ΠΙΣΩ...

Κεφάλαιο 4. [ Ο χωρισμός] (β)

«Χριστίνα...» άκουγε τη φωνή του άντρα της χωρίς όμως να τον βλέπει. Μόλις το οπτικό της πεδίο είχε αρχίσει να καθαρίζει και στη σκέψη όσων έγιναν πριν από λίγο, ευχήθηκε να λιποθυμήσει ξανά επιτόπου. Βρισκόταν στο κρεβάτι,όπου προφανώς την είχε μεταφέρει ο Μίλτος. Έδειχνε πραγματικά ανήσυχος για την κατάστασή της, παρά τον καβγά τους που είχε προηγηθεί. «Είσαι καλά?» την ρώτησε.

«Ναι» είπε αδύναμα.

«Τι σου συνέβη?»

«Είμαι πολύ αναστατωμένη» είπε με ειλικρίνεια. «Η Ειρήνη μου μίλησε πολύ απότομα»

«Μου ζήτησε συγγνώμη για τον τρόπο της και ανησύχησε και εκείνη» προσπάθησε να δικαιολογήσει ο Μίλτος την φίλη του, από την οποία μάλλον έπρεπε να μάθει κάτι. Φαινόταν σαν ήξερε περισσότερα για την Χριστίνα από ότι ο ίδιος.

«Ίσως είναι καλύτερα να φύγω. Δεν θέλω άλλες φασαρίες, Μίλτο»

«Όταν λες να φύγεις εννοείς να χωρίσουμε?» προσπάθησε να κάνει για τελευταία φορά πως δεν καταλαβαίνει.

«Μάλλον αυτό είναι το σωστό. Αλλά σε εκλιπαρώ, μην αρχίζεις τις σκηνές» του ζήτησε, βλέποντάς τον να σηκώνεται από το κρεβάτι έξαλλος.

«Τι σε έπιασε?» την ρώτησε, όμως απάντηση δεν πήρε. «Άσε, κατάλαβα! Τι ρωτάω ο ηλίθιος!»

«Δεν εχω κουράγιο να κάνω τέτοια συζήτηση» του είπε και προσπάθησε κι η ίδια να σηκωθεί, όσο τις επέτρεπαν οι δυνάμεις της. Τελευταία ένιωθε συχνά εξαντλημένη και δεν μπορούσε να καταλάβει το γιατί. Μάλλον η ψυχολογική φόρτιση την είχε χτυπήσει και σωματικά.

«Πού πας?» την ρώτησε ο Μίλτος.

«Δεν αντέχω άλλο εδώ μέσα,πνίγομαι» παραδέχτηκε και προσπάθησε να φύγει,όμως ο Μίλτος την άρπαξε και την έφερε κοντά του.

«Από ποιον πνίγεσαι? Από εμένα? Που σε αγαπάω περισσότερο και από τη ζωή μου?Που κάνω τα πάντα για να είσαι ευτυχισμένη? Γιατί μου φέρεσαι έτσι,γιατί?» την ρωτούσε με απογοήτευση.

«Δεν φταις εσύ» είπε τελικά η Χριστίνα. «Το ξέρω ότι έκανες τα πάντα για να είμαστε ευτυχισμένοι, αλλά δεν είναι όλα στο χέρι σου» παραδέχτηκε. Πονούσε που τον έβλεπε έτσι, αλλά δεν θα άντεχε να μένει μια ζωή με την απορία για το αν θα ήταν ο Φίλιππος ο άντρας της ζωής της.

«Σωστά,εγώ δεν είμαι ο Φίλιππος!» ξέσπασε ο Μίλτος. «Έχω δίκιο ότι ποτέ δεν τον ξεπέρασες! Από την αρχή που ήμασταν μαζί, ένιωθα πως πάντα υπήρχε στο μυαλό σου. Προσπάθησα να κάνω ότι δεν το βλέπω, να φροντίσω να περνάμε καλά μέχρι κάποια στιγμή να σκέφτεσαι μόνο εμένα και κανέναν άλλο. Έβλεπα ότι μαζί μου αισθανόσουν ασφαλής...»