『Loving My Best Friend』

LMBF(23)

'ပြုံးပါဦးကွာ ငါစိတ်မကောင်းအောင်လို့'

ကုတင်ပေါ်မှာမျက်နှာချင်းဆိုင်လှဲနေရင်းကပါးကိုခပ်ဖွဖွပွတ်သပ်ကာပြောလာတဲ့ရှင်းရဲ့စကားကြောင့်သူမအီမသာမပြုံးချင်ပြုံးချင်နဲ့မပီမပြင်အပြုံးတစ်ခုကိုချိတ်ဆွဲလိုက်မိသည်

'ငါလည်းဒီမှာပဲမင်းနဲ့နေချင်တာပါ ဒါပေမဲ့'

'ရှင်းပြစရာမလိုပါဘူးရှင်းရာ ငါနားလည်ပါတယ် အန်တီနွယ်တို့ဒီပြန်လာတော့မယ်ဆိုတော့မင်းအတွက်ပိုကောင်းတာပေါ့ ပြီးတော့ဒီနေရာကမင်းအလုပ်နဲ့လည်းဝေးတယ် ငါစိတ်မချဖြစ်နေရတာ အခုအဆင်ပြေသွားတာပေါ့'

လွန်းငယ် နှုတ်ခမ်းကိုခပ်ဖွဖွကိုက်လိုက်မိသည်
တစ်ခါ တစ်ခါ မိမိစိတ်ကိုထိန်းချုပ်ရခြင်းသည် ခက်ခဲလှသည်

'အရူး ငါနဲ့ခွဲနေရတာကို အဆင်ပြေတယ်တဲ့လား'

'သိရဲ့သားနဲ့ အပိုတွေမပြောနဲ့ရှင်းရာ'

'လာပါဦး ငါ့ကောင်လေးကိုပွေ့ဖက်ရအောင်'

လက်၂ဖက်ကိုဆန့်တန်းကာရင်ခွင်ထဲကိုခေါ်လိုက်တော့ အလိုက်သိတဲ့ကောင်ငယ်လေးဟာ ရင်ခွင်ထဲသို့တန်းတန်းမတ်မတ် ရောက်ရှိလို့လာလေသည်
ငါ့ရဲ့ကိုယ်ပိုင်သက်ရှိအနွေးအိတ်လေး

'ငါ့ကို'

အတန်ကြာမှခပ်တိုးတိုးထွက်လာတဲ့အသံငယ်ကြောင့် ရင်ခွင်ထဲကသမင်ပေါက်ကိုငုံ့ကြည့်ဖို့အရေး မှေးမှိတ်ထားတဲ့ငိုက်မြည်းစမျက်လုံးအစုံကိုဖွင့်ဟလိုက်သည်

'လွမ်းမှာလား'

တကယ့်ကိုတိုးတိုးလေးထွက်လာတဲ့အသံလေးဟာ ငါ့အသည်းကိုများခြွေဖို့ မင်းတမင်တကာဖန်တီးနေတာများလား

'လွမ်းစေချင်တာလား'

'ရှင်း!'

'ဟုတ်တယ်လေ ငါမင်းလွမ်းစေချင်ရင်လွမ်းပေးမလို့မေးတာလေကွာ'

'အရူးကောင်!တော်ကွာ မင်းကိုမလွမ်းဘူး အဲ့မှာမလွမ်းနဲ့ လူဆိုးကောင်'

'ရော စွပ်စွဲချက်တွေကလည်း ငါကမင်းကိုနေ့တိုင်းလာတွေ့နေမှာပဲကိုလွန်းငယ်ရာ'