Wraak

Hoofdstuk 2

Ik was in verwachting van een zoontje.
Vier maanden zwanger was ik. Ik was aan het koken, totdat ik anoniem gebeld werd. Ik liep snel naar mijn telefoon, maar was net te laat met opnemen.

Mijn man Yassir was nog niet thuis gekomen, hij komt nooit te laat thuis. Dus maakte ik me zorgen en belde hem op. Geen gehoor.. even later kreeg ik een bericht van hem.. 'Schat, ik kom vandaag niet thuis, maak je geen zorgen om mij en ga lekker op tijd slapen. Ik houd van je.'

Wat gek! Dit deed hij nooit. Toch maakte ik me zorgen. Ik belde mijn schoonzus Souhaila op en vertelde wat er aan de hand was.
'Ik kom je ophalen, je slaapt vandaag lekker bij mij'. Zei ze.
'Is goed hbiba, ik pak mijn spullen in en wacht op je'.

Niet veel later kwam mijn schoonzus aan. We zijn naar haar huis toe gereden. Het was moeilijk in slaap te vallen, maar het lukte me uit eindelijk.

Ik werd wakker van een nachtmerrie. Ik zag mijn man helemaal onder het bloed. Ik schrok wakker. Liep naar de keuken en nam een slok water.. pff, gelukkig was het een nachtmerrie. Ik ging verder slapen.

De volgende ochtend werd ik met een nieuw bericht wakker. 'Lieverd, ik moet voor werk een paar dagen naar het buitenland, maak je geen zorgen om mij.'

Wat? Hij gaat nooit voor werk naar het buitenland! Ik kreeg de neiging om zijn werk op te bellen, maar een stem in mij zei 'nee, doe dat niet, luister naar je man en wacht het af.'

'Souhaila,(mijn schoonzus) lieverd ik ga naar huis, moet nog genoeg doen.' Zei ik.
'Is goed ik zet je wel af' zei ze. Ze zette me af en zei 'bel je me als er iets is?'
'Doe ik.' En zo ging ik naar huis.

Ik opende de deur en het huis was overhoop! Ik kon mijn ogen niet geloven! Is er ingebroken? Mijn man is er niet, wat moet ik nu doen?

Op dat moment werd ik gebeld.

Ik nam meteen op, 'luister goed ****, van wat je nu hebt gezien, gaat niemand iets van af weten. Je belt niet de politie of je ziet je man nooit meer terug...' piep piep piep

Ik was doods en doodsbang. Wat overkwam mij..? De tranen begonnen over mijn wangen heen te rollen.. Mijn leven was verwoest.. Zo voelde het.. Ik viel op mn knieen.. Ya Allah, geef mij kracht.. Ik moet me sterk houden voor mijn man en zoon.

Ik ben de belangrijkste man al op jonge leeftijd verloren.. Mijn vader!

Ik wilde niet dat mijn zoon ook zonder vader zou leven. Het is een pijnlijk gevoel om te omschrijven. Wat moest ik nu doen? Ik wachtte af op nog een reactie van degene die mij belde.. maar ik hoorde dagenlang niks.

Was mijn man dood, leefde hij, wat hebben ze met hem gedaan? Ik wist helemaal niks. In wanhoop wachtte ik af.. Ik kreeg niks te horenz Ik dacht dat ik gek begon te worden. Ik kon niet meer slapen, ik at met moeite.

Ik moest eten voor mijn zoontje. Zo onschuldig nog, waar heeft hij dit aan verdiend?
Mijn schoonzus belde een aantal keer om te vragen of alles goed ging. Ik kon het haar niet vertellen. Niemand mocht het weten.

Hanane (die inmiddels ook getrouwd is met Mounir) kwam langs en hielp met de puinhoop op te ruimen. Ze vroeg wat er is gebeurd. 'Er is ingebroken' zei ik. 'Heb je politie al ingelicht? Heb je aangifte gedaan?' vroeg ze. 'Ja, er loopt een onderzoek' loog ik.

Dagenlang ging ik niet uit huis. Ik vroeg Hanane of ze boodschapjes voor me kon doen. Ik wachtte op bericht, maar niks. Zou mijn man te maken hebben met zwarte praktijken? Nee, dit kan niet waar zijn.. Hopeloos was ik.

Ik dacht aan Mounaim (mijn ex). Zou hij hier achter zitten? Nee, dit zou ook niet kunnen. Ik dacht aan tig dingen.

5 dagen later.
Ik trok het niet meer. Ik dacht aan Mounaim. Waarom? Dat weet ik zelf niet. Hij kon mij misschien wat vertellen over die omgeving. Misschien zou hij zelfs mijn man kennen. Ik connectte mensen en vroeg rond over hem.