပံဳးျပသည္။မိႏြယ္ကေတာ့ ေနာင္ငယ့္ကို သြားေတြေပၚေအာင္ျပံဳးျပ ျပီးမွ အိမ္ထဲအရင္၀င္သြားသည္။
"အဆင္ေျပေနေရာ့ထင္ ကေလးငယ္။ မ်က္ႏွာေလးကုိ ျပည့္လာေပစြ."
ေနာင္ငယ္က ဟီးခနဲရယ္ျပသည္။ ဟုိတစ္ညကတည္းက ေနာင္ငယ္၏ အစားအေသာက္ကို ခြန္မင္းကအထူးတလည္ ဂရုစိုက္ ေပးကာ စားခ်ိန္ေသာက္ခ်ိန္ မွန္ေစသည္ေႀကာင့္ မ်က္ႏွာေလး က အသခၤယာေရာက္ျပီး ပထမဆုံးအေနျဖင့္ ျပည့္လာျခင္း ျဖစ္သည္။
"မျပည့္ရွိေရာလား ဦးရီး.။ခ်က္ေပးသမွွ် စားပ။ေန႕ခင္းခ်ိန္လည္းအိပ္စက္။မ်ားမႀကာခင္ ကုိယ္ေလးပါျပည့္လာေရာ့တယ္။"
ခြန္မင္းက အိမ္ေပါက္၀နားထိလွမ္းလာေသာ ဦးရီးကုိလွမ္းႏႈတ္ဆက္ရင္း ေနာင္ငယ့္ထံမွ ထန္းေခါက္ဖာေလးကိုလႊဲေျပာင္းယူ လုိက္သည္။ဦးရီးကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သားအဆင္ေျပေနပံုကုိႀကည့္ကာ သေဘာတက်ရွိေန၏။ ခြန္မင္း က ရင္းႏွီးလြယ္သည့္ စရိုက္မဟုတ္သည္ေႀကာင့္ မိမိတုိ႕အိမ္္လာေနသည့္ ကေလးငယ္ကို အဆင္ေျပေအာင္မဆက္ဆံတတ္လွ်င္ ကေလးငယ္ စိတ္အားငယ္မည္စုိးေနသည္မွာ ခုႀကည့္ေတာ့ အခက္အခဲရွိပံုမရပါေလ။
"ဘယ္ႏွယ့္ေႀကာင့္ အေစာႀကီးျပန္လာျဖစ္ေရာ့ ဦးရီး။တစ္ပတ္ေလာက္ႀကာဦးမည္ဆုိခဲ့ပလား။"
"အိမ္း--မိႏြယ္က သူ႕အမ်ိဴးေတြနဲ႕ အလြမ္းသယ္လို႕၀သပေလ.။အိမ္ျပန္လာခ်င္ေရာ.တဲ့။ ကဲ ဗိုက္လည္းဆာပ.။ဘာခ်က္ထားလဲ ခြန္မင္း"
ဦးရီးက လက္ဖက္ရည္ႀကမ္းပန္းကန္ေလးကို ကုိင္ေသာက္ျပီးမွ စကားဆုိသည္။ေနာင္ငယ္ကေတာ့ ဦးရီေဘး ထို္င္ကာ တျခားရြာက အေတြ႕အႀကံဳေတြကုိ ေမွ်ာ္လင့္ေနဟန္။
"ခ်ဥ္ေပါင္ခ်ဥ္စပ္ေလး ခ်က္ထားတယ္ပ "
"အသင္ !"
ခြန္မင္းဘက္လွည့္ကာ သံရွည္ဆြဲေခၚညည္းညဴေတာ့ ခြန္မင္း မ်က္ႏွာ ျပံဳးစစျဖစ္သြားသည္ကို အျမန္ျပန္ထိန္းလိုက္သည္။
YOU ARE READING
အသင်္ခယာခေတ်က သတို့သား (အသခၤယာေခတ္ကသတို႕သား)
Romance၁၆၃၅ ဆိုတာ ညောင်ရမ်းခေတ်ထဲက မလား။၁၆၃၅ ဆိုပြီး ငါက ဘယ်ခေတ်ကို ရောက်နေတာတုန်း. #ဤဇာတ်လမ်းတွင်ပါဝင်သောအကြောင်းအရာများသည် သမိုင်းနှင့်မသက်ဆိုင်ပါဘဲ စာရေးသူ၏ဖန်တီးစိတ်ကူးမှု သက်သက်သာ ဖြစ်ပါသည်။ Book Cover_ Lucy Xellies Written in Myanmar Language.~
