အပိုင္း(၉)
ယေန႕ေတာ့ ရြာေတာင္ဘက္ကန္တြင္ လွသူဇာ ေရခပ္ဆင္းခ်ိန္ အနည္းငယ္ေနာက္က်ေနခဲ့သည္။ အိမ္တြင္ အဘ ေနသိပ္မေကာင္းသည္မုိ႕ ကူလုပ္ေပးေနရျခင္းေႀကာင့္ မိေက်းဥတုိ႕ေတြ လာေခၚခ်ိန္ သူမ လိုက္မသြားႏိုင္ခဲ့ျခင္းပင္။ ေရအိုးကို ခါးထစ္ခြင္လ်က္ ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ ကန္နားကခြာလာလိုက္သည္။ အိမ္တြင္ေရရွိေနေစကာမူ ညေနခင္းတိုင္း ေရခပ္ဆင္းႀကသည္မွာ လံုရြာ၏ ထံုးစံတစ္ခု။
"အင္း--ေမာင္ပုေခၚခဲ့ရအေကာင္းသားပ. အနည္းငယ္ေတာ့ေမွာင္ခ်င္ေနပါလား။"
သို႕ေသာ ္လွသူဇာ၏မ်က္၀န္းေလးေတြ အေရာင္ေတာက္သြားခဲ့သည္။မလွမ္းမကမ္းတြင္ သူမဆီဦးတည္လာေနသူက သီဟ။
"သူဇာ-ဘယ္အခ်ိန္မုိ႕ အတင့္ရဲေလသလဲ အမိ။ ညေနေစာင္းေရာ့ျပီ။ က်ဴပ္ ခပ္ေပးလည္းရပဗ်ာ."
"ရြာကေအးခ်မ္းပေတာ္. အေမာင္သီဟ စိ္တ္မပူပါေလနဲ႕"
"သူခိုးဓားျပလူဆိုးဆိုတာ မျမင္ရဘူး သူဇာ.။က်ဴပ္ စုိးရိမ္တာမို႕ ေနာက္ေနာင္ ဒီအခိ်န္မထြက္ပါေလနဲ႕."
လွသူဇာ ျပံဳးရင္းေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။ သူမလက္ထဲက ေရအိုးကုိ သီဟ ကလႊဲေျပာင္းကို္င္ေပးသည္။ အခ်ိန္က လူရိပ္မကြဲ သည့္အေျခအေနလည္းမဟုတ္ေသးေပမယ့္ စိတ္ပူေပးတဲ့သူရွိေတာ့ လွသူဇာ ျပံဳးမိသည္။အျမဲတေစ ဂရုစုိက္ေပးသူ၊ လိုအပ္တိုင္းအနားမွာရွိေပးသူကို ေႏွာင္တြယ္မိတာေတာ့ လွသူဇာ မမွားဘူးထင္သည္။
"ဆိုေတာ့က-အေမာင္သီဟ က သူဇာ့ကို အဘယ္ေႀကာင့္မ်ား စိုးရိမ္တာလဲ."
ယွဥ္တြဲေလွ်ာက္လာရင္း ေမာ့ကာေမးလာသည့္သူမ။ ေကာ့ညႊတ္ရွည္လ်ားသည့္ မ်က္ေတာင္ရွည္တုိ႕သည္ သဘာ၀အတိုင္း ေက်ာ့ရွင္းလ်က္ မ်က္လံုးအိမ္ေလးမ်ားက အရည္ေတာက္ေနသည္။ သက္ျပင္းဖြဖြခ်လ်က္ သီဟ အႀကည့္လႊဲလုိက္သည္။
"မရီးေလာင္း မလား။ သူဇာက က်ဴပ္ရဲ႕ မရီးျဖစ္လာမယ့္သူပ."
စကားသံတုိ႕တိတ္ဆိတ္သြားသည္။ လွသူဇာ မ်က္ႏွာေလးသည္လည္းညိဳလ်က္။ လံုရြာ၏ ဓေလ့ထံုးစံကို မုန္းသည္။ မႀကင္သူကို ေပါင္းဖက္ရမည့္အေ၇းကို လည္းစိုးသည္။ သတၱိမရွိသူႀကီးကုိလည္း စိတ္ကုန္သည္။ အရာအားလံုးသည္ လွသူဇာ စိတ္တိုင္းက်မွျဖစ္မလာႏိုင္ဘဲေလ။ အသခၤယာေခတ္၏ သမီးပ်ိဴေလးသူမက ရိုးရာစည္းမ်ဥ္းထံုးစံတုိ႕ကို အဘယ္မွာ ခ်ိဴးဖ်က္ႏိုင္အ့ံ။
YOU ARE READING
အသင်္ခယာခေတ်က သတို့သား (အသခၤယာေခတ္ကသတို႕သား)
Romance၁၆၃၅ ဆိုတာ ညောင်ရမ်းခေတ်ထဲက မလား။၁၆၃၅ ဆိုပြီး ငါက ဘယ်ခေတ်ကို ရောက်နေတာတုန်း. #ဤဇာတ်လမ်းတွင်ပါဝင်သောအကြောင်းအရာများသည် သမိုင်းနှင့်မသက်ဆိုင်ပါဘဲ စာရေးသူ၏ဖန်တီးစိတ်ကူးမှု သက်သက်သာ ဖြစ်ပါသည်။ Book Cover_ Lucy Xellies Written in Myanmar Language.~
