Twój Jimin

26

Byłem, gdzieś na polanie. Nie wiem dokładnie gdzie, nie znałem tego miejsca.

Szedłem przed siebie. Pogoda była ładna. Świeciło słońce, ptaki ćwierkały, chyba było lato. Nie wiem.

Rozglądałem się wokół siebie i nie widziałem nic niezwykłego. Nagle zobaczyłem wielkie, stare drzewo, a obok niego dziewczynę. Byłem za daleko, żeby dostrzec kto to.

Ruszyłem w stronę drzewa. Byłem coraz bliżej. Powoli mogłem dostrzec, długie czarne włosy, sukienkę oraz dziewczynę średniego wzrostu.

Po chwili, znalazłem się obok kobiety. Rozpoznałem ją.

- [T/I] ?

- Oo Jimin, skąd się tu wziąłeś - powiedziała melodyjnym głosem.

- Zobaczyłem cię, więc postanowiłem przyjść.

- Ciesze się - stwierdziła - chodź idziemy do domu - oznajmiła tym samym tonem głosu.

Coś mi nie pasowało, ale kompletnie nie wiem co.

Ruszyliśmy w nieznanym mi kierunku. Raczej powinien wiedzieć, gdzie mieszkam, a kompletnie nic nie poznawałem.

- Coś się dzieje kochanie? - zapytała nagle.

- Nie nic.

- Wyglądasz słabo - przyłożyła swoją rękę do mojego policzka - źle się czujesz? - spytała.

- Wszystko gra. Naprawdę.

Jej ton głosy mi nie pasował. Nie tak mówiła do mnie [T/I]. Nigdy taka nie była. Nie szła skocznym krokiem, nawet gdy miała dobry dzień. Zawsze trzymała mnie za rękę i mówiła słodkie słowa, a teraz szła obok mnie podskakując i śpiewając.

To wszystko jest jakieś dziwne.

Po paru minutach doszliśmy do domku nad jeziorem. Był średnich rozmiarów. Mieszkałem w takim kiedyś.

Stałem przed nim i mu się przyglądałem. Był jakiś taki dziwny. Coś mi w nim nie pasowało, ale nie wiem co.

- Skarbie. Co tak stoisz? - spytała dziewczyna - chodź zrobię obiad - powiedziała.

Nie odpowiedziałem. Wszedłem do domu.

Jego wnętrze było ładne, ale czegoś mi tam brakowało. No cóż, pewnie mam dzisiaj nie swój dzień. Przestałem o tym myśleć i ruszyłem do salonu.

Usiadłem na kanapie włączając telewizor. Oglądałem jakiś program i nagle coś dostrzegłem. Pamietam, że w domu, w którym mieszkałem nad głośnikami miałem zdjęcie z [T/I] zrobione na naszych wcześniejszych wakacjach.

Postanowiłem to sprawdzić. Podszedłem do głośników i zobaczyłem zdjęcie, ale nie te co powinno wisieć. Wtedy zrozumiałem, że nie jestem u siebie.

Jak najszybciej ruszyłem do kuchni.

- [T/I], gdzie my jesteśmy?

- Jak to gdzie? - zapytała - w naszym domu głuptasie - zaśmiała się.

Dobra inny plan.

- Skarbie, gdzie byliśmy na wakacjach?

- Jak to gdzie? Polecieliśmy do Grecji - powiedziała.

Tu cię mam!

- Nie kochanie, polecieliśmy do Hiszpanii.

Po tych słowach, wyszedłem szybko z domu.

Gdzie ja byłem?

Co tu robiłem?

Jak wrócić do rzeczywistości?