~ortaokul~
Misa'dan
Bu okula yeni gelmiştim ve kimse benimle arkadaş olmak istemiyordu. Genelde ailem yüzünden dışlanmak zorunda kalıyordum. Derslerimde her ne kadar başarılı olsam da iyi bir ailem hatta ailem olmadığı için-onları bir aile olarak görmüyorum-çoğu zaman dışlanıyordum. 1. dönemin sonlarına doğru okula jimin adında bir çocuk gelmişti. O gün bir sürü sıra boşken benim yanıma oturdu ve selam verdi. Benimle arkadaş olmak istediğini söylediğinde her ne kadar sevinsem de onun da bir süre sonra beni diğerleri gibi dışlayacağını biliyordum. İlk hafta birlikte yemek yedik tenefüslerde arka bahçeye gittik ve orada kendimiz hakkında bilgiler vermiştik. Çok güzel zamanlar geçiriyorduk. Okulda Kibum adında birisi vardı. O da bir zamanlar benim arkadaşımdı fakat diğerleri beni dışlamaya başlayınca o da gitmişti. Jiminin de öyle olacağını düşünüyordum ama yanılmıştım. Biz jiminle çok iyi iki arkadaştık. Birden Kibum yanıma geldi önemli bişeyler söyleyecekmiş. Onunla gitmek istememiştim ancak jimin halkında deyince mecburen merak edip gitmiştim.
"Onun kim olduğunu biliyo musun sen!!!"
Bana bağırmıştı. Ona neydi ki.
"Bu seni ilgilendirmiyo kibum diyeceğin şey bu muydu cidden çekil" yanından geçerken kolumdan tuttu.
"Ondan uzak durmazsan sevdiklerine zarar veririm."
Sevdiklerinden kastı sanırım annemdi. O zamanlar küçük olduğum için annemin gerçek yüzünü göremiyordum ve bundan korkup dediğini yaptım.
"Arada seni yanıma çağıracağım. Sen jiminden uzak dur ve onu ezikle Başka bişey istemiyorum eğer yapmazsan sonuçlarına katlanırsın misa"deyip gitmişti. Bu çocuk kendini ne sanıyordu.
Jimin yanıma geldiğinde hep işim var beni rahat bırak falan diyordum. Ama bu çocuk o kadar inat ki her zaman yanımda oluyodu.
"AİSHH YETER PARK JİMİN. SENİN GİBİ EZİKLERLE ARKADAŞ OLAMAM" bunu ona nasıl diyebilmiştim. Ailesi en hassas noktasıydı. O da benim gibiydi tek farkı onun burslu olmasıydı. Ağlamamak için kendimi o kadar sıkıyordum ki biraz daha durursam ağlayacaktım ve bunun olmasını istemiyordum. Jimin gitmemi engellemeye kalktığında onu bütün gücümle itmiştim. Jimin yere düşmüştü koşarak lavaboya gittim ve ağlamaya başladım. Cidden bunu ona yapmak istememiştim. Bundan pişman olacaktım ki olmuştumda. Bundan bir kaç gün önce onu okulun önünde rezil etmiştim. Ahhhhh! kendimden nefret ediyorum. Hadi ama bunu yapmam lazım. Annemi kaybetmek istemiyordum.
Misa'dan
Sabah alarmın sesiyle uyandım. Ama ben saati yanlış kurmuşum!! Hemen kalktım ve aynaya baktım. Olamaz. Ben bu saçları nasıl düzelticem. Hemen banyoya girdim ve 15 dakika sonra çıkıp üstümü giyindim. Bişeyler atıştırdım ve çantamı hazırlamaya başladım. Okula zaten geç kalmıştım o yüzden sıkıntı olmaz diye düşünerek yavaş yavaş çantamı hazırladım. Ödev vardı ve her zaman ki gibi yapmamıştım. Son bir haftadır herşeyim ters gidiyordu. Öğretmenlerin gözünden yavaş yavaş düşüyordum ve eğer bu biyolojik ailemin kulağına giderse eminim beni yurt dışına gönderirler ve bunun olmasını istemiyorum. Hele ki jiminden özür dilemeden gitmeyi asla ama asla istemiyordum. Otobüs durağına gidip otobüs bekliyordum. Ne kadar anormal bişey cidden. 1 saat sonra anca okula gelebilmiştim. Kapıyı tıklattım ve izin alarak sınıfa girdim. Hocadan en az 15 dakika azar işittikten sonra en arka sıraya geçtim ve kafamı sıraya koydum. Hala uykum vardi. Ben tam dalmışken hoca sırama kalem ile vuruyordu. Başımı kaldırdım ve boş gözlerle hocaya bakmaya başladım.
"Hem derse geç kalıyorsun hemde uyuyosun öylemi . Geç tahtaya!!"
İlkokul öğrencisi miydim de tahtaya geçiyodum..
Hoca yanıma gelip tam tokat atıcaktı ki birisi
"Sizi babama söylersem müdüre söyler ve okuldan atılırsınız Park Yuna. Eminim bunun olmasını istemezsiniz." Bunu söyleyen kişiye baktığımda jimindi. O beni korumuştu. Ben onun kalbini o kadar çok kırmıştım ki tekrar ağlayasın geldi ve çantamı alıp sınıftan çıktım.
