ΠΙΣΩ...

Κεφάλαιο 8. (α)

Η Χριστίνα κοίταξε για άλλη μια φορά το χαρτάκι με τη διεύθυνση που είχε σημειώσει και επιβεβαίωσε πως βρισκόταν στο σωστό σπίτι. Χτύπησε την πόρτα και της άνοιξε μια γυναίκα γύρω στα πενήντα, όμως αρκετά καλοφτιαγμένη και περιποιημένη.

«Καλησπέρα» χαιρέτισε η Χριστίνα.

«Είστε η κοπέλα που μιλήσαμε στο τηλέφωνο?» ρώτησε η άγνωστη γυναίκα.

«Ναι, εγώ είμαι. Χριστίνα Καραγ...» από συνήθεια πήγε να συστηθεί με το επίθετο του Μίλτου. «Παπαδημητρίου» διόρθωσε.

«Νένα, χάρηκα» συστήθηκε η γυναίκα, δίνοντάς της το χέρι της. «Περάστε» της είπε και κάθισαν στο σαλόνι. «Λοιπόν, όπως σας είπα και το πρωί ψάχνω μια γυναίκα για να προσέχει τη μητέρα μου. Εγώ εργάζομαι πολλές ώρες και η προηγούμενη κοπέλα βρήκε άλλη δουλειά»

«Ναι, καταλαβαίνω» είπε αμήχανα η Χριστίνα.

«Δεν είναι δύσκολος άνθρωπος και εσύ μου φαίνεσαι σοβαρή και συμπαθής. Μπορώ να βασιστώ πάνω σου?»

«Φυσικά. Σας το υπόσχομαι πως δεν θα έχετε παράπονο»

«Ωραία. Θα σε χρειάζομαι πρωί από νωρίς. Κατά τις 7 περίπου φεύγω για τη δουλειά, οπότε καλό είναι να έχεις έρθει μέχρι τότε. Το σπίτι δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλο, οπότε δεν θα σε δυσκολέψουν οι δουλειές. Αλλά αυτό που με ενδιαφέρει περισσότερο είναι η μητέρα» . Η Χριστίνα διέκρινε μια ανησυχία στο ύφος της Νένας. «Τελευταία δεν καταλαβαίνει και πολύ καλά το τι γίνεται γύρω της» της εκμυστηρεύτηκε. « Όμως, αρκεί να φροντίζεις να τρώει, να είναι καθαρή και να της κάνεις παρέα. Ας βλέπετε μαζί τηλεόραση όταν δεν έχεις άλλες δουλειές. Να ξέρει πως έχει ένα άτομο δίπλα της»

«Κατάλαβα» είπε η Χριστίνα.

«Ελληνίδα είσαι, έτσι?» ρώτησε η Νένα.

«Ναι»

«Είσαι καιρό στην Ξάνθη?»

«Όχι πολύ. Ούτε μήνα»

«Παντρεμένη? Με συγχωρείς αν γίνομαι αδιάκριτη, αλλά θέλω να ξέρω...»

«Όχι, δεν πειράζει... Είμαι χωρισμένη. Σε διάσταση, δηλαδή»

Η Νένα την κοίταξε συμπονετικά. «Γι αυτό μετακόμισες?»

«Ήθελα να κάνω μια νέα αρχή» απάντησε.

«Δεν πιστεύω να υπάρχουν προβλήματα με τον πρώην σύζυγο. Εντάσεις, καβγάδες...»

«Όχι, κανένα πρόβλημα. Χωρίζουμε πολιτισμένα» την διαβεβαίωσε.