My Special Ghost (COMPLETED)

MSG : 14

#MSG14

"Third person's POV"

Dylan is very kind and gentle, no wonder maraming taga-hanga ito. Nakakaproud pati ang kapatid niyang mabuti rin ay naa-appreciate si Dylan. Ang swerte niya talaga sa pagkakataong ito.

"I have a crush on him."

Pagkasabi nito'y napangiti siya. Ang honest talaga ng kaniyang kapatid. Kung siguro wala siya ay baka natipuhan ito ni Dylan pero dahil nauna silang magkakilala ni Dylan sila ang nagkatuluyan.

"Oo nga ano? Kahit sino naman magkakagusto sa kaniya hahaha!"

Yumuko lang si Lorraine at hinimas ang balahibo ni Lilies. Biglang napatayo si Lily nang tumunog ang cellphone niya sa kaniyang bulsa.

"Hello?"

"Ms. Duela, This is Vince the Doctor... I have to tell you something...."

Ginapangan siya ng matinding kaba sa hindi malamang dahilan. Vince voice is making her more scared.

"Pwede ba pag dating ko na d'yan saka mo na sabihin? Hahahaha! bye." Pinatay na niya ang tawag. Samantala nagtaka naman si Lorraine pero pinagsawalang bahala ito.

Umupo si Lily para mahawakan si Lilies na nilalaro ni Lorraine.

"Lilies may pupuntahan lang ako ha, Lorraine sayo muna siya."

Tumango lang si Lorraine at lumabas na siya at nagtungo sa Hospital.

*knock knock*

"Come in."

"Hello Vince." Bati niya at dere-deretso.

"Pfft you act like we're close huh. well this is quite serious so sitdown."

"So dapat ba tito o kuya?" Sarcastic na sagot niya.

"Yeah whatever for now I am the doctor and you are the patient kaya gumalang ka. So let's get straight to the point..." Seryoso ang mukha nito kaya hindi maiwasang kabahan ni Llily. No matter what the result is, kakayanin niya.

"Malaki na ang butas sa puso mo, kailangan mo na ng transplant...."

Napangiti si Lily ng mapait. Ang hirap tanggapin ng katotohanan kahit inexpect naman niya ito. Bakit pa nga ba siya aasa na may himala. 

"No need napag-usapan na natin ito. I rather spent my remaining days, times even a second with my mom."

"Lily Jhanz! Are you nuts?! Ma cu-cure ka pa! Kung bakit kasi pinatigil mo ang pag-gamot nasa ibang bansa ka na nga madaming magagaling na doctor doon. Ano ba pumasok sa utak mo? aasa ka sa himala? Eh kung nagpagamot ka na ng maaga---"

"Stop it Vince! Wala na, alam mong 10 percent lang out of 100 percent ang chance na makasurvive ako. Kung ooperahan ako at mag fail sayang yung days na sana nasa tabi ako ng mga mahal ko!" Hindi mapigilang mapaiyak ni Liliy, this is the reason why she wanted to spent time with her mother and find her happiness with Dylan her childhood crush.

"Lily... s-sorry..."

Pinahid niya ang kaniyang luha.

"Yes, I- i'm selfish. I want to borrow another day! Hindi ako makatulog kasi natatakot ako na one day baka hindi na ako magising! Vince yung mga mahal ko, although isang taon ko na silang kasama kulang, gusto ko nasa tabi nila ako...Vince I rather take this path kaya 'wag mo na akong pilitin."

Lumapit sa kaniya si Vince at niyakap siya. Dati itong doctor sa school nila, para na niya itong kuya kaya ganito nalang kung mag-alala ito.

"Shhh. Maybe madaya talaga ang tadhana."

"Karma ko na ata 'to Vince." Singhot ni Lily.

"Alam mong bawal kang umiyak, alam mo sa sarili mong bawal kang mapagod. Tuturukan muna kita ng pampatulog." Tumayo ito at inabutan ng tissue si Lilly.

AFTER niya matulog dahil sa tinurok sa kaniya ni Vince ay umalis na sa Hospital at naglakad-lakad muna. Then she suddenly realize, how many months.... Weeks nalang kaya ang itatagal niya? Ang papa niya ay alam na ang kalagayan niya kaya siya nito pinayagang umuwi ng Pilipinas. Si Dylan..

Tama si Dylan, napaka buti nya. Bumuntong hininga siya at tumingala sa kalangitan.

"I promise... After this I won't be selfish anymore."

AFTER THAT DAY sinulit niya ang araw na dumadaan. Spent times with her Mother and Dylan. Napapansin na rin niyang nanghihina na ang sariling katawan. Hindi na rin kumakasya sa kaniya ang mga damit niya dahil nababawasan na siya ng timbang. She chose a very elegant clothes, gusto niyang maganda siya sa paningin ni Dylan.

This day, may date sila,

"Lorraine let's have a dinner together." Nakangiti si Lilly.

"Ha? Oh sige." Ngiti rin ni Lorraine.

"Ah lorraine pwede mauna ka na? Susunod ako heto ang lugar."

Umalis na si Lorraine at sinundan ni Lily, sa inaasahan niya, nag-iintay si Dylan sa restaurant. She smile ng mag-usap ang dalawa na masaya at may ngiti sa labi.

Now she's at ease. Naging cold na rin siya kay Dylan at sa mama niya. Paunti-unti... hihiniling niya na makayanan ito.

"Bakit ngayon ka lang umuwi?" Tanong ng mama niya.

"Ma, malaki na ako pwede ba 'wag mo na ako pakialaman?"

Pinigilan siya ng Mama niya at nawiwirduhan tinignan.

"Ma! Inaantok na ako!" Nagdadabog siyang pumasok sa kwarto niya.

After she close her door, napaupo siya sa lapag.

"K-kaya ko pa... "

Hindi niya sinasagot ang tawag ni Dylan. But she decided na tapusin na ang lahat. 

Inayos niya ang sarili para makipagkita kay Dylan. Lumabas siya ng bahay not minding na sinundan siya ni Lorraine at nagtalo pa sila ng mama niya bago lumabas ng bahay. May nadaanan pa siyang aksidente kaya tinigil niya ang sasakyan para tignan kung anong nangyari. Nanlaki ang kaniyang mga mata nang makakita ng sirang sasakyan at may isang sobrang duguan na kesa sa ibang konte lang ang sugat kaya pinasya niyang iligtas ito at isakay sa kotse niya.

Habang nagmamaneho siya bigla nakaramdam ng panghihina. Not this time! wala siyang dalang gamot for pete sake!

She stoped the car nasa tapat naman siya ng University. She dial Vince number.

"Vince, I can't breathe." Mahina niyang sabi.

"What? Where are you? Hey don't hang up! make sure you are safe!"

Bago pa magblurry ang paningin niya ay pinilit niyang bigkasin ang lugar kung nasaan siya.

"B-before that, may naaksidente sa ****. Andito ako sa t-tapat ng TAN UNIVERSITY... please faster sobrang sakit na...I-i can't breath....vince...."

At pilit humihinga ni Lily. Binuksan niya ang bintana para makapasok ang hangin.

'Vince.... Please.... Si Dylan, nag-iintay siya sa akin. Sorry Dy! sorry for not leaving you a good memories for the last time...'

Kahit papikit na ay naaninagan niyang may truck na papunta sa gawi ng sasakyan niya. Hindi na nito kayang magmaneho, tinignan niya ang binatang duguan sa tabi...

"Atleast this time, I can save someone's life. Ma, now you'll be proud of me."

At niyakap niya ang binata, pinrotektahan bago pa man tuluyang pumikit ang kaniyang mga mata.

To be continue...