Κεφάλαιο 16. (α)

261 32 20
                                    

Η Χριστίνα μπήκε στο σπίτι κλαίγοντας. «Γιατί?» αναρωτιόταν. «Αφού μου ορκίστηκε ότι θα αλλάξει? Τι του έχω κάνει και μου φέρεται έτσι?». Η σκέψη ότι είχε κάνει λάθος που τα άφησε όλα για χάρη του άρχισε πάλι να την βασανίζει. Αυτή τη φορά δεν είχε το παιδί της, ούτε κανέναν άλλον. Αν τον άφηνε, θα έμενε ολομόναχη και αυτό το φοβόταν πολύ. Από τον ίδιο φόβο της μοναξιάς παντρεύτηκε και τον Μίλτο.

Όσο σκεφτόταν πόσο δραματικά είχε αλλάξει η ζωή της τους τελευταίους μήνες, ένα χτύπημα στην πόρτα την έκανε να πεταχτεί όρθια, από το κρεβάτι που είχε πέσει.Το ότι μπορεί να μετάνιωσε ο Φίλιππος δεν την παρηγορούσε πλέον. Κι άλλες φορές είχε ζητήσει συγγνώμη και μετά άρχιζε να φέρεται πάλι άσχημα. Μόλις άνοιξε την πόρτα, δεν μπορούσε να καταλάβει αν έβλεπε όνειρο ή αν ο Μίλτος ήταν όντως μπροστά της με σάρκα και οστά.

«Μίλτο...» μπόρεσε μόνο να πει. Τι δουλειά είχε εκεί? Είχε να τον δει τόσο καιρό και της φαινόταν σαν να είχαν περάσει χρόνια. Στο βλέμμα του διέκρινε μια στενοχώρια,ίσως και λύπηση για την κατάστασή της. Σαν να γνώριζε όλα όσα της είχαν συμβεί.

«Χριστίνα, μάζεψέ τα και πάμε να φύγουμε από εδώ» της είπε αποφασισμένος. «Δεν σου αξίζει αυτή η ζωή»

Η Χριστίνα έβαλε τα κλάματα ξανά. «Μπορεί και να μου αξίζει... Σε άφησα γι αυτόν και τώρα πληρώνω τις συνέπειες»

«Δεν ωφελεί να τα σκέφτεσαι αυτά τώρα. Πάμε να φύγουμε πριν έρθει και σε σκοτώσει αυτός ο αλήτης. Σε χτυπάει συχνά?»

«Πώς...» ρώτησε έκπληκτη.

«Ήμουν έξω και σας είδα! Σε χτύπησε και εσύ έτρεχες από πίσω του. Γιατί έχεις τόσο χαμηλή αυτοεκτίμηση?»

«Τον αγαπάω» απάντησε, αλλά αμέσως κατάλαβε ότι δεν έπρεπε να το πει αυτό. «Δηλαδή,δεν ξέρω πια αν...»

«Όσο μένεις μαζί του καταστρέφεσαι. Ήρθα να σε βρω για να σε προειδοποιήσω: ο Φίλιππος θέλει να σε εκδικηθεί, επειδή με παντρεύτηκες. Μου το παραδέχτηκε ο ίδιος, όσο ήσουν στο νοσοκομείο. Και από ό,τι κατάλαβα έκανε τα πάντα για να μην καταφέρουμε να μιλήσουμε. Ανησύχησα τόσο πολύ με αυτό που σου συνέβη...»

«Μίλτο,σταμάτα να με κάνεις να νιώθω ακόμα πιο άσχημα. Είσαι ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου και δεν χρειάζεται να ανησυχείς για εμένα, ούτε να με προστατεύσεις. Έκανα ένα μεγάλο λάθος και ...»

«Κι εγώ έχω κάνει κάποια μεγάλα λάθη, αλλά θα το συζητήσουμε αργότερα αυτό. Πάμε να φύγουμε τώρα, πριν γυρίσει αυτός και συνεχίσει ό,τι άφησε στη μέση»

ΠΙΣΩ...Where stories live. Discover now