အပိုင္း(၂၇)
“အိမ္း ကေလးငယ္ကို ေသခ်ာဂရုစိုက္ေပးထားေရာ့ ခြန္မင္း။ျဖဴေဖ်ာ့ေနတာမ်ား ရက္ပိုင္းအတြင္းမလား.။ဦးရီးေတာ့ က်န္တာေထြေထြထူးထူးမေျပာခ်င္ပ..စိတ္လိုက္မာန္ပါ မလုပ္ေလနဲ႕”
“စိတ္ခ်ပ ဦးရီး.”
ယေန႕ဝါဆုိလျပည့္ေန႕ေပမုိ႕ ဦးရီး ကရြာဦးေက်ာင္းကုိသြားေလျပီ။မနက္အေစာကတည္းက မိႏြယ္ ဆြမ္းထခ်က္ျပီးသည္ႏွင့္ အရုဏ္ဆြမ္းအမီ လည္း ခြန္မင္း ဆြမ္းေျပးကပ္ခဲ့ကာ ဦးခ်တရားယူခဲ့ေသးသည္။သံေယာဇဥ္မျပတ္ႏိုင္သည့္ ပုထုဇဥ္ ေလာက သားေပမုိ႕ အိမ္တြင္ ခုထိ သတိမရလာေသးသည့္ေနာင္ငယ့္ကို ဒီတိုင္းထားျပီးတရားရိပ္လည္းမခိုေနႏိုင္ဘဲသူ အျမန္ျပန္လာခဲ့ ရျခင္းျဖစ္သည္။
“အကုိငယ္ေလး ကသနားစရာပ ။ေမာင္ႀကီးက တအားရက္စက္တာပဲ။ဘယ္လုိပဲဆုိဆုိ အကိုငယ္ေလးက မိႏြယ္တုိ႕ မိသားစုဝင္လုိပဲမလား.။မိသားစုဝင္ဆုိ ဘယ္အျပစ္လုပ္လုပ္ ဆူရိုက္ေနပါေစဦး ေမာင္းမလႊတ္ေရာ့ပ။ခုေတာ့ ကန္စြန္းရြက္ခူးရင္းနဲ႕ အကိုငယ္ေလးက-”
အိပ္ရာေပၚတြင္ေခါင္း၌ အဝတ္ျဖဴေသးေသးပတ္ကာ စည္းထားရသည့္ ေနာင္ငယ့္ကုိႀကည့္ကာ ခြန္မင္းကုိအျပစ္ဆုိသည္။ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ်ေတာင္ ခြန္မင္းကိုျပန္မေျပာဝ့ံဘဲ အျမဲတေစေလးစားရိုေသသူက ခု ဆူပူေနသည့္ပံု မွာ သူမကပင္ အႀကီးတစ္ေယာက္လုိလုိ.။သုိ႕ေပမယ့္ လြန္တာက ခြန္မင္းပါေလ.။
“က်ဴပ္မွားတာ သိတယ္ပ။ ေသခ်ာဂရုစိုက္ျပီးေတာင္းပန္မွာမုိ႕ တရားနာဖုိ႕သြားမယ္ဆုိ သြားေပေတာ့ မိႏြယ္.”
“ဒါဆုိ ဒီမွာဆန္ျပဳတ္ေႏြးေႏြးေလး တုိက္လုိက္ပါဦး ေနာ့ ။မိႏြယ္ သြားမယ္ပ.ဟုိ ေမာင္ႀကီးက အကုိငယ္ေလးကို ထပ္ျပီးေလွ်ာက္မလႊတ္ေရာ့နဲ႕ေနာ္.။မိႏြယ္ စိတ္ဆိုးေရာ့မယ္.”
မျပီးႏိုင္မစီးႏိုင္လွမ္းေျပာသြားေသးေသာ မိႏြယ္ကို လိုက္ႀကည့္ရင္းခြန္မင္း ျဖတ္ခနဲျပံဳးလုိက္မိေသးသည္။မိႏြယ္သည္ေတာင္ ေနာင္ငယ့္အေပၚသံေယာဇဥ္ႀကီးသလို လွသူဇာတုိ႕သည္လည္းခ်စ္ခင္ႀကသည္မွာ ေနာင္ငယ္ကအခ်စ္ခံလူတန္းစားေလးမွန္း သိသာလြန္းေနခဲ့သည္။ ေနာင္ငယ့္ကိုႀကည့္လုိက္ေတာ့အိ္ပ္ေပ်ာ္ေနလက္စမုိ႕ အိမ္အေနာက္ဘက္ ခဏမွ်ဆင္းလာခဲ့ လုိက္သည္။မိႏြယ္တည္ထားခဲ့သည့္ေရေႏြးအုိးေလးကို ေအာက္ခ်လုိက္ျပီးမွ အိမ္ေပၚျပန္တက္လာခ်ိ္န္တြင္ ခြန္မင္းမ်က္လံုး ျပဴးသြားရသည္။
YOU ARE READING
အသင်္ခယာခေတ်က သတို့သား (အသခၤယာေခတ္ကသတို႕သား)
Romance၁၆၃၅ ဆိုတာ ညောင်ရမ်းခေတ်ထဲက မလား။၁၆၃၅ ဆိုပြီး ငါက ဘယ်ခေတ်ကို ရောက်နေတာတုန်း. #ဤဇာတ်လမ်းတွင်ပါဝင်သောအကြောင်းအရာများသည် သမိုင်းနှင့်မသက်ဆိုင်ပါဘဲ စာရေးသူ၏ဖန်တီးစိတ်ကူးမှု သက်သက်သာ ဖြစ်ပါသည်။ Book Cover_ Lucy Xellies Written in Myanmar Language.~
