Muzaffer duyduğu sesle elini Nefisenin kolundan çekip yavaşca Emire dokunur. Yüzündeki sinirli ifadeyi silmeye çalışır. Emirin anında ona yanıt vermesi onunla oynamaya çalışmasıyla hem siniri yatışır hemde az önceki manzara tamamen değişir. Uzaktan bakılınca az önceki manzarayla bu manzara arasında hiç bir fark yoktu Mahir beye göre.
Mahir bey Muzafferin Nefiseye birşey dediğinin farkındaydı. Ama ne dediğini anlamamıştı. Muzafferin sinirlendiğini biliyordu. Ondan habersiz biri bir iş yapınca Muzaffer çıldırıyordu. Ve bu defa kızdığı kişi Nefiseydi. Bu sinirle Nefiseye zarar vermişmiydi diye Mahir bey göz ucu Nefiseye bakar. Ama birşey göremez. Yavaş adımlarla onlara yaklaşırken Muzafferin sesiyle bakışlarını ona yöneltir.
Muzaffer: efendim baba. Muzaffer bu defa uzaklaşmak istesede yapamaz. Bu defa da Emir onun parmağını sık sıkı tutup bırakmıyordu. Sesler çıkararak Muzaffere gitmek için can atıyordu.
Mahir: Nefiseleri yeni evlerine bıraktıktan sonra şirkete gelicem.Muzaffer Emire bakarak babasının söylediklerini kafasında tartar.
Muzaffer: bir sorunmu var? Ver bana istersen. Muzaffer bir adım atıp Nefiseye yaklaşır. Gözlerine bakarak Emirin yavaşca belinden tutar. Şuan ona dokunmamak için büyük bir savaş veriyordu. Nefise gidiyordu bugün bu evde olmayacak Muzaffer onu görmeyecek kokusunu duymayacaktı. Onu öpmeyecek hayallerinden bahs edemeyecekti ona. Bu düşünceler aklında yer edinirken Muzaffer Nefisenin lafıyla ona bakar.
Nefise: dikkat edin. Yemeğini yeni yedi. Nefise Mahir beyin yanında saygılı konuşur. Mecburduda buna. Mahir beye birşey belli etmemeliydi. Zaten gidiyordular. Belkide Muzaffer için geçici bir hevesti buraya kadardı herşey diye düşünür.
Mahir: kurul toplantısına katılıcam. Mahir bey elleri cebinde Muzafferin sorusunu yanıtlarken Muzaffer şaşkınlıkla Mahire bakar. Evet Mahir şirketi Muzaffere devr etmiş tüm işlere o bakıyordu. Ama yinede herşey Muzaffere ait değildi. Mahir bey istediği an istediğini yapa bilecek makamdaydı hala şirkette.
Muzaffer: ta tamam baba. Muzaffer daha birşey diyemez. İtirazda etmez. Hem belki Neslihanın yeni hazırladığı anlaşma için geliyordu Mahir bey.
Mahir: hadi kızım gidelim. Mahir önde ilerleyip evden çıkar.
Nefise: alayım Emiri. Muzaffer bir iki adım atıp Nefiseye yaklaşır.
Muzaffer: tamam küçük adam ayrılık yok yine buluşucaz. En kısa zamanda. Muzaffer Emiri Nefiseye verip yavaşca eline dokunur. Nefise heyrcanlanır Mahir dışarda onları beklerken Muzaffer kendine hakim olmuyor belkide olamıyordu. Ne kadar denemeye çalışsa da başaramıyordu.
Nefise: baban dışarda. Nefise kısık sesle bunu söyler.Belki bu laf Muzafferi kendine getirdi diye düşünür. Mahir bey bunu duymaz. Arabanın diğer tarafındaydı. Ama kapıyla yüz yüzeydi dönüp heran onları göre bilirdi. Muzaffer yavaşca Nefisenin elinden tutar.
Muzaffer: seni özledim. Muzaffer yavaş yavaş Nefiseye yaklaşır.
Nefise: bırak Muzaffer. Nefise elini çekmeye çalışır. Mahir beye bakarak bunu yapıyordu. Eğer Mahir bey görürdüse mahv olurdu herşey.
Muzaffer: benden fazla uzaklaşamazsın. Nereye gidersen git seni bulurum. Nefisenin duyduğu kelimeler içini ürpertirken boynunda hiss ettiği sıcak nefesle gözleri kapanır. Muzaffer Nefisenin boynuna minik ama tutkusunu ve ihtirasını belli eden öpücük bırakır. Ve yavaşca geri çekilir.
Muzaffer: kendine dikkat et. Nefise evden çıktığında duyduğu bu sözle dönüp arkaya bakar. Muzaffer elleri cebinde ona bakıyordu. Muzafferin bu sözü nasılda içini ısıtmıştı. Ama az önceki tavrı sinirini belli ettiğinde sonra Mahir beyden korkmayarak tutkusuna yenilip ona yaklaşmış onu öpmüştü. Mahir bey Nefiseye bakar. Sakin olmaya çalışıyor birşey belli etmemeye çalışıyordu. Nefiseler arabaya bindikten sonra eve taraf bakar. Muzaffer arkasını dönüp salona taraf adımlıyordu. Mahir bey olumsuz anlamda başını sallayarak ön tarafa geçer. Arabayı o kullanacaktı.
