ေနာင္ငယ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္တြင္ ညဥ့္နက္ေနျပီျဖစ္သည္။ခြန္မင္း အခန္းထဲတြင္မီးေရာင္ေတြ႕ေနရေသးေတာ့ အိပ္ေသးဟန္ မတူ။ခါတိုင္းဆို သူ႕ကိုစိ္တ္ပူေနတာလားဟု စေနာက္မိမွာမွန္ေပမယ့္ခုမ်ားေတာ့မဝ့ံရဲ။ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ထြန္းထားဆဲျဖစ္သည့္ မီးအိမ္ကေလးကလည္း သူ ေမွာင္တာေႀကာက္၍ ထြန္းထားေပးတာလားဟုလည္းမေမးရဲ.။
"အသင္ ကြ်န္ေတာ္ ျပန္ေရာက္ျပီေနာ္."
တုိးဖြဖြအသံေပမယ့္ ခြန္မင္း မအိပ္ေသးတာမွန္လွ်င္ႀကားမည္သာ။ တံု႕ျပန္သံမလာသည္မုိ႕ ေနာင္ငယ့္အခန္းထဲသာ တိ္တ္တဆိတ္ဝင္လာခဲ့လုိက္ေတာ့သည္။လွည္းစီးရတာ ေညာင္းညာကုိက္ခဲလြန္းသည္မုိ႕ ေခါင္းခ်လုိက္သည္ႏွင့္ တန္းအိပ္ ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။ အိပ္မက္လိုလို တကယ္လိုလို အသံေတြႀကား ေနာင္ငယ့္ အခန္းတံခါးကိုလာထုေနသံႀကား၏။ မ်က္လံုးကမပြင့္တာမုိ႕ ေခါင္းလည္းမထူႏိုင္ပါ။ေနာက္ေတာ့ ေနာင္ရုိးငယ္ဟူေသာ အသံက်ယ္ႀကီးကုိႀကားလိုက္ရသည္ေႀကာင့္ ဆတ္ခနဲႏိုးလာရသည္။
"အသင့္ အသံပဲ. လာျပီ လာျပီ "
ကမန္းကတန္းထကာ တံခါးဖြင့္ေပးလုိက္သည္။လုိက္ခဲ့ဟူေသာ ခပ္မာမာအသံေႀကာင့္ ခြန္မင္းေနာက္က ကပ္လုိက္လာစဥ္ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ညႀကီးသန္းေခါင္လူစံုတက္စံုရွိေနသည္။မသာမယာဦးရီး မ်က္ႏွာအျပင္ လွသူဇာ၏ ဖခင္ရယ္ ၊ ေနာင္ငယ္ ျမင္ဖူးသည့္ သီဟ ၏ ဖခင္ရယ္။
"က်ဴပ္ သားဘယ္မလဲ ေနာင္ရိုးငယ္. ေမာင္ရင္ေခၚသြားတာက်ဴပ္ေတြ႕လုိ္က္ပ.အံ့ဖုိ႕ေကာင္းလိုက္တာ.ခု လွသူဇာပါ က်ဴပ္ သားနဲ႕ေရာေပ်ာက္ေနတယ္တဲ့ေပါ့."
သီဟ၏ ဖခင္ျဖစ္သူ ဦးရီးလူသည္ သီဟက ဒီရြာတြင္သူႀကီးမျဖစ္ႏိုင္သည့္အတူ တစ္ဖက္ရြာက သူႀကီးသမီးခင္ႏု ႏွင့္နီးစပ္ေစ ခ်င္ကာ သူႀကီးသမက္ေတာ့ျဖစ္ေစခ်င္မိခဲ့သူျဖစ္သည္။ တစ္ဖက္ရြာသူႀကီးက သမီးသာ ေမြးထားသည္မုိ႕ သားမက္ျဖစ္လာလွ်င္ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္လညး္ရွိကာ ထက္ျမက္သည့္ သီဟေႀကာင့္ ေနရာေပးခံရမည္မွာ ဧကန္မလြဲ။ ခုေတာ့ ဘယ္ကလာမွန္း မသိသည့္ ဒီလုိေကာင္ငယ္ေလးက သူ႕အိပ္မက္ေတြကိုဖ်က္ဆိီးပစ္သည္။
YOU ARE READING
အသင်္ခယာခေတ်က သတို့သား (အသခၤယာေခတ္ကသတို႕သား)
Romance၁၆၃၅ ဆိုတာ ညောင်ရမ်းခေတ်ထဲက မလား။၁၆၃၅ ဆိုပြီး ငါက ဘယ်ခေတ်ကို ရောက်နေတာတုန်း. #ဤဇာတ်လမ်းတွင်ပါဝင်သောအကြောင်းအရာများသည် သမိုင်းနှင့်မသက်ဆိုင်ပါဘဲ စာရေးသူ၏ဖန်တီးစိတ်ကူးမှု သက်သက်သာ ဖြစ်ပါသည်။ Book Cover_ Lucy Xellies Written in Myanmar Language.~
