I'm Married to a Stranger!

33. Christmas Break

AN: Hey there mga pips! Second to the last chapter na tayo. Are you excited kung ano ang mangyayari?

Okay. Walang mga interesado. Hahahaha. Oh sige, basahin niyo na lang para malaman niyo.

Enjoy.

CHANELLE's POV

"Mahal kita. Alam mo naman iyon di ba? I fucked up a lot of times dahil sa pagiging gago ko. Nasaktan kita at masasaktan pa rin kita lalo na ngayon. You've had enough. I know that. But eto na kasi eh, mas lalo kitang ginulo. Mas lalayuan mo ako siguro pag nalaman mo to.

Sorry dahil ginago kita. I don't have an amnesia. Gusto muna kitang masolo, Chanelle. But, I know you have your own life na. I planned this para makasama kita kahit saglit lang.

Now you know na wala talaga akong amnesia, siguro it's time for me to let you go. You deserve someone that will not make you sad, hurt, cry and lie to you. That someone must make you happy, and laugh. I'm not that someone.

But believe me, I can't even hand you to the other guys. I want you to be only mine. No one can own you except me.

I'm really sorry."

It's been a week since Vince admitted that he wasn't forgetting things. At first, I was mad at him. How could he fooled me? I wasn't mad sa parents niya. But wala eh, tiklop pa rin ako. I can't be mad at him. Mas nananaig kasi ang pagmamahal ko sa sa kanya. Pero takot pa rin ako. Takot na mawala ulit sa akin si Vince.

I am in my room, nagbibihis para sa Christmas party mamaya na gaganapin sa bahay. Yes. We always have a christmas party but nagstop nung umalis ako sa Pilipinas but now that I'm back, magcecelebrate na kami ulit. They don't want to celebrate ng wala ako. Simpleng celebration lang naman.

Dinig na dinig ko ang mga ingay na nanggagaling sa labas. Ang bilis lang ng panahon. Parang kelan lang yung mga nangyari sa amin.

I got stunned when my phone rang. I think I know who's calling me.

"Merry Christmas."

I miss that voice. That person that I wanted to punch in his face for all the things he had done to me. But I don't know why I can't do it. Parang ang hirap saktan yung taong mahal mo. Gusto mong solohin na lang yung sakit, wag lang yun taong mahal mo. Tanga di ba? But believe me, that is the power of love. Kahit magdeny pa tayo to the nth power, babawiin at babawiin ang mga sinabi mo.

"Hey, still there?"

Hindi ko talaga maintindihan kung bakit hanggang ngayon, my heart still race for him? Yung kahit ilang salita lang mga sinabi niya pero para sayo parang ang haba? Ang OA ko.

"Yes, Vince. Sorry, kinilig kasi ako sayo. Merry Christmas din."

"Aasahan mong mas pakikiligin pa kita."

And that's our last conversation this year.

~IMTAS~

"Ano na?! May kasalan na bang magaganap?" Tanong sakin ni Jonas.

Hindi ko alam kung aabot ba kami ni Vince sa kasalan. Hindi naman sa takot akong magpakasal sa kanya kaya lang ang kinatatakutan ko ay baka mangyari yun ulit. Hindi ko kakayanin na mangyari yun ulit. Hinding-hindi.

"Hindi ko pa alam kasi best. Pero darating din kami dyan. Pag-uusapan pa namin." Sabi ko sa kanya.

"O takot ka lang, Best? Okay lang naman na sabihin mo sa akin kung takot ka. Pero best, you want to be the happiest bride di ba?" Tanong uliy niya sa akin.