ΠΙΣΩ...

Κεφάλαιο 19. (Προτελευταίο) - (β)

Οι μέρες στο χωριό και με τη Μαριάννα κοντά του περνούσαν σαν νερό, όμως ο Φίλιππος δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος. Κάτι του έλειπε, και ήξερε πολύ καλά τι. Η Χριστίνα ούτε που τον είχε αναζητήσει να τον παρακαλέσει. Του άρεσε να την βλέπει να σέρνεται από πίσω του και τον ενοχλούσε που τον είχε διαγράψει. Σιχαινόταν την απόρριψη από τις γυναίκες και έβγαινε εκτός εαυτού όταν του συνέβαινε αυτό.

Προχώρησε προς τη λίμνη, που του άρεσε να κάθεται μόνος του. Το είχε ανάγκη τελευταία,αφού η Μαριάννα ήταν κολλημένη πάνω του. Βέβαια, δεν είχε δουλειά προς το παρόν και έτσι την χρειαζόταν για να τον βοηθάει οικονομικά. Εκείνη την ημέρα δεν ήταν ο μόνος που είχε επισκεφτεί το ησυχαστήριό του. Μια νεαρή κοπέλα, αρκετά εντυπωσιακή, φορούσε το μαγιό της και προσπαθούσε να μπει στα νερά. Για κάποιο λόγο δεν της άρεσε,όμως, και έτσι στεκόταν διστακτική έξω.

Ο Φίλιππος την παρατηρούσε προσεκτικά, θαυμάζοντας την ομορφιά που έβλεπε μπροστά του. Του είχε λείψει το παιχνίδι και η κατάλληλη ευκαιρία είχε εμφανιστεί.

«Δεν υπάρχουν καρχαρίες, μπορείς να μπεις άνετα» την πείραξε και τότε εκείνη γύρισε να δει ποιος της μιλούσε. Στο βλέμμα της δεν υπήρχε κανένας ενθουσιασμός.

«Με τρόμαξες» του είπε ενοχλημένη. «Και δεν ήταν καν αστείο αυτό που είπες»

«Κάπως έπρεπε να σου πιάσω την κουβέντα» δικαιολογήθηκε ο Φίλιππος, ενώ σκεφτόταν πόσο δύσκολη ήταν η κοπέλα. Θα την έριχνε όμως. Δεν ανεχόταν να του αντιστέκεται καμιά. «Φίλιππος» της συστήθηκε.

«Αλεξία» απάντησε εκείνη, αλλά χωρίς την ίδια διάθεση.

«Δεν σε έχω ξαναδεί εδώ. Τώρα μετακόμισες?»

«Μετακόμισα?» επανέλαβε με αηδία. «Σιγά μην έμενα εγώ εδώ πέρα! Μια συμφοιτήτριά μου είναι από το χωριό σας και ήρθα για παρέα δυο-τρεις μέρες»

«Χωριό μας? Πώς το ξέρεις ότι εγώ είμαι από εδώ?»

«Φαίνεται» του είπε υποτιμητικά.

«Με λες χωριάτη, δηλαδή?» ρώτησε εκείνος και την πλησίασε.

«Δεν σε λέω εγώ. Είσαι και κάνει μπαμ από χιλιόμετρα»

«Γιατί είσαι τόσο στην τσίτα? Τόσο χάλια περνάς? Μάλλον δεν έχεις δει ακόμα τις πραγματικές ομορφιές του χωριού» της είπε με υπονοούμενο.

«Όντως δεν τις έχω δει» του απάντησε, ενώ πήγε προς το σημείο που είχε αφήσει τα πράγματά της για να ντυθεί.