Muzaffer: baba ? Mahir başını hafif yana çevirip onu merakla izleyen oğluna bakar.
------------------------------------------------------------
Nefise ses gelen tarafa bakar. Ayağa kalkar. Ela Emirin minicik ellerinden tutup onunla konuşmaya elindeki oyuncağı ona vermeye çalışıyordu.
Mahir: gel oğlum gel. Sende otur kızım. Nefise Mahire bakar.Muzaffer salona gelir. Hala birşey anlamıyordu. Muzaffer Nefiseye bakar. Tanımaz. Kim olduğunu bilmediği kadın ve küçük bir bebek evlerinde salonlarındaydı. Babasıysa herşey normalmiş gibi davranıyordu.
Muzaffer: hanımefedi kim? Muzaffer gelip Mahirin başı üzerinde durur. Elindeki poşetleri kanepeye bırakır.
Mahir: Semih abini hatırlıyormusun? Mahir Emire bakar. Emir onun parmağını avucunda tutmuş diğer yandan Elayı dinliyordu.
Muzaffer: Semih abimi? Muzaffer hatırlamaya çalışır. Nefise Muzaffere bakıyordu bu sırada.
Muzaffer: ha hatırladım. Ela yerden kalkıp Muzafferin yanına gelir. Bacaklarına sarılır. Muzafferinse aklında hala bu kadın vardı. Bu kadınla Semih beyin ne bağlantısı vardı diye düşünür. Ama düşüncelerini hem babası hemde Ela böler.
Ela: baba baksana çok tatlı. Ela başını yukarı kaldırmış babasına bakıyordu. Ama Muzafferin duyduğu ve algıladığı kelimeler başkaydı.
Mahir: Nefise Semihin kızı. O sırada Emir mızıldanmaya başlar. Muzaffer duyduklarıyla birşeyleri idrak etmeye çalışıyordu ki bebeğin ağlama sesi tüm aklındakı bağlantıları bir birinden koparmıştı.
Mahir: küçük adam noldu sana? Mahir Emire bakar. Emirin ağlaması şiddetlenince Nefise Mahirin yanına gelip Emiri Mahirden alır.
Mahir: kızım kalabalık oldu burası belkide ondan rahatsız oldu çoçuk. Hadi odaya götür. Rahatlasın çoçuk. Nefise kucağında Emirle salondan çıkar. Daha birşey demez. Muzafferse duyduklarıyla şaşkınlığa uğrarken ona kaçıncı kez aynı soruyu soran Elaya bakar.
Muzaffer: babacım odana git geliyorum bende. Muzaffer geçip Mahirin karşısına oturmak ister. Ama yine başaramaz. Bu defa da Ela elinden tutup onu durdurur.
Ela: baba.
Muzaffer: efendim güzelim. Muzaffer şuan ne kadar sabırsız olsa da bunu asla Elaya yansıtmıyordu. Zaten sabrını kontrol etmekte hep başarılı olmuştu.
Ela: bebeğin yanına gitsem olurmu? Ela merakla babasının cevabını bekler.
Muzaffer:tamam git güzelim. Muzaffer Elanın saçlarını okşar. Ela salondan koşarak çıkar.
Muzaffer: Ela koşma. Muzaffer Elanın arkasınca hafif yüksek sesle bunu söyledikten sonra dönüp babasına bakar.
Muzaffer: baba bu kadın.
Mahir: Nefise ismi. Otur anlatıcam. Mahir eliyle karşısındakı kanepeyi işaret eder.
Muzaffer: peki. Muzaffer başıyla onaylar. Geçip kanepeye oturur.
Ela yukarı kata çıkar. Tüm odalara bakar. Ama Nefiseleri bulamaz.
Ela: ama yoklar. Gittilerimi ki? Ela üzülerek merdivenleri iner.
Mahir: yani ondan sonra onları öyle bırakamazdım. Muzaffer öylece babasını dinleyip sonunda kendi fikirlerini söyler.
Muzaffer: tabi ki. Semih abinin sana çok yardımı oldu. Şimdi. Ela babasını sesleyerek salona gelir.
