Nefise zorluklada olsa Muzafferi kendinden uzaklaştıra bilmişti.
Nefise: hayallerin çok geniş. Ama o kurduğun hayallerin hiç biri gerçekleşmicek. Ve sen hep o hayal dünyasında yaşayacaksın. Muzaffer güler.
Muzaffer: hayallerimin kadını sensin napalım. Ve ben hep hayal dünyasında yaşasamda. Muzaffer Nefiseyi kendine çeker.
Muzaffer: hep hayallerimi gerçekleştirtim. Muzaffer Nefisenin boynuna taraf eğilip kokusunu içine çeker.
Muzaffer: sende benim hayalimsin. Bir gün gerçekleşeceksin. Bir gün bana gelicek. Önümde soyunu. Muzafferin lafı yarıda kalır. Nefisenin telefonu Muzafferin için bu mükemmel anını bozmuş Nefiseyi ise bu berbat andan kurtarmıştı.
Nefise: telefonum. Nefise Muzafferden kurtulmaya çalışır. Ama nafile. Muzaffer bırakmaz. Az geri çekilir.
Muzaffer: böyle anların bozulmasını hiç sevmem. Muzaffer yavaşca kollarını Nefisenin belinden çekip dönüp yataktan Nefisenin telefonunu alır.
Muzaffer: sesini aç. Muzaffer telefonu Nefiseye uzatır.
Nefise: çıldırmışsın sen. Özel birşey konuşucağım sen kim oluyorsun. Muzaffer telefonu geri çekip hafif elinde sıkar.
Muzaffer: konuşmak istiyorsan sesini açıp konuşucaksın Ayhan denen herifle. Bende duyucam. Muzaffer telefonu az yukarı tuttuğunda Nefise Muzafferin ne kadar kararlı olduğunu anlar. Ve telefonu o kadar sıkı tutmuştu ki biraz daha sıksa telefon kırılacaktı.
Nefise: ver Allahın cezası ver. Açıcam sesini. Nefise sonunda telefonu Muzafferden alır. Muzaffer gülerek telefonu Nefiseye uzatır.
Muzaffer: al güzelim sen benden birşey iste ben hemen yaparım. Nefise öfkeyle Muzaffere bakar.
Nefise: alo. Ayhan. Diğer tarafdan Nefise Ayhanın değil kaynanasının sesini duyar. Muzafferde elleri cebinde kaşlarını çatıp kadını dinliyordu.
Nefise: Selda hanım. Ayhan. Ayhan aramıştı. Nefise kadını dinlendiğinde duyduklarıyla şaşkınlığa uğrarken belkide hayatının en berbat haberini almıştı.
Nefise: di dinliyorum. Nefise zorlukla telefonu tutarken Muzaffer kollarından tutup ayakta durmasına yardımcı oluyor aynı zamanda sesini çıkarmamaya dikkat ediyordu.
Nefise: pe peki. Geliyorum. Geliyoruz hemen. Nefise zorlukla konuşur. Muzaffer telefonu Nefiseden alıp kapatıp yatağa atar.
Muzaffer: sa sakin ol. Muzaffer ilk kez Nefiseyle sakin tonda belki de tamamen farklı bir tarzda konuşuyordu.
Nefise: gitmem lazım. Emir Emirle gitmem lazım. Görmeli oğlunu son kez görmeli Ayhan. Muzaffer Nefisenin yüzünü avuçları içine alır.
Muzaffer: ilk babama gidip söylicem. Sonra sizi oraya götürücem. Sen Emiri hazırla. Hatta bekle. Ayşeye söyliyeyim o yardım eder sana. Muzaffer gitmek ister. Nefise kolundan tutup durdurur.
Nefise: niye yapıyorsun bunu? O kadar şeyden sonra. Niye bu kadar iyisin ? Nefise ne kadar Ayhanı oğlunu düşünmeye çalışsada yanı başında onunla geçireceği geceleri hayal eden hergün onu kiyafetsiz düşünen bir adam vardı.
Muzaffer: o kadar şeyi sana unut demiyorum. Unutma. Hatta şuraya kazı söylediklerimi. Muzaffer parmağıyla Nefisenin başına dokunur hafif.
Muzaffer: ama şuan onunla ilgili seninle konuşmuyorum. Ne yeri ne de zamanı. Ama bana ait olucaksın. Nolursa olsun sen benim olucaksın her gece bir gece değil. Muzaffer bunu söyleyip odadan çıkar hızla. Nefise duyduğu sözlerin altında ezilirken yatakta herşeyden habersiz uyuyan oğluna bakar. Belkide babası son kez oğluna dokunamayacak onu koklayamayacaktı. Nefise bunları düşündükce boş boş durmanın anlamsız olduğunu bir kaç saniyenin bile onların lehine olduğunu anlar. Hızla dolaba yaklaşıp kendi montunu Emirin kiyafetlerini alır. Zaten Emir için küçük hazır çanta vardı.
Nefise yatağa yaklaşıp yataktan Emiri alır. Emirin uyanmasını şuan umursamaz. Zaten uyanıp rahatsız olsa bile babasının yanına gitmeliydi. Hızla yatağa yaklaşıp Emiri kendi yatağına koyar. Kiyafetlerini acele giydirmeye başlar. Emir uyanıp etrafı izliyor. Uykudan yarıda ayıldığı için rahatsızdı. Hafif mızıldanmaya başlar. Ayşe hanımsa daha yeni odaya gelip Nefiselerin çantasını kenara koyup birşeye ihtiyacı olup olmadığını sorar.
Nefise: hayır. Nefise sadece hayır der. Emir artık hazırdı. Ama ağlıyordu.
Nefise: Emir lütfen annecim. Şimdi olmaz. Nefise montu üzerine geçirip Emiri kucağına alıp odadan çıkar. Ayşe arkada çantayı getirir.
Mahir: hazırmısınız?
Nefise: e evet. Nefise acele ediyordu.
Mahir: Muzaffer bekliyor dışarda. Hadi gidelim.
Nefise: siz ?
Mahir: sizi yalnız göndermeye gönlüm el vermez. Hadi kızım gidelim.
Aradan biraz zaman geçer. Ayhan araba kazası yapmış dün. Bugün sabah ambulansla İstanbula getirmiştirler. Durumu kriktikti. Kendindeydi. Ama her an herşey ola bilir diyordu doktorlar. Ayhanın son isteği ise ailesinden Nefiseyi ve oğlunu görmekti.
Nefiseler hastaneye gelmiş Nefise Emirle Ayhanın yanına girmişti. Ayhan yoğum bakımdaydı. Yoğum bakım penceresinin önünde bir Muzaffer vardı. Ayhanın annesi yoğum bakımın önündeki sandalyede oturmuştu.
Muzaffer gördüğü manzarayla çıldırırken elini boynuna atıp boynunu sıvazlar.
Muzaffer: hadi bitir konuşmayı artık. Muzaffer bir dakika bile olsun bakışlarını Nefisede çekmezken Nefisenin Ayhanın eline dokunması ara ara göz yaşlarını silmek için yüzüne dokunması sınırları fazlasıyla zorluyordu.
Nefise Emiri biraz daha Ayhana yaklaştırır. Canını yakmamaya dikkat ederken Ayhan Emirin yüzünden öper.
Ayhan: oğlum. Aff et babanı. Aff et bebeğim. Ayhan Nefisenin elinden tutar.
Ayhan: se sende. Aff et. Ayhan Nefiseye bakar. Nefise Emiri arkadakı sandalyeye bırakır. Belkide bu anı yaşamasalar onu asla aff etmezdi. Ama nedense onada hakk veriyordu. İnsanlar herbirşeyi yaparken bir sebebe sığınıp yaparlar. İyi ya da kötü.
Nefise: aff ettim. Ben seni aff ettim Ayhan. Nefise ağlamamak için mücadele ederken son kez Ayhanın üzerine eğilip alnına minik öpücük bırakır. Ayhan Nefisenin ona yaklaşmasıyla gözlerini kapatır. Belkide bu kokuydu huzuru. Son anda ömrünün son dakikalarında hiss ettiği bu kokuydu ona huzur veren. Bu manzara dışarda Muzafferi delirtirken elini sert şekilde duvara vurmayı aklından geçirsede yanındakı kadın buna mani olur. Yumruğunu sıkıp cama yaslar.
Nefise: Ayhan. Nefise geri çekilip Ayhanın yüzünü avuçları içine alır.
Nefise: bir birşey söyle. Ayhan gözleri kapalı sessiz kalırken düşen eli Emirin avuçlarındaydı. Emir babasının parmaklarıyla oynuyor belki oda bu şekilde veda ediyordu babasına.
( bu bölüm böyle oldu. İyimi oldu kötümü oldu bilmiyorum. 😞 Ama birşeyler yazdım. Umarım beğenirsiniz 🙏)
