Dziesiąty (poprawa)

Rozdział XVII

Sceny +18

Od rana Atsushi nie widział Felcora. Pytał się wszystkich, nawet swoich gości.
Ale od poszukiwań odciągnęły go dzieci pokojówek, z którymi miał bardzo dobre kontakty odkąd pomagał sprzątaczkom, pomimo ich odmów.
Pozwalał na to, by kręciły się po posiadłości na parterze odciążając ich matki, które były mu bardzo wdzięczne. Poprosił o zbudowanie placu zabaw dla nich. Dzieciaki były przeszczęśliwe.

Teraz spędzały prawie cały dzień na dworzu. Oczywiście były pilnowane.
Zatrudnił więcej pokojówek i kamerdynerów oraz wydłużył przerwy. Zero zapewnił, że pieniędzmi, którymi dysponuje mógłby wykupić Ziemię i dwie planety. Był pod wrażeniem ich majętności.

W skarbcu pod ziemią była usytuowana jedna dziesięciotysięczna cześć.

Resztę miał w wielu bankach na różnych danych osobowych.

Gdy przyglądał się dzieciakom podszedł do niego mężczyzna średniego wzrostu z lekkim zarostem na opalonej twarzy.

Jego czekoladowe oczy wyglądały jakby się ciągle śmiały. Zmarszczki wokół ust i oczu to potwierdzały.

-Nazywam się Ivo, jestem szóstym synem.-rzekł podając mu dłoń. Uścisnął ją przy okazji uważnie studiując jego smukłą sylwetkę. Nie była spięta, więc nie oczekiwał po nim ataku.

-Miło mi. Mów mi Atsushi.

-Wujku Atsushi!-krzyknęły dwie małe dziewczynki biegnąc w ich kierunku.

Ukłoniły się przed starszym dopadając i tuląc się do młodszego.

-Amu, Xena. Co się stało?

Zarumienione z niepewnymi minami wyciągnęły zza pleców dwa naszyjniki z muszelek.

-To dla ciebie.

-Piękne, dziękuję.-uściskał je. Pogłaskał po głowie czarnowłosą i rudowłosą.

-Podoba ci się?-spytała niebieskooka kręcąc swoje hebanowe włosy.

-Tak, Amu.

-Mogę je nałożyć na ciebie?-zadała pytanie czarnooka.

Uklęknął ułatwiając jej dostęp. Nałożyła pierw swój z błękitnych następnie z różowych drugiej.

-I jak wyglądam?

-Jak dziewczynka!-krzyknęły uciekając.

-Osz wy!-krzyknął za nimi udając złość.

Spostrzegając, że gość nadal patrzy się na niego i na dodatek śmieje się spurpurowiał zaraz wstając i otrzepując się.

-Naprawdę cię lubią, co?

-Tak mi się wydaje.-uznał.

-Jestem pewny, że tak.-uśmiechnął się.

-Nie widziałeś Felcora?

-Ah, tego rogacza? Nie.

-Hmm... Rozumiem.

-Coś się stało?-zaciekawiony zaczął.

-Eh? Nie, nie.-zaprzeczył.

-Czyżby kłótnia kochanków?

-Nie.-zarumienił się.-Po prostu nie ma go od rana. Obiecał, że zabierze mnie na randkę.-wyznał.