Wraak

Hoofdstuk 8

Mounaim: Ik was met mijn broer op de zaak. Zijn mannen waren ook aanwezig en ieder kreeg een opdracht om familieleden te beschermen en huizen te beveiligen.
'Mounaim, jou houden wij er buiten broertje.' zei Majid.
'Wollah broer, ik wil graag voor je klaar staan, maar je weet mijn situatie.' zeg ik met mijn gezicht naar de grond toe.

Even later verlaat ik de ruimte en loop naar een andere kamer. Nog steeds zit ik met mijn gedachtes bij Noor. Hoe zou het afgelopen zijn? Zouden ze Yassir vrij gelaten hebben? Zou Noor gelukkig zijn nu? Ik heb geen concentratie meer en kan niks meer doen. Ik heb zelfs niet eens gegeten sinds gisteren meer.

*Pling* een sms.
'Mounaim, er gebeuren rare dingen. Ik weet dat je niks met mij te maken wilt hebben, maar wollah heb niemand anders meer. Zij hebben het geld gepakt, maar ze hebben Yassir niet vrij gelaten. Yassir heeft dingen geflikt waar ik niks van af weet. Ik weet het niet meer. Hij heeft geld gestolen van de man van mijn beste vriendin. Die man zei ook dat Yassir iets heel ernstigs gedaan zou hebben... Zeg aub wat je weet. Als je iets weet, zeg het aub.. Het heeft allemaal helemaal niks met mij te maken.. Ik ben gebruikt..😔 ik ben helemaal in de war...' heeft Noor geschreven.

Wat een klootzak! Wat een flikker! Ik ben razend. Ik sla met mijn vuist tegen de muur. Ik heb haar niet eens kunnen beschermen van dit allemaal. Ik heb destijds niet voor mijn liefde kunnen vechten. Hoe heb ik haar dit aan kunnen doen. Zij deed alles voor mij.. Zij was alles voor mij. Een onbeschrijvelijk gevoel. Zo veel pijn zat er in mij.
Ik zie het bloed van mijn hand af druppelen. De pijn in mij is zo erg, dat ik niet eens de pijn van mijn hand voel..

Noor: Ik heb mijn trots op zij gezet en heb Mounaim een sms gestuurd. Ik had destijds mijn trots aan de kan moeten zetten en achter mijn liefde aan moeten gaan. Had ik maar nooit andere mensen moeten geloven en het aan hem moeten vragen allemaal.. Zelfs mijn man waar ik mijn leven mee zou delen, heeft bepaalde dingen van mij verborgen gehouden. Het was een feit, ik had niemand meer..
Hoe kent Yassir Mounir? Hij heeft mij nooit verteld dat hij Mounir kent en waarom zou hij geld hebben gestolen van hem? Wij hadden het financieel zeker goed.. Pff, weer kreeg ik hoofdpijn.
Zal Mounaim mij terug berichten?

'Wollah jij hebt mij echt ziek gemaakt Hanane. Wat kwam je tekort dat je mij dit hebt aangedaan? Waar haalde je het lef vandaan, mij dit aan te doen?!' schreeuwt Mounir.
Hanane zat onder het bloed.
'Ga je gezicht schoonmaken, morgen ben je hier weg. Daarna zien we vanzelf. Niemand speelt met mijn eer.' zegt hij op een agressieve toon.
Hanane is zo bang, dat ze hem smeekt en hem vraagt om vergeven te worden. Mounir ziet er niet uit alsof hij haar zal vergeven.
'Eerst even zien wat ik met die Yassir aan moet.' zegt hij.
Daarna verlaat hij hun huis. Er staan twee mannen de wacht te houden bij het huis. Hanane zou nergens meer heen kunnen, al zou ze het nog durven te wagen.

Er is thuis ook geen communicatiemiddel. Dan denkt ze aan haar Ipad. Zou Mounir deze ook meegenomen hebben of zou deze nog boven liggen. Hanane loopt naar boven, loopt naar haar kamer, doet de lade van haar kast open en ziet de Ipad er liggen. Ze kijkt er met grote ogen naar en pakt het meteen. Shit, batterij leeg. Dit kan je toch niet menen, denkt ze. Ze zoekt gauw naar een oude oplader, want ook de opladers heeft Mounir meegenomen. Ze vindt in 1 van de kasten een oude oplader. De lader is half kapot, maar het doet het nog. Ze wacht even af. Ze verzamelt haar moed en wilt de politie inlichten. Ze zal achteraf alsnog vermoord worden, al zou Mounir opgepakt worden. Of ze heeft nu de keus de politie niet in te lichten en af te wachten wat er in Marokko gaat gebeuren. Mounir houdt ziels veel van haar, maar zou hij zo doorgedraaid zijn om haar iets aan te doen?

Mounaim: Ik twijfel of ik Noor terug moet smsen. Mijn liefde is groter dan mijn trots tegenover haar. Ik wil en kan haar niet in de steek laten. Dit heb ik al eerder gedaan. Dit zal ik dus niet meer doen. Ik kan het niet toelaten dat zij nog meer gekwetst wordt in dit leven. Ik herinner mij nog heel goed, dat Noor altijd met haar verdiet en haar geluk het eerste bij mij kwam aankloppen. Ik was haar steun op deze wereld. Hoe zou ik het nog over mijn hart krijgen om haar nog meer te kwetsen door haar te negeren? Ik begin haar terug te smsen:
'Ik weet niet wat ik moet zeggen.. Ik sta echt versteld, Noor.'
Meteen daarop ontvang ik een sms van haar terug:
'Ik weet het ook niet meer Mounaim. Het lijkt alsof ik vervloekt ben. Net wanneer ik altijd denk het geluk te hebben gevonden, wordt het mij ontnomen. Waarom..?'
Ik krijg opnieuw tranen wanneer ik dit allemaal lees. Zij is te goed voor deze wereld, dat wist ik zeker..
Ik hoor mijn broer en zijn mannen weg gaan. Er blijven er twee over. Ik verlaat ook zijn zaak.
Ik weet niet eens waar ik heen kan gaan. Ik wil niemand om mij heen hebben, ik wilde alleen zijn. Nee, het liefst wil ik naar Noor toe gaan en haar een knuffel geven. Kon ik de tijd maar terug draaien, denk ik en rijd weg.

Noor: Het is de volgende ochtend. Ik word wakker en loop naar beneden. Ik zie dat tante Khadija al het ontbijt klaar heeft gemaakt. Haar blik, haar glimlach, haar liefde was al genoeg om een lach te toveren op mijn gezicht. Haar warmte was voldoende. Snel schoof ik aan tafel en vertelde haar wat er is gebeurd en wat Yassir mij aan gedaan zou hebben. Ze kijkt mij aan en zegt 'Noor, alles gaat goed komen, mijn mooie dochter. Jouw hart is zo schoon, dat het geluk je zeker gaat vinden. Op een dag wordt je wakker en is alles voorbij..'
Haar woorden gaven mij zoveel hoop, dat het mij staande hield in dit leven.
Uren gingen voorbij en ik zat met mijn tante op de bank televisie te kijken.

Mijn telefoon ging over. Ik nam op en ik hoorde de stem van Yassir..
'Noor, lieverd waar ben je? Alles gaat goed komen, aub zeg waar je bent, dan kom ik naar je toe.' zegt hij zenuwachtig.
Wat was er aan de hand? Was dit een val of moest ik dit geloven....