Cracks of the Broken Heart (Shardon Story)

Chapter 21

Warning: medyo spg!!!

"Love." bungad ko as I called him.
(Love! Where are you?) tanong niya sa kabilang linya.
"School. Kakatapos lang ng final defense namin."
(So how's the result?)
"Hmm..."
(Hmm???)
"I passed!!!" tili ko.
(Thanks God! Kita tayo please!)
"I thought you're busy."
(Anong busy? Andito lang kaya ako sa bahay. I was planning to see you but you called me.)
Akala ko busy siya sa company nila. Napairap ako. Akala ko natuto na to. N
Lalo ko tuloy gustong i-push yung plano ko. Pinag-isipan kong maigi kung itutuloy ko ba ang plano ko na yun o hindi nalang. I know it's too hard for the both of us. Pero sa pinapakita niya, he is pushing me to do that.

"Love!" tawag niya nang makasulubong kami sa pinagkasunduan naming lugar. He hugged me tightly.
"I missed you so much." bulong niya at hinalikan yung buhok ko.
Niyakap ko siya pabalik.
"Kakakita lang natin kahapon ah." natatawa kong sabi.
"But still I missed you." sabi niya nang bumitaw kami pareho sa yakap.
"Congratulations, Love." sabi niya.
"Thank you." sabi ko.

We decided to eat first at the nearest restaurant.
Nag order muna kami and we talked about what happened during my final defense until our food was ready. Nasa kalagitnaan kami ng pagkain nang may sumundot sa tagiliran ni Donny. Nagulat kami pareho.
"What the? Akala ko kung sino." tatawa-tawang sabi ni Donny sa kanya.
"Long time no see, man!" sabi nung lalaking sumundot sa kanya.
"Yeah! Kamusta kana?" tanong ni Donny nang tumayo siya at nagyakapan sila. A manly hug.
"Okay lang Bro! Gwapo pa rin!" sagot niya.
"Hindi ka talaga nagbabago." napapailing na sabi ni Donny. Napatingin sa akin yung lalaki.
"Oh! Care to introduce me to that beautiful lady?" sabi niya kay Donny.
"Si Sharlene. MY GIRLFRIEND." pagpapakilala niya as he emphasized that word.
"Ay sayang!" biro naman ng lalaki.
Pabirong siniko naman siya ni Donny.
"Love, this is Mike, my bestfriend." pagpapakilala niya.
"Hi. Nice to meet you." sabi ko at nilahad ko ang kamay ko sa kanya and we shook our hands.
"Tama na yan! Nagseselos na ako." sabi ni Donny.
"Loko!" natatawang sabi ni Mike.
"Mind if you join us?" pag-aaya ni Donny.
"Hindi na. Kakakain ko lang. Saan ka nag wo-work ngayon?" tanong niya. "A-ahh. I'm dealing with our business. Ikaw?" nag aalinlangang sagot ni Donny.
"Oh! I thought you're pursuing civil engineering as you told me before. Sayang naman! Pareho na sana tayo ngayon ng course." sabi ni Mike.
"Y-you're taking up civil engineering?"
"Oo. I want to be an engineering too.  Tinapos ko lang din yung HRM ko bago ako nag enroll ng engineering. Second year pa lang naman ako ngayon but I could say na mahirap talaga siya bro. But I'm really enjoying it lalo pa at gustong-gusto ko talaga siya!" sabi ni Mike at makikita mo talagang nagniningning ang kanyang mga mata.
"Kaya kung ako sayo bro, just follow your dreams. Sh*t! Nababakla na ako. Hahaha." dagdag pa niya.
"Ikaw talaga ang daming alam!" sabi ni Donny.
"Di Bro. Masarap talaga sa pakiramdam kapag gusto mo yung ginagawa mo. Haha! Sige bro! Naghihintay na yung ermat ko sa labas. I'll see you again. Bye Sharlene! Ingatan mo yung Bro ko. Mahal ko yan. Hahaha!" sabi niya as we bid goodbyes to each other.
Habang pinagpatuloy namin yung pagkain, napapansin kong nilalaro na lamang ni Donny yung kinakain niya. Mukhang malalim yung iniisap niya and his aura is gloomy.
"Okay ka lang?" biglang tanong ko. He smiled. A fake one. Alam ko ang tunay na ngiti ni Donny. Hindi ganyan.
"I'm okay. Gusto mo pang umorder?" tanong niya. Umiling ako. He's not. Nakatungo nalang siya ngayon. It might be because of his friend. Kanina ko pa kasi napapansin, habang nagkukwento si Mike about sa engineering, nakikita ko talagang nanlulumo siya at hindi siya nakangiti ng maayos. Siguro nasasayangan talaga siya.

"Love." mahinang tawag ko sa kanya. Nandito kami sa 'Reminiscing River'. After our meal, we decided to go here. Sabi kasi niya, baka nastress daw yung utak ko sa defense namin kaya kailangan daw ng mind ko ng refreshment.
"Hmm?" tanong niya. He gave me a tight hug from behind as we sat on the bermuda grass. Nasa gitna niya ako nakasandal dibdib niya.
"Ako ba talaga ang rason kung bakit ayaw mo ng i-pursue yung dream mo?" tanong ko.
"Yes." simpleng sagot niya.
"Hindi ka ba naiinggit kay Mike?"
"Why would I? Besides, happy naman ako sa kung anong meron ako." sabi niya.
"Pero kasi nagwoworry ako sayo eh. Mukhang walang patutunguhan yung buhay mo." sabi ko.
"Ay grabe siya."
"Kasi naman hindi ka naman tumutulong sa problema ng kompanya niyo. Naaawa na nga ako sa parents mo kasi they are working hard to save your company. And they even expected you to help them as well. Pero look, nandito ka." sabi ko.
"I'm not ready to embrace the responsibilities, Love. Ayoko pa. Lalo na at wala pa akong hilig diyan. If lolo would be here, siguradong mamomotivate ako nun because he's so strict and focus when it comes to business" sabi niya.
"Nang nawala siya, mas lalong nawawalan ako ng gana sa business-business na yan!" dagdag pa niya.
"Kelan ka pa magiging ready?" tanong ko.
"Kapag pinakasalan mo na ako." sabi niya. Sinuntok ko naman siya sa dibdib niya. Wala talaga akong makukuha na matinong sagot sa kanya. Umaalingaw-ngaw yung halakhak niya.
"Donny." sabi ko.
"Damn! Totoo naman ah!" sabi niya na tawa pa rin ng tawa. Napairap nalang ako. Seryoso pero biglang tatawa. Para naman kaming mga tanga nito.