Wraak

Hoofdstuk 36

(Vakantie eindelijk voorbij, dus sxhrijven dan maar)

Perspectief Majid:

Met vermoeide benen liep ik naar huis. Ik werd duizelig van het voorstel van Rachid. Ik zou nooit de dochter van Ali wat aan kunnen doen. Nooit. Ik belde mijn vriend Karim op en legde hem de situatie uit. Ook Karim werd er stil van. Normaal gesproken kennen wij geen genade, maar dit geval was anders..

'Broer, ik kom naar je toe. Je hebt slecht gehandeld. Heel verkeerd gehandeld.' Zei hij op een toon waaruit ik kon opmaken dat hij zich grote zorgen maakte.

Perspectief Noor:

Ik was blij dat Yasmina haar fouten door had. Ik pakte haar hand en zei dat alles goed komt.

'Je moet die bitch niet geloven hoor. Ze wil jullie huwelijk kapot maken.' Zei Yasmina.

Huh, maar hoe wist zij hier over? Zou ze die dag in de wc's alles gehoord hebben?

'Welke bitch?' Vroeg ik alsof ik haar niet begreep.

'Nou, die ene. Je weet wel. Die beweert dat ze zwanger is van Mounaim.' Met de nadruk op Mounaim, zei Yasmina dit.

'Weet je Yasmina, ik heb geen tijd voor dit gezeik. Ik heb genoeg aan mijn hoofd. Ik ga nu naar mijn man.' Zei ik en ik verliet haar.

Ik liep naar de kamer van Mounaim en toen ik hem zag vergat ik weer alles om me heen. Ik pakte zijn hand vast, maar hij sliep. Een zuster kwam binnen om te controleren of alles goed ging. Ik vroeg haar meteen of alles goed ging.

'Ja, alles in orde. Hij is net weer gaan slapen.' Zei ze met een glimlach en verliet de kamer.

Ik was blij dat hij wakker was geworden en alles goed ging. Alleen vond ik het zo jammer dat ik dat niet had kunnen meemaken. Hij had het liefst dat hij mij had gezien wanneer hij zijn ogen opendeed. Dat weet ik zeker.

Ook tante Khadija kwam de kamer binnen. Ze kwam naast me staan en deed haar arm om mijn schouder.

'Alles gaat goed komen, lieverd. Mounaim gaat weer gezond worden in sha Allah (met de wil van Allah).' Zei ze om mij gerust te stellen. Echter twijfelde mijn gevoel hierover, maar ik liet het over aan de tijd.

Even later kwam Yasmina ook naar binnen.

'Ik wil mijn broertje ook nog even zien, maar helaas moet dan iemand de kamer verlaten.' Zei ze.

Mijn tante keek me aan en liep naar de deur. Ik liep achter haar aan om mee te gaan.

Op de gang gaf mijn tante mij een kus en zei dat ze naar huis gaat.

'Is goed tante. Let goed op. Bel me als je thuis bent.' En gaf haar mijn huissleutel mee.

Perspectief Majjid:

Waar bleef Karim nou. Ik pakte mijn telefoon om hem op te bellen, tot ik getik hoorde op het raam van mijn auto. Ik keek naar buiten en zag Karim staan. Haalde de auto van vergrendeling af en liet hem instappen.

'Ewa bro. Hoe gaat het dan?' Vroeg hij.

Ik keek hem even schaapachtig aan. Hij begreep de situatie. Ik bleef stil en startte de auto.

'Kom met mijn waggie. Dan kan ik em showen.' Zei hij.

Karim had een nieuwe auto. Natuurlijk wilde hij deze showen. Een Porsche Panamera.

'Waar gaan we heen dan?' Vroeg hij.

'Geen idee, zeg jij het maar.' Zei ik.

'Is goed, ik rijd richting Antwerpen. Ik ken een goed plekje waar we kunnen drinken.' Zei hij.

Hij begon te rijden vol gas. Aangekomen bij de grens worden we aangehouden door de marechaussee.

'Goedeavond heren, waar gaat de reis heen zo snel?' Vraagt hij.

'We gaan wat drinken. Wat dan?' Vroeg Karim op een stoere toon.

'Nou, meneer eerst uw rijbewijs en graag beiden uitstappen.' Zei hij.

Met een zucht stapten we uit. De man bekeek zijn rijbewijs en zijn gegevens in het systeem en begon ons daarna te fouilleren. Zijn collega ging de auto controleren met een zaklamp.
Ik bleef Karim aankijken met een strenge blik.
Hij gaf mij een geruststellende blik en knikte mijn zijn hoofd. Ik vertrouwde daarop.

'Schoon.' Zei de collega.
'Alleen waarom zou je een kogelvrije vest in je auto hebben?' Vroeg hij terwijl hij naar ons kwam aanlopen.

'Moet ik dat gaan verklaren? Serieus? Is van mijn broertje, hij zit in de beveiliging. Moet ik dat ook nog eens aantonen? Blufte hij.

'Het is goed heren, fijne avond en geen alcohol voor op de terugweg.' Zei hij.
We wensten hem een fijne avond terug en reden weer door.

'Wel gekke boete gekregen.' Lachte Karim.

'Ben blij dat we met jouw auto zijn gekomen, anders hadden we een groot probleem.'

Eenmaal aangekomen in Antwerpen, zat Karim al te loeren op dames. Ik gaf hem een klap op zijn achterhoofd.

'Gedraag je, je gaat bijna verloven.' Grapte ik. We moesten er allebei om lachen. Karim had de vrouw van zijn dromen ontmoet, wilde met haar trouwen, maar haar familie doet moeilijk. Wat wel begrijpelijk is.

Eenmaal aangekomen bij een soort lounge, stapten we uit.

Er was nergens plek. Ik zag een medewerker twee jongens laten opstaan om plek voor ons te maken.
We namen plek en ik bestelde Redbull. Karim bestelde Bacardi Cola.

'Broer, ik ben dom geweest, maar ik heb Rachid al een hand gegeven. Je weet hoe het gaat in deze wereld.' Ik buigde mijn hoofd en keek naar beneden.

'Ewa, je had nooit akkoord mogen gaan. Je kent deze smeerlap Rachid. Hij weet iedereen te pakken, door anderen rotzooi te laten uitvoeren. Zo is hij groot geworden.'

'Ik weet. Ik dacht op dat moment dat dat het beste zou zijn, maar dit kan ik niet doen, maar als ik dit niet doe, dan.....'