00.00 |Texting

kırk iki

Neredeyse 200K olacağız! Sizi daha fazla bekletmek istemedim..

İyi okumalar!💘

❦

4 hafta sonra

Annem kısa sürede toparlanmış ve iyileşmişti. Ve evet tam 2 hafta. İki hafta boyunca Berkay'la birlikte benimle konuşmamışlar daha sonra da beni dinlemeye ikna olmuşlardı.

Her şeyi anlattıktan sonra eskiye dönmeye başlamıştık. Tek sorun Berkay'ın beni yalnız bıraktığı için kendini suçluyor olmasıydı.

Dün birlikte mekânın kamera kayıtlarına baktırmıştık. Beni kilitleyenin yüzünü karanlıktan dolayı kameralar seçemesede sokak kameralarından sadece 'cinsiyetini' tespit edebilmiştik. Erkekti.

Deniz'e gelince.. Tabiki o geceden sonra
beni engellemişti. Ona söz verip sözümü tutamamıştım. Her ne kadar suçsuz olsam da onun gözünde bu böyleydi. Bir taraftan haklıydı da. Ablasının doğum gününde ona yazan kızın bu gece karşısına çıkacağına dair bir mesaj alıyordu ve tam da o gece hiçbir şey olmuyordu. Ben olsam... Ben de kandırılmış hissederdim.

Bu süreçte okula da gidememiştim. Deniz'e ve diğerlerine hasta olduğumu söylemiştim. O da her okuldan sonra bizim eve gelmişti.

Onunla bu gece aramızdakileri halledecektik. Hiç kimse beni ondan ayıramayacaktı.

"Telefonunu verir misin? dedim bakışlarımı Eflin'e dikerek.

Uzattığı telefonu parmaklarının arasından alırken gizli numaradan Deniz'in numarasını tuşladım.

Bilinmeyen Numara: Deniz, benim.

Bilinmeyen Numara: Gerçi benim dediğimde kim olduğumu anlamayacaksın biliyorum.

Bilinmeyen Numara: Ama anla işte, heyecandan ellerim titriyor ve tam şu an da ne yazacağımı bilmiyorum.

Bilinmeyen Numara: Hiçbir şeyi kafam da kurgulamadım ve direkt yazıyorum.

Bilinmeyen Numara: Senden tek ricam, engellemeden önce beni biraz da olsa dinlemen.

Deniz| Çevrimiçi

Deniz| Yazıyor..

Deniz: nE

Deniz: Bu dediğine bayağı gülerdim.

Deniz: Dua et, sana ayıracağım bir dakikam bile yok.

Deniz adlı kişiye mesaj gönderemezsiniz

Sinirle elimdeki telefonu sıktım. En kötüsü de ona hiçbir şeyi anlatamamaktı! Başıma neler gelmişti ve ben ona anlatamıyordum. Benim suçum yok, hepsi o aptal anonimin yüzünden diyemiyordum. Daha bana yazan kişinin kim olduğunu bilmemem de cabasıydı tabi...

Buna bir son vermek yalnızca benim elimdeydi ve artık kaybedecek hiçbir şeyim kalmamıştı. Annem hep, "Şu hayatta en çok kaybedecek bir şeyi olmayan insanlardan kork." derdi. "Çünkü onlar, pes etmezler. Uğruna mücadele ederler. Savaşırlar. Peşini bırakmazlar ama sonunda hep kazanırlar." derdi.

Eflin'in yanağına bir öpücük kondurarak evden  çıktım. Ne güzel (!) kaybedecek bir şeyim kalmamıştı zaten. Battıkça batıyordum.

•

Kendi telefonumdan uygulamaya girdiğimde bu sefer ona Beril olarak yazacaktım. Gerçi istesem de diğer hattımdan yazamıyordum, engellemişti.

Beril: aşağı in, geldim.

Deniz: önceden haber verseydin ya güzelim.

Deniz: evde değilim şuan

Beril: olsun, konuşmamız lazım.

Beril: önemli.

Deniz: sen iyi misin?

Deniz: istersen yukarı çık, annem evdedir.

Deniz: ben geliyorum hemen.

Beril: bekliyorum.

(son görülme: 21.09)

❦

Selamlar!

Siz yorum atıp bölüm atmamı söylemediğiniz sürece benim yolum bu kurguya düşmemeye başladı şamdşaüdmaşdşsş

Sanırım... Gelecek bölüm bir itiraf geliyor!

Ne zaman görüşeceğimizi bilmiyorum ama yazdığım zaman sizi bekletmeden atarım :)