ΠΙΣΩ...

Κεφάλαιο 1. (α)

H Χριστίνα έπλενε τα πιάτα ακούγοντας μουσική. Της άρεσε πολύ η συγκεκριμένη δουλειά του σπιτιού. Τα χέρια της ήταν απασχολημένα και το μυαλό ελεύθερο να ταξιδεύει μακριά από το νοικοκυριό της και τη συμβατική ζωή που είχε επιλέξει τα τελευταία πέντε χρόνια που ήταν παντρεμένη με το Μίλτο. Δεν μπορούσε να έχει κάποιο παράπονο από εκείνον, κάθε άλλο : ο Μίλτος ήταν ένας άντρας γοητευτικός,ευαίσθητος,αφοσιωμένος στον γάμο τους και στη δουλειά του και γενναιόδωρος μαζί της. Την αγαπούσε πολλά χρόνια πριν ξεκινήσει η σχέση τους, όπως της είχε εξομολογηθεί. Όλα έγιναν γρήγορα : ξαφνικά βρέθηκαν να είναι ζευγάρι, σε μικρό χρονικό διάστημα παντρεύτηκαν και μετακόμισαν στην Αθήνα. Είχαν γνωριστεί στο χωριό που είχαν μεγαλώσει και οι δύο,όμως μαζί με το γάμο τους ήθελαν να κάνουν και μια νέα αρχή. Ειδικά η Χριστίνα ήθελε να ξεφύγει.

«Φεύγω,αγάπη μου» άκουσε τον Μίλτο που βρισκόταν πίσω της. Χαμένη στις σκέψεις της δεν τον είχε πάρει είδηση. Γύρισε και τον φίλησε.

«Θα αργήσεις?» ρώτησε. «Για να ξέρω τι ώρα να είμαι έτοιμη»

«Δεν έχω πολλές ώρες σήμερα. Κατά τις 8 θα είμαι πίσω και στις 9 θα ξεκινήσουμε»

«Ωραία. Καλή δουλειά» του είπε και μέσα σε λίγα λεπτά είχε ακούσει την πόρτα πίσω του να κλείνει. Άλλο ένα απόγευμα που θα έμενε μόνη στους τέσσερις τοίχους.

Ο Μίλτος ήταν φιλόλογος και όταν ήρθε στην Αθήνα άνοιξε δικό του φροντιστήριο. Εργαζόταν απογεύματα και έτσι τα πρωινά τα περνούσαν μαζί συνήθως. Η καλή οικονομική κατάσταση του άντρα της τους επέτρεπε να περνούν ωραία και να βγαίνουν έξω τακτικά. Παρόλα αυτά,δεν είχαν παρέες. Η Χριστίνα τον πείραζε, λέγοντάς του πως την ήθελε μόνο για τον εαυτό του και εκείνος χαμογελούσε απαντώντας πως δεν μπορούσε να της κρυφτεί. Οι μόνοι με τους οποίους είχαν πάρε-δώσε και θα τους επισκέπτονταν εκείνο το βράδυ ήταν η Ειρήνη και ο Γιάννης. Η Ειρήνη ζούσε επίσης στο χωριό και ήταν αδερφή του καλύτερου φίλου του Μίλτου, του Δημήτρη και έτσι γνωρίζονταν από παιδιά. Εκείνη,αποφασισμένη να κάνει καριέρα ηθοποιού ,αποφάσισε να ζήσει στην Αθήνα και εκεί παντρεύτηκε τον Γιάννη,έναν αρχιτέκτονα, χωρισμένο με μία κόρη. Η Χριστίνα είχε καλές σχέσεις με το ζευγάρι, μάλιστα πίστευε πως στο πρόσωπο της Ειρήνης είχε βρει επιτέλους μια φίλη. Ποτέ της δεν είχε αληθινές φίλες, μάλιστα η τελευταία της εμπειρία με κολλητή φίλη είχε αποδειχθεί απίστευτα οδυνηρή.