Doktor yanıma geldi.
"Jimin Bey. Misa uyandı ve hiç bişey hatırlamıyor. Şu an kısa bir süreliğine hafızasını kaybetmiş. Ama emin değiliz bir kaç test yapmanız lazım. Belki de hiç bi şey hatırlamayacaktır. Onun yanına gidebilirsiniz ama fazla zorlamayın."
Gözünden bir damla yaş daha düşmüştü. Ya beni de unuttuysa.
Gerçi ben onun için bir hiçtim. Sonuçta o beni severken ona hiç bişey demeden başka biriyle sevgili olmuştum.
35.bölüm
Misa'dan
Gözlerimi açtığımda beyaz bir tavanla karşılaşmıştım. Tuhaf bir koku vardı. Ilaç kokusu geliyordu burnuma. Sanırım hastanedeydim. Serumu mu düzelten doktoru görünce hastene de olduğuma iyice emin olmuştum.
"Ben neden burdayım?"
"Merdivenden düşmüşsünüz. Hatırlamıyo musunuz?"
"Hayır. Buraya nasıl geldiğimi bilr bilmiyorum."
"Tamam. Siz biraz dinlenin birazdan birkaç test yaparız ve ne olduğunu anlarız."
Doktor odadan çıkmıştı. Bir kaç dakika sonra içeri sarı saçlı bir çocuk girmişti. Sanırım benimle aynı yaştaydı.
"Misa iyi misin?"
Yanıma geldi ve elimi tutmuştu. Onu üzmek istemiyordum ama kim olduğunu bilmediğim birisinin elimi tutmasi beni ister istemez rahatsız etmişti.
"Özür dilerim ama sizi tanıyo muyum?"
Elimi kibar bir şekilde onu incitmek istemeyerek elleri arasından çekmiştim.
"Sakin ol güzelim. Ben senin... neyse bu biraz karışık. Ben jimin. Seninle aynı sınıftayız. Sizin 1 sokak arkanızdaki evde oturuyorum. Sen tek yaşıyorsun."
"Teşekkür ederim. Şey kris diye birisini hatırlıyorum. Ve tae diye birisi vardı. Şey öyle birileri var mı?"
Ben tae deyince jimin olduğunu söyleyen kişi dişlerini sıkmıştı. Sinirlenmişe benziyordu.
"Evet. Tae benim kuzenim ve ayrıca senin arkadaşın aynı krisle arkadaş olduğun gibi."
"Peki. Şey acaba onları çağıra bilir misin?"
Şu an kendimi çok tuhaf hissediyordum. Yanımda tanımadığım birisi... sadece ismini ve benimle aynı sınıfta olduğunu bildiğim bir kişi vardı. Ne kadar rahat olabilirdim ki?
Onayladı ve telefonunu çıkarıp dediğim kişileri aradı.
Bir kaç dakika sonra gelmişlerdi ve jiminde istemeye istemeye odadan çıkmıştı.
"Misa iyi misin?" Kris dediğim kişi sormuştu.
Onu başımla onayladım. Her ikisine de bakarak:
"Bana ne oldu biliyor musunuz?"
Yanındaki çocuk yani tae
"Ben Seni okulun kantinine çağırmıştım. Sen gelirken birisi merdivenlerde sana çarpmış ve sende sert bi şekilde yere düşmüşsün. Başını da yere çarptığın için şu an hiç bir şey hatırlamıyosun."
"Anladım. Şey jimin kırıldı mı ki. Onu tanımıyorum ya üzülmüş olmalı.
Tae ve Kris in yüzü düşmüştü. Demek bana çok değer veren birisiydi. Ama bende ona değer verseydim hatırlardım.
~1 saat sonra~
Doktor testi yapmıştı ve sonuçlarını inceliyordu. Geçici bir süreliğine hafıza kaybı oluşmuştu. Ama en kısa zamanda düzeleceğini söyledi. Artık taburcu olabilirdim. Üzerimdeki hastane kıyafetlerini çıkarıp jiminin getirdiği yeni kıyafetleri giydim. Tae ve Kris in derse girmesi gerektiği için gitmişlerdi. Jimini üzmek istemediğim için yanımda kalmasına bir şey dememiştim.
