Κεφάλαιο 18. (β)

281 32 9
                                    

«ΧΡΙΣΤΙΝΑ! ΧΡΙΣΤΙΝΑ!» τον άκουγε να φωνάζει το όνομά της, όσο εκείνη έτρεχε στο πεζοδρόμιο. Τα βήματά του ήταν πιο γρήγορα από τα δικά της και τελικά την έφτασε. Της έπιασε το χέρι για να την σταματήσει, όμως εκείνη αντέδρασε.

«Παράτα με! Μην με ακουμπάς!» είπε κοιτάζοντάς τον με αποστροφή.

«Χριστίνα, άφησέ με να σου εξηγήσω!»

«Μια χαρά μπορούσες να μου εξηγήσεις τόσες μέρες και δεν το έκανες! Τώρα σε πήρε ο πόνος? Αν δεν σας έπιανα δεν θα μου το έλεγες ποτέ!»

«Θα σου το έλεγα, αλήθεια. Δεν ήξερα πώς θα το πάρεις και φοβόμουν»

«Ενώ τώρα που σας είδα να καβαλιέστε είναι καλύτερα! Μου το έλεγε ο Φίλιππος ότι κάτι τρέχει με εσένα κι αυτήν και εγώ δεν τον πίστευα! Έλεγα αποκλείεται ο Μίλτος να τα έχει μπλέξει με την Ειρήνη. Και τώρα αυτός μου το είπε ότι την σπίτωσες»

«Ο Φίλιππος? Πώς το ξέρει αυτό?» σάστισε ο Μίλτος.

«Αυτό είναι το θέμα μας? Μου το είπε και πάλι δεν το πίστεψα. Ήθελα να το δω με τα ίδια μου τα μάτια. Μέχρι και την στιγμή που ήμουν έξω από το σπίτι θεωρούσα ότι όλα αυτά είναι ψέματα του Φίλιππου. Αλλά ακόμα και αυτός είχε δίκιο...». Η Χριστίνα ξέσπασε σε κλάματα. « Τόσο καιρό σε σκεφτόμουν και ένιωθα απαίσια. Νόμιζα ότι περνούσες πολύ δύσκολα εξαιτίας μου, αλλά εσύ μια χαρά το γλεντούσες... Ίσως και να σου έκανα χάρη που σου άφησα το πεδίο ελεύθερο!»

«Χριστίνα, άκουσέ με... Εγώ δεν είχα τίποτα με την Ειρήνη πριν χωρίσουμε. Δεν σε απάτησα ποτέ! Σου το ορκίζομαι σε ό,τι έχω ιερό»

«Από ό,τι φαίνεται δεν έχεις τίποτα ιερό. Δεν μπορεί να ξύπνησες μια μέρα και να αποφάσισες να πας μαζί της! Κάτι έτρεχε από πριν, το ήθελες καιρό τώρα! Δεν ξέρω αν μπορώ να σε πιστέψω»

«Αλήθεια σου λέω, αφού χωρίσαμε έγινε ό,τι έγινε. Πριν καλά καλά το καταλάβω. Δεν μπόρεσα να συνειδητοποιήσω πώς...»

«Σταμάτα! Δεν το πιστεύω πως ακούω τέτοιες ηλιθιότητες από εσένα! Να ήξερες πόσο έχεις πέσει στα μάτια μου αυτή την στιγμή...» είπε απογοητευμένη.

«Σου λέω τα πράγματα όπως έγιναν»

«Τόσα χρόνια την θεωρούσα φίλη μου, την έβαζα στο σπίτι μας, βγαίναμε μαζί και εσείς κάνατε άλλες σκέψεις! Αποκλείεται να έγινε έτσι , από τη μια μέρα στην άλλη!»

«Κι εσύ τόσα χρόνια σκεφτόσουν τον Φίλιππο!» της φώναξε ο Μίλτος, ξαφνιάζοντάς την. «Εμένα με ρώτησες πώς αισθανόμουν με μια γυναίκα που το μυαλό της ήταν αλλού?»

ΠΙΣΩ...Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora