Back to Six

WAKAS

Wakas:

The sky above was full of tumultuous, dark and ragged clouds. The howling of the wind is brisk. Cool breeze brushes softly against his face.

Napatingala siya sa madilim na kalangitan habang naglalakad sa maninipis na damo patungo sa isang lugar na halos buwan-buwan niyang dinadalaw.

Nang makatapat siya dito ay agad siyang napabuga ng malalim na hininga bago pumikit.

He kept his eyes closed, not because he didn't want to see where he was, but he thought it would hurt too much to open them.

Ilang sandali pa siyang nakapikit nang maramdaman niyang may tumabi sa kaniya sa pagkakatayo at marahan na tinapik ang kaniyang kanang balikat.

He looked at his brother Achilles.

"I followed you. I think you need someone now. Baka bigla ka nalang magpatiwakal walang pipigil sa'yo." Ani ng kapatid kaya napailing siya.

"Fuck yah!" Malamig na aniya sa kapatid bago bumaba ang mata sa lapida na nasa harapan nila.

"She will be mad if she found out that you said bad words." Napatingin siya sa kapatid niya dahil sa sinabi nito.

Tipid siyang ngumiti "Yea."

Ibinalik niya ang tingin sa lapida, napapaligiran ito ng maliliit na damo at mga bulaklak. Her favorite flower,lilium.

"Tingin mo masaya siya?" Tanong niya sa kapatid pagkaraan ng ilang sandali.

Hindi agad nakasagot si Achi bago niya narinig ang malakas na bumuntong-hininga nito.

"Let go of those who are already gone." Agad siyang umiling dahil sa sinabi nito hindi ganon kadali iyon lalo kung nasa tabi ka ng tao habang nawalan ito ng buhay.

Sarili mo ang sisisihin mo kahit pa alam niyang hindi naman niya kasalanan iyon.

"Nine years ago, you need to let her go brother. Sa tingin mo matutuwa siyang makita kang nagkakaganyan? Sa tingin mo ba matutuwa siyang nakikita kang hanggang ngayon sinisisi mo parin ang sarili mo sa pagkawala niya?" Alam naman niya iyon, hindi lang talaga alam ni Alpha ang gagawin.

"I'm still haunted by the memories, Achi. I know it's over, but in my heart it never end." Naikuyom niya ang kaniyang kamao. "I don't want to let her go." Umiling-iling pa siya.

"Just because you let her go, doesn't mean you wanted too. May mga tao o bagay tayong dapat natin pakawalan kahit masakit di'ba? We need to move forward. Hindi na tayo pabata my dear brother. You see, you're old now." Iminuwestra pa ng kapatid ang kamay sa buong katawan niya kaya napairap siya.

"I'm just fucking thirty four. Thank you! And may I remind you isang taon lang ang tanda ko sayo."

Bahagyang natahimik ang kapatid tapos ay may dinukot sa bulsa kunot-noong napatingin siya sa nakakabatang kapatid ng inilahad nito ang kamay sa kaniyang harapan.

"What is that?"

"Happy birthday brother." Tumaas ang sulok ng kaniyang labi dahil doon.

Iyon na nga ang masakit, birthday niya ang araw ng pagkamatay nito kaya hindi niya alam kung happy ba dapat ang birthday niya.

"Ano naman 'yan?" Tanong niya sa hawak nito hindi siya sinagot ni Achi bagkus ay kinuha nito ang kamay niya at inilagay ito sa palad niya.